постојано (прил.) - тоне (гл.)

Бев во средиштето на мракот, а токму од таму, помислив. водат сите коридори на стравот.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Или во некоја неиспитана длабочина чие што дно постојано тоне но не се отвора за да ме проголта.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Инаку постојано тонеше во бунило; му се заплеткуваа некакви полипи околу нозете и го тргаа надолу кон длабоките води во кои тој не можеше да дише; се задушуваше, скокаше, се поткреваше од креветот и дишеше лакомо од воздухот за да се поврати во живот; со погледот шеташе низ болничката соба и се мачеше да се дофати за нешто: за лустерот на таванот, за вентилаторот, за корнизите на прозорците, шишето обесено над него од чија течност му се полнеше телото за да му се врати силата; се мачеше да се дофати за било што само да не втонува надолу, да не им дава на полипите да го тргаат во длабоките води каде што не може да поземе воздух.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)