Убавиот Месечков зрак заигра по лицето на Славчо, а потоа меко му ги заклопи клепките и излета надвор во тивката летна ноќ...
„Било едно дете“
од Глигор Поповски
(1959)
И најпрвин на коленици, потоа меко, на едната страна бапнал коњот и останал со доближената глава до лицето на својот убиец, до едното негово око од кое смртта ја испивала машката солза.
„Забранета одаја“
од Славко Јаневски
(1988)