А потоа сериозно праша, дали и таа лично можела да им се обрати на ужалените од името на вдовиците.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)
Се накашла, а потоа сериозно и со свечен глас рече: - Значи, другари, ред е и нашава дружина да има име. - Ура! Иху! - загрмевме.
„Дружината Братско стебло“
од Јован Стрезовски
(1967)
А ако не можело во нивно име бидејќи такво здружение не постоело, дали можела да го користи името и авторитетот на Афежето.
„Синот“
од Србо Ивановски
(2006)