потоа (прил.) - ќе (чест.)

Земи ја за некое време во манастирот. Потоа ќе видиме, ќе помогнеме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Јас ќе копам до три метра сам“, вели Јован, „сам ќе ја фрлам земјата горе, а потоа ќе ми треба човек за влечење кофа со земја. Да си кажеме однапред“.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
ДАСКАЛОВ Му реков на Иван дека Боге од Бањи со сандакот негде кон пладне ќе пристигне, а веднаш потоа ќе почнат да доаѓаат и луѓето?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ќе работите извесно време, ќе ве фатат, ќе признаете и потоа ќе умрете.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога веќе се доведоа во ваква ситуација, најважно е да се запре хаосот, а потоа ќе излезат пред народот секој со своите аргументи.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Можам да отидам на компјутерот и да се обидам да си го исчукам стихот.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ќе ме ги пребараат џебовите, така почнуваат, потоа ќе постават секакви прашања.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Наведнувајќи се, честопати и ќе офнеше, а потоа ќе се исправеше и со рацете ќе се фатеше за половината.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Потоа ќе дојдат со замисленост на лажни лингвисти да ме изнесат покриен со чаршаф а од просектурата, играјќи си со секакви ножици, пилички и скалпети, ќе соопштат дека се случило без нивна вина.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- А ако ја искорнат? Потоа ќе ми се смеат.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Стрико ми Ото – претпоставувам дека беше совршено среќен додека иташе по скалите – потоа ќе влезеше во најблиската кафеана за да размисли за своите планови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Отец Серафим првин виното го гледа по боја: ја држи озвесно време чашата пред очите, потоа го помирисува виното, па го вкусува држејќи ја голтката и шетајќи ја низ устата, потоа ќе ја голтне, ќе постои малку како да фаќа некакви тајни сигнали и пораки од него, проверува каков траг му остава во грлото - и ќе каже какво е: одлично, ногу добро, средно, 'рѓосано, лошо; и како секој доктор, веднаш кажува одошто е такво и што треба да се стори, како да се лечи за да оздрави, да се спаси, или да се подобри.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Тасе од малку се пијанел, го фаќала ракијата, ако пак заминел некаде на гости, кусо време потоа ќе дошле да ѝ кажат – Ристено, Тасе се испијани и лежи таму и таму.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Понекогаш мислам дека родителите се многу глупави, што дека се возрасни.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кој е тој?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
И ден потоа ќе ме боли секој поглед рамнодушен, секој збор обичен, секоја ладна прегратка, погрешно и лажно искажана љубов.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
А потоа ќе ги кренеш рамињата и ќе тврдиш дека е доцна.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Пред почнувањето на борбите додека побратимите му помагале да го избрише со крпа мотоциклот од прав и црно масло, попот ги помолил да ја чуваат неговата торба со историски записи а за ежот ќе се погрижи самиот: ќе загине Доситеј, ќе остане Армодиј Давидовски да го спасува светот од змии и глувци и да тагува по својот набожен доброчинител.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И така, со човештвото на коленици, едно значајно поглавје на историјата ќе биде завршено.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Потајум таа бездруго се надевала дека Али Фети можеби ќе го задржи својот внук во Цариград, ќе направи од него човек, како што си велеше повеќе за себе, отколку за другите, а потоа ќе ѝ се исполни желбата животот да го заврши во земјата на своите.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Таму ги поеја жедните животни, а потоа ќе се расположеа по ливадите, се бркаа и се бореа, а понекои од нив ги прикажуваа своите вештини во јавањето.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
И ќе нарачам две сарсапарилји за нас, Кора, а потоа ќе се одвезам со нашиот Форд од 1910 до Ханахан Пиер за да земам спакувана вечера и да ја слушам лимената музика. Што велиш на тоа?“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Понекогаш ќе запреше неколку секунди, ќе ги раширеше и одново ќе ги собереше крилјата, потоа ќе ги надуеше пегавите гради и повторно ќе удреше во пеење.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Другпат ќе го насликам, па потоа ќе го видам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
- Оставете го гостинот, рече тој, првин нека се одмори, па потоа ќе видиме што ќе биде и како ќе биде.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
- И знаеме и не знаеме. Со денови оди по нас.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Како и порано гледав како ме пристигнува на Слатинските ливади, а веднаш потоа ќе почувствував како ме поткренува од земјата откако ќе ми го фати вратот помеѓу палецот и дланката.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе го грабнеше Ренди за рака и силно ќе го стиснаше, сакајќи да му предизвика бол, па потоа ќе се покаеше и ќе го обземеше срам.
