после (прил.) - пак (прил.)

После пак ми пророкуваше: едната нога ќе ми ја разнесе динамит, ушите ќе ги изгубам в битка со овчарски пес, љубоморен човек ќе ми го ископа бубрегот со нокти...
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
После пак, кога поминаа многу години, се најдоа и по божја повела 70 мажи, што го преведоа од еврејски на грчки јазик*.
„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)
- Добро, - се согласи Илчо, но после пак да ме возиш.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Темнина ги прекри за час звездите како со завеса, а малку после пак закапа нивната светлина како ситен пролетен дождец.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
И после пак ќе почне да се искачува и од златна лажица ќе срка, беше ми ти рекол.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после пак ќе ми велат да им се покажам пред дупката.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после пак на санка, ме враќаат во фабричкиот логор.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А после пак продолжуваше да ги прави оние свои мачни чекори, додека топорејќи му се со некое свое урнување врз него со сета нејзина тежина и недоодливост се надвиснуваше најпеколната мачна угорница на белиов свет.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А после пак да ги пуштат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
имаше еден безбожник којшто призна дека кога му било најтешко, пак, на небото му се помолил, пак верувал дека нема господ, ама друг и немало до него и устата сама му се отворила да го моли господ, оти тогаш може да ти помогне само тоа што не е до тебе, тоа што не го гледаш, што не го познаваш, што не си го сретнал, господ мора да е и овдека и онаму, вели Илија Јованов, господ мора да е насекаде и затоа не можеме да го видиме и тогаш пак го гледаме офицерот, се враќа: дали сте биле војници, прашува, не, не сме биле, кажуваме, е отсега ќе бидете, вели, смртната казна ви ја заменувам со казна на прва борбена линија, вели, ќе потпишете дека доброволно се јавувате, ќе потпишеме, велиме, како не ќе потпишеме, таму барем може и да преживеете, вели, е ти благодариме, господине, велиме, ти отсега си ни господ, велиме, и одиме му ги бацуваме рацете, колената, чизмите, не бацувајте ме мене, туку потпишете овдека, ни вели, имате штастие, имаме, велиме, и среќа и штастие имаме, сигурно дека е пијан, си мислиме и нѐ одведоа во некоја касарна, ни дадоа алишта и плачките ни ги вратија после пак ни ги зедоа, ама тогаш ни ги вратија, само парите не ги вратија, пари не ви требаат, велат, оти одиме на фронт кон Турција или во Македонија. 122
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А, да го изгориме со лута вода. Малку ќе попрестане. Ама после пак ќе се јават бодежите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
И си куцам низ ѓубриштата, под капајците. Кога не ме гледа Јон и луѓето, ја одменувам малку ногата. Забушавам. А после пак куцам со истата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)