ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Потоа продолжи: „Дали не им ја украдоа водата од Дарван, не им се удри ли зимоска малкуто тутун што го откупи Монополот на трета класа, не плаќале ли маказарчани и другите жители во оваа кааза во времето на Никола Поцо, како што пишува и во царскиот ферман, повеќе данок отколку што треба?

Ова молскавично прелета низ главата на Давид, а потоа продолжи да се мачи, сечкајќи ги проѕирните парчиња крашка пршута со прелив од ананас и малите коцки рошфор сирење, додека срдечно кимаше со главата, отпоздравувајќи ги гостите на приемот!

Витгенштајн опишува една група луѓе кои играат разновидни игри со топка (PI, I, 83).

Почнуваат, да речеме, со фудбал, а потоа продолжуваат со одбојка, па со рагби итн.

Кметот се накашла и му шепна нешто на офицерот, а потоа продолжи: - Од што?

Тие фатија „трговија" со полјаците, ќаите, та дури и по понекој чифлигар и сите се вратија со по една две пушки, а потоа продолжија со „трговијата".

Да не мислиш да бркаш валијата од Битола?

- Старецот молчеше малку, а потоа продолжи.

Првин бил ископан трап длабок над три метра, а потоа продолжиле работите врз копањето на каналот, т.е. хоризонтално.

„Те боли ногата?,“ праша брат ми. „Малку,“ реков. „Коленото.“

Тој климна со главата и подголтна. Подзастана, а потоа продолживме да чекориме по кејот.

На пример – некој се испосрал на сред собата, некој ја заглавил перницата меѓу решетките од прозорецот, трет го послал чаршафот среде собата, четврт им ги скрил под својот душек влечките на сите со кои е во собата…

„Повелете во нашата продавница која е на излезот – тука се делата на нашите драги пациенти: чорапи и шалови, ноќници и фустани, марамчиња и крпи, предмети изработени од дрво,“ ми рече доктор Гете, а потоа продолжи да ми раскажува како се живее во Гнездо: „Будењето е во шест – прво се чисти она што се растурило во текот на ноќта, под надзор на болничарките, а тоа не е едноставна работа, како што може да ви се чини на прв поглед.

Изгледаше како и самиот да сака да започне поинаков разговор, но горкиот талог насобран во него не му дозволуваше да зборува за нешто друго.

Потоа продолживме да чекориме. Накривнував.

Имавме по два часа за шетање низ паркот и тоа време јас максимално го користев во првите неколку дена, а потоа се почесто останував затворен во ќелијата загледан низ решетката во еден од малите прозорци од женскиот дел, од каде ми се чинеше дека ме опсипува бран на светлина што ми е наменета само мене и која само јас ја чувствувам, убеден дека таму една жена го има истото чувство кое потоа продолжува во долг плач со солзи кои се и мои солзи.

Пред да паднам, рипна преку седум лози. Потоа продолжи да трча.

Му требаше половина час за да го најде коњот и да го врати. – Добро, – рече тој, – скокај. – Цел свет сега се буди. – Што ќе правиме, – реков јас. – Или ќе го вратиме, – рече тој, – или ќе го скриеме до утре наутро.

И еве уште еден пример во медитеранската игра на судбината на човекот меѓу среќата и несреќата, светлината и темнината, во трагичното проклетство и во неговите урнатини, кога продолжува вечното отпочнување на човековиот живот...

И потоа продолжува миграцијата на мртвите туни кон светските пазари во западна Европа и најчесто во Јапонија, за да завршат во малите конзерви.

Потоа продолжи: „Она што сакав всушност да ви го кажам е дека во вашиот напис забележав оти сте употребиле два збора кои се веќе застарени.

Направи неколку чекори низ просторијата. Потоа продолжи, помалку жестоко:

Тој запре малку, потоа продолжи:

Потоа продолжи со зборовите: „Ама, всушност не е ништо особено. Рутина. Не би ти се допаднало.“

Се колебаше еден миг, а потоа продолжи зашто веќе ништо не се чу. 49

- При овие зборови Смокот подзастана веројатно да земе воздух, а потоа продолжи - И во тој напор да ја изврши докрај задачата се случи твојот син да доживее да стане херој, мајче Босо - ја извести со траурен глас другарот Ѓорѓи Смокот и силно ја гушна!

Се паркиравме пред една голема бела куќа на два ката.

Го набљудував: кога почна да џвака, подзастана како да се обидува да мисли - во тој момент се исплашив - но веднаш потоа продолжи како ништо да не било и пикна уште едно парче месо во уста.

Така би и со оваа книга, произлезена од едно писмо испратено до авторот од за него непозната читателка, Елен Лејбовиц, на 15 октомври 1999 година, кое потоа продолжи во бујна преписка с до 24 декември 2002 година.

- Кога жената работи на работа, а потоа продолжува да работи по цел ден дома, тоа е еден вид ропство, - се насмеа мајка мми и додаде: - Не сум, и не сакам да бидам таква, а тоа не смееш да го сфатиш како нешто лошо, и да се срамиш од мене заради тоа.

Ја слушнав како тивко влегува, па се приближува кон спалните, ја отвора најпрво вратата кај брат ми, здраво мило, како си, го прашува, потоа продолжува кон мојата соба и ете ја кај мене.

- Што прави мојата девојка? – ме прегрна и ме бакна.