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
Тој ќе ја наредеше фурната, ќе ја угореше, ќе го замесеше тестото и ќе го оставеше да се зори.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Не очекував дека потоа ќе морам да се борам уште петнаесетина минути со неа во обидот да се одбранам од второ парче чоколадна торта.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Не лутете се, - рече таа, - некое време ќе останете без приказните за заспивање, зашто ќе морам да го пишувам романот, а потоа ќе го правам секогаш откако ќе си легнете. Време за губење немам.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Сакам да Ви покажам нешто во една од салите на нашиот музеј. Потоа ќе Ве оставам сам да го доразгледате”.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Сеедно, оние двајца и да станале, без љубопитност за одамнешните судбини да го оставеле, тој ќе продолжел да преде со атрофираниот баритон за лично задоволство.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А потоа ќе се облечеме и ќе стоиме меѓу песот и волкот и ќе чекаме вечерта да ни тропне на врата и ќe ѝ дозволиме да нè поведе со себе, онаму каде што ни е местото, во мигот веќе одживеан, во минатите животи, овде и сега – којзнае? 2000.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Ќе дојдев неколку часа наутро, потоа ќе дојдеше Матеј да поседи малку со тебе.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Кога сето друго ќе пропадне (а тој презема сѐ да биде подготвен во случај тоа да се случи), тој создава уметничко дело ослободено од обвинувања.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
За да ја објасниме задоволително привлечноста на Милдред Пирс за гејовите, мора да извршиме стилска анализа на речиси секој кадар во филмот, да направиме поцелосна верзија на анализата што предмалку се обидов да ја исцртам за онаа една сликовна низа.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Марко уште погласно почна да плаче, а јас сакав да ги земам листовите и да одам да му ги пикнам во уста за да замолчи веќе еднаш, но знаев дека потоа ќе ми биде жал и затоа се повлеков.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Оттука и недоразбирањата што потоа ќе се изродат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Јас мислев дека оваа средба ќе биде последна.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Излезена од саќето на муграта, или од пламенот на лозовите прачки: Најпрвин мирисот нејзин ќе осамне како слутење, дури потоа ќе те обвитка во проѕирна коприна облакот, а сетне засекогаш со тебе ќе остане пепелта на нејзиниот отсутен допир.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
И вели дека брадавицата на левата боска И е позрела и дека набргу, многу бргу, ќе ја гризне Таа презреана капина И притоа бара од неа Да ја свлече кралската наметка Да ја симне круната Ако не ѝ е зарастена во темето А дури потоа ќе ѝ заповеда да ја покаже Спомнатата града.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
Дури потоа ќе кренам грчко знаме...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Најубавите ноќи нели најкратко траат?“ ќе прашаше, а не знаев дали жали или ми се потсмева.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Некој од селаните излезе напред и почна да им вели и да ги моли дека тука посигурен ни е спасот и дека во Долно Дупени, Љубојно и Брајчино си имаме роднини и кај нив ќе си останеме додека помине лошото и потоа ќе си се вратиме дома. – Не! – рекоа нашите партизани и ги вперија цевките кон нас.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
А потоа ќе се вратат дома – несреќни што се враќаат и пресреќни што се враќаат.
