постојано (прил.) - мора (гл.)

„Отпадоците, крпениците и парталите на секојдневниот живот”, пишува тој, „постојано мораат да се пресвртуваат во знаци на една кохерентна национална култура додека самиот чин на наративно изведување интерпелира сè поголем круг национални субјекти.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
Сега во рацете секогаш ја држам сопствената крв и постојано морам да гледам што се случува со мене.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)