постојано (прил.) - дува (гл.)

Престана да паѓа снег, ама едно ветре што постојано дуваше го правеше дебелиот снег со заби за сонцето.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Високите ѕидови околу бавчата го задржуваат надвор ветерот што постојано дува од езерото. Ништо не се помрднува.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Од неа, од нејзиниот центар, на сите страни постојано дуваа ветрови и в час ги растураа, ги туркаа натаму од сртовите.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)