„Три напред три назад“ од Јовица Ивановски (2004)
Суровата пустелија ја пресече шумата од згуснати буки и габери.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Да се надеваме дека нема така да биде.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
- Ти, Бреза, малку да не се зафркаваш со мене?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Татко ми ќе си зборува, јас ќе кимам со главата, потоа ќе оди да си легне по ручекот, а јас веднаш ќе го вклучам телевизорот. Многу просто.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Дики, сакаш ли со овој мермер да ти направам дупка во главата?!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Нека си оди „женскава“ дома, да си игра со кукли, па потоа ќе разговараме, - дофрли другар му со нозе високи и теники како трски.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
ЉУБА: Да, по дадилката јас ќе му пратам француска белешка, потоа ќе побегнам кај него, ќе го отфрлам мажот, јас...
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
- За Врбник? – прашува и мисли. – Аха, знам, ама сега не се вика Врбник туку Врник – вели човекот - Треба да се вратите во градот и кога ќе стигнете во центарот пред вас ќе ја видите банката и потоа ќе свртите лево и ќе возите пругоре до првиот свиок.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Исто така, еден вид театар, сличен на хепенингот, претставува музиката во која е тргната границата меѓу изведувачот и слушателот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Понекогаш ја предупредувам, на пример, со задржувањето надвор.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Се најдоа пред некоја пресушена чешма... споменик од партизанските денови со срп и чекан врежани во каменот... не се најдоа, туку беа седнати на два стола со грб еден кон друг... како да беа наместени за почетна сцена од енкоја претстава (куклена?)... но тоа воопшто не ги вознемири... напротив, таа поза на вкочанет живот им се чинеше дури обредно-свечена... се вртеа бавно... како во сон... додека не се соочија... со несентименталниот објектив... и додека апаратот чкрапаше почувствуваа... неѕависно еден од друг... нејасно... нешто се менува... и нема да биде онака како што беше... и кога столовите ќе останат празни... а потоа ќе останат празни... а потоа ќе пристигнат следните анонимни седачи... враќањето во колорот, пред телевизорот во станот на г-нот И., е кога ја даваат временската прогноза.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
- Јас одговарам за коњот - тврдоглаво се инаети Ристе.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Стражарот ќе стигне до работ на зградата, потоа ќе направи полукруг околу себе, потоа неговиот грб ќе почне да се оддалечува во спротивната страна. И токму така.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ајде, да ви кажувам. Прво ќе застуди многу, многу, потоа ќе заврне снег и сè ќе покрие.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Најпрвин ќе нѐ предупредат, си мислев, а потоа ќе почнат да маваат.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Морам да го довршам ова. Потоа ќе седнеме под тремот накратко, пред да влеземе внатре.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Жени, рекла игуменијата Минадора. - Месете погачи.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Додека нѐ држат нозете ќе одиме по нашите мажи. Потоа ќе појдеме кај валијата и ќе се жалиме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И уште додаде: Сакаат да им дадеш и, кога им даваш, ќе земат, но потоа ќе те замразат, зашто си им дал.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Имав гледишта кои толку жестоко ги бранев, а потоа ќе откриев колку биле глупави, и ќе се откажев од нив!“
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
За да ги одведе до другите, кои потоа ќе ги затвори.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Во камионот имаше две партизанки, нè качија и ни рекоа дека одат за Прилеп и дека потоа ќе одат преку Охрид за Албанија.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тоа посебно се однесува на неговото сѐ поголемо ангажирање во решавањето на општествените проблеми што сѐ повеќе го одвлекуваше кон театарот кадешто сите работи се случуваат одеднаш.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Кога го извлекла трнот, мечката рикнала и почнала да бега и да рика; бегала, потоа ќе се свртела, клекнувала и рикала: Сѐ додека ме гледаше така правеше, раскажуваше мајка ми.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
По смртта на Сара, неколкупати ја посетив Клара во нејзиниот дом, но таму ме дочекуваше непријателството на нејзината мајка.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Освен тоа, очигледно имаше потреба да пие сам.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Исповедал други, ќе се исповеда и себеси, ќе се ослободи од тежина што го јавала триесет и една година, значи од смртта на деведесетпеттодишниот Лозан Перуника, потоа ќе појде утре со пленетиот машингевер кон слава од која огнено ќе прснат легенди и идни спомени.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа ќе влезеше дома и долго на балконот Го полеваше цвеќето, ги забришуваше неговите листенца И на крајот ќе седнеше да испие кафе со младата домаќинка.
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
Овојпат се чувствуваше посигурна затоа што знаеше дека сѐ уште мириса на праски. Никој не ѝ одговори.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Прво ќе вечераме, а потоа ќе го продолжиме разговорот, - предложи Јана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Значи, газам внимателно иако тоа не мора да значи дека понекогаш не ги избирам лошите премини.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Ќе ми ги пребараат џебовите, така почнуваат, потоа ќе постават секакви прашања.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
- О, тоа ли била молбата! - се зачуди мајка ѝ, а потоа се замисли. - Седни да ручаш, - рече, - па потоа ќе видиме.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Подготвен сум да се забавувам со него надолго и нашироко, бидејќи цртам портрет колку што можат да ми дозволат овој тап молив и овој изветвен лексикон.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се гледаме кај мене во седум. Дојди да ми го видиш парчето за матурската вечер. Потоа ќе одиме на кафе кај тебе.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Кусев и првенците исто го мислеле но не сакале да му јамчат; Првин, рекле, да си ја уредиме во целина црквата, а потоа ќе ги средуваме внатрешните работи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Затоа Татко реши да се вмеша, впрочем, така и беше решено да се работи, низ спротивставување на мислењата до заеднички заклучок: Претходниците на османските јаничари беа римските преторијанци, кои првин беа регрутирани од Италија, а потоа ќе се најдат во неа војници од странско потекло како Балканци, Шпанци, Германци и други.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Впрочем, сега подобро ќе разберете зошто сум дојден првин во Вашата книжарница во Париз, а потоа ќе одам и кај париските букинисти?
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Настојував всушност да сфати дека не располагаме со денови и со години, туку само со часови.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Тогаш на Сухов му се случува обратна преобразба: тој на ваши очи се смалува и се стемнува.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Потоа ќе ми се заблагодареше и ќе ми раскажеше нешто.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Власта, онаа вистинска, го заборавила селото, ако продолжи вака ѓаволот ќе дојава на кобила од чии ноздри ќе капе болештина, чума или такво нешто, потоа ќе се лепи за добитокот и за луѓето, мислеше некој од нив.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Потоа ќе скокнам! - заклучи Трајче.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Другиот ден пак така, велеше, мечката ќе влезе до потокот, потоа ќе се јави и крмакот, ќе го намириса воздухот со чурилката, велеше, ќе осети дека уште некој има тука некаде, и ќе загне кон кај што го води носот, по миризбата.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Водата во големиот чајник вриеше, па дед Павел уште еднаш повтори дека можеме веднаш да се напиеме чај, дека потоа ќе можеме да го прошетаме имањето, а кога ќе ожедниме, ќе му се вратиме на виното.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Камилски ќе забележи и солиден број заемки за називите на јавни градби, градени уште од времето на Османската Империја кои останале и со денешна употреба речиси во сите земји на Балканот.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
- Дојди поблиску, да те направам Индијка, а потоа ќе ти покажам нешто.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Само сакаше да види каде тој живее. За секој случај. Потоа ќе види како ќе постапиш.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Тогаш ќе биде гладен и можеби поинаку ќе размислува, ќе ме искара малку затоа што сум го вознемирила додека пишувал и потоа ќе се смириме.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ана рече дека ќе ми ги подава предметите кои треба да се фрлат, да ги ставам во кутијата со непотребностите, а таа ќе ги сложува избраните предмети во кутиите кои потоа ќе ги испратат по пошта за Лондон.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
И им го раскажал крајот на настаните од времето на Проказниковата дружина: ако преживее, ќе испече брав и ќе ја прослави победата, потоа ќе седне во манастирска ќелија и, одржувајќи го животот со танко, селско винце, ќе ја доиспише историјата од онаа илјада осумстотини триесет и петта година: како со децении да собирал искинати и расфрлени парчиња од писмо, некако сепак го дознал крајот на настанот по смртта на Лозан Перуника што се простил од писмениот човек во мантија во времето на Балканските војни ...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Но, всушност, погрешно би било визуелниот стил на Милдред Пирс да се сведе на обично снимателство.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Кога ќе му речеш нешто, првин добро ќе те загледа, ќе постои со очите свртени кон тебе или кон земјата, а потоа ќе ги одговори.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
 1 Ваквата состојба на духот овозможи странските инвеститори да стекнат речиси мисионерски имиџ – од нив се очекува да нѐ избават од кризата, овозможувајќи прилив на капитал врз основа на кој економијата потоа ќе фати залет.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Потоа ќе го вклучи моторот и авионот ќе се вивне во воздух.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Но кога, поради својата приврзаност кон Октомвриската револуција и СССР, ќе настрада како жртва на Информбирото, ќе одлежи четири години затвор и потоа ќе добие некаква маргинална служба, многу ниска со оглед на неговите несомнени научни и револуционерни заслуги, и покрај опасностите повторно да настрада доколку беа откриени неговите западни книги, ставени под индекс од тогашните сталинистички идеолози, Климент Камилски продолжи уште поангажирано да собира нови и таинствени книги.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Уште еднаш ќе наѕрам кај мама, а потоа ќе си отидам дома.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Секој час Германија туку ќе ја прелапаше долната усна и потоа ќе ја потфатеше со горните заби како да ја исцедува.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Дозволете ни да ви го резнеме стомакот, па потоа ќе го разбудиме бебето.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Лицето со кое имателот се послужил при употребата на предметот не се смета како трето лице (чл. 163, ЗОО). 4.  Сведокот претходно ќе се опомене дека е должен да ја зборува вистината и дека не смее ништо да премолчи, а потоа ќе се пре- дупреди за последиците од давање на лажен исказ [како посебно 203 „кривично дело против правосудството“] (чл. 228, ст.2 д ЗПП).
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ајде неа, некако ја оттргнале, ама, велат, тешко на Албанецот...
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
„Ако имаш позиција, секогаш нешто те навртува“, рече, вртејќи со невидливиот навртувач на масата.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Та од неа грозд силен потоа ќе се роди со опојно вино во плодот, вино кое светот и ќе го опои! ***
„Еп на Александар Македонски“ од Радојка Трајанова (2006)
Господи колкаво рачиште има, ќе си речев! (Сето ова ми се случуваше пред да ги отворам очите и пред да сфатам дека сè уште сум долу во најцрната темница). Бегав, лудо бегав.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- А потоа ќе ме пуштиш, нели? - рече рибата.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Ги кажував тие зборови во себе, со затворени очи, и ја испружував раката кон Рајнер, а раката ми удираше во ѕидот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
- Ќе направиме сега една мала пауза за да испушиме по една цигара и потоа ќе продолжиме.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ако треба ќе преболам, а потоа ќе се качам на уште повисоко, за да бидат уште побезобѕирни.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Ќе ја истргнеше убаво ногата, да си дојде како што била, па ќе ја завиткаше со нешто меко, потоа ќе ги исправеше долж ногата штичките и цврсто ќе ги стегнеше со врвката.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Паулина остана да стои покрај ѕидот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа ќе одиме да засадиме дрвца.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Во Гнездо децата на Дора беа постојано со неа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Станувам сѐ повеќе таков поединец, кој претпочита да проба, да вкуси, со еден збор човек кој првин ќе ја испита стоката а потоа ќе ја одредува нејзината вредност.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како и секогаш, високите требаше да бидат истерани од власта од страна на средните, кои потоа ќе станат високи; но овојпат, со свесна стратегија, високите ќе бидат во состојба да ја задржат својата позиција засекогаш.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А потоа ќе наполнеше петнаесет, ќе пушеше, ќе добиеше струпчиња, ќе беше простак и ќе се загледуваше во дамските деколтеа. okno.mk | Margina #17-18 [1995] 157
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Освен веќе споменатите дела, негова најчиста работа во тој домен е Театарскиот чин (1960), за 1-8 изведувачи, кој предвидува низа пропозиции кои наликуваат на игра (играта секогаш има општествен карактер!) низ која изведувачите треба да одберат работи кои потоа ќе ги фиксираат како улога, но така што улогата го отсликува нивниот статус во реалниот живот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ајде, излезете и дојдете да пиеме едно кафе, па потоа ќе одиме во Дреново.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Седеше во фотелјата на директорот и внимателно слушаше, а потоа ќе кимнеше со главата, или едноставно ќе се насмевнеше.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Многу ти дозволувам, па потоа ќе се чудам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој ќе се врати, па потоа ќе разговараме.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ќе произведуваат суровини, свежа дигитална информација - којашто потоа ќе се рафинира и дестилира - така што секој четиринаесетгодишник ќе може сам да одлучува: “Хм, би сакал две минути од “Одвеано од виорот”, а потоа она што вчера го правевме, знаеш, на журката.”
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
“Ќе ја засечам, си мислев, ќе ја исечам до половина, а потоа ќе се префрлам од другата страна, ќе се придржам некако за стеблото и со едната рака ќе ја досечам...
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Ако ве почести со тутун, Иван Иванович секогаш претходно ќе го лизне капакот на табакерата, потоа ќе тропне со прстот по неа и, штом ви ја подаде, ќе рече, ако сте познаници: „Смеам ли да ве замолам, господине мој?“; ако не сте познаници, тогаш: „Смеам ли да ве замолам, господине, немајќи чест да ви го знам чинот, името и татковото име?“
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
- Потоа ќе те вечерам, - рече дедото.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Не им верувам на гатачките со рамни гради што првин ќе те надојат со љубов А потоа ќе ти проречат умирачка.
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
А потоа ќе те оставам да ми раскажеш колку сум во право“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- А потоа ќе ме пуштиш, нели? - пак праша рибата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- Ќе ставиме и потоа ќе вежбаме пукање, само малку да се оддалечиме на некое попусто место.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Кога ќе ја добијам првата плата, ќе си купам ламба, една убава од месинг, а кога ќе заштедам доволно, ќе си купам и кревет од месинг и една од тие масички со дезен на шаховска табла, знаеш тие со коцки од различни бои дрво, како и неколку килимчиња, и потоа ќе ги поканам на вечера него и жена му; никогаш не би можел да поканиш некого на вечера во куќата на Мајкл зашто таму никој не ги мие садовите и нема ништо друго освен Боб Марли постери и нечистотија и напади на врескање.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
За само неколку дена Франција и Британија ќе го присилат да се повлече од Австрија, а потоа ќе доживее пораз и во самата Германија.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Оти таа, и покрај казните, се однесува секогаш на ист начин, како што нејзе во моментот ѝ одговара, а потоа ќе ја издржи казната и пак по старо.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Не знаеме каков вид дрво е. Се распрашавме, но никој не знае.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Одвај дочека Марија да заврши со зборувањето, и отсечно ѝ рече: - Претседателот сега има состанок, а веднаш потоа ќе замине на пат.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Ако за настанувањето на штетата делумно придонело трето лице, тоа му одговара на оштетениот солидарно со имателот на предметот, а е должно да го поднесува надоместот сразмерно со тежината на својата вина.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
А потоа ќе те погледнеше за да провери дали го слушаш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Недај Боже! Сѐ уште ме интересираат жени, но изгледа кај тебе, на највисокото скалило се оние кои прво ќе те легнат, па потоа ќе те држат за рака... - ја прекина реченицата иако имаше уште многу нешта да ѝ каже. - Глупача!
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
(Има такви луѓе: ќе ти надробат поединости за чии последици и не помислуваат а дури потоа ќе те погледнат в очи.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
По посетата на Велика Британија Тито ќе продолжи да ги обновува пријателските односи со Западниот блок, а потоа ќе ги посети и балканските земји Турција и Грција.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
- Вечер или утре ќе ме распрашува за сѐ, а потоа ќе се фали пред сите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Онаа жена што си го бараше своето детенце ќе ја силуваат друмски разбојници, ќе ја водат со себе, а потоа ќе ја остават, и таа ќе умре во сон, покрај едно дрво, гушкајќи го врзопчето партали, кое ѝ беше дете. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Главно, да сме сите на број, вели и вели А потоа ќе си одиме по дома.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
КРАМП - Р. Крамб (андерграунд крал за стрипови) рекол: „Од многу гледање во екран човек се претвора во крап! Затоа: прво со кран ќе ти го качам тој проклет екран, а потоа ќе го зашибам со крампови и крампони, или просто ќе го спуштам во кратер. После можеш да читаш стрипови и да јадеш кремпити!“ Margina #19-20 [1995] | okno.mk 43
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
И таа мислеше дека наутро, кога ќе станеше прва и потоа ќе влезеше во собата на брат ѝ, сѐ мирисаше на него и на неговата коса.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
1. На годишнината од смртта на блажен отец Климент Охридски, точно на полноќ, се разбуди отец Лаврентиј со силни болки во душата.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
- Ведане, оди најпрво во бањата и искапи се, - нареди татко ми, потоа ќе ни раскажуваш надолго и нашироко. Неволно го послушав.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Камилски тоа добро го увидуваше и еднаш со отежната совест и ѝ призна: Уште малку ни останува да го завршиме нашиот проект, потоа ќе дојдат подобри времиња, те уверувам...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Јас бев многу малечка и си играв во песокот со Сандра или понекогаш се клацкавме на најниската клацкалка и си правевме „плескавици“.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
ТРОШЧЕЈКИН: Не, не, секако ќе се тргнеме одовде, а потоа ќе размислуваме.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Иван Иванович има големи изразни очи со боја на тутун и устата малку му наликува на буквата ижица, Иван Никифорович има мали, жолтеникави очи, кои сосема се губат меѓу густите веѓи и дебелите образи, и носот му е како зрела слива.
„МАРГИНА бр. 29-31“ (1996)
Повторно ми се случи истото.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Нашиот Кубан и така беше пуст. А со времето уште повеќе ќе опустее. А потоа ќе го затрупа снег“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
„Чекам да прелета по небото мојата бела птица па дури потоа ќе отидам да си сварам чај.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Потоа ќе ја нема меѓу нас децата една недела, или повеќе, или помалку, сѐ зависи од одлуката на нејзините, и пак одново истото. Секогаш истото.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Знаете, се случувало, некоја одговорна личност, во момент на збунетост, или дури и при полна свест, да спомене некое име што ги задоволува критериумите за добивање покана, а потоа ќе заборави да ги изврши и додатните обврски. Како што е на пример писмената препорака.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Госпоѓа Камилска не можеше во мигот да разбере за какви нови времиња се работи, прашално го погледа својот сопруг, а тој продолжи: Ние работиме да го спасиме Балканот, иднината на нашите потомци...
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Ќе напишам и уште нешто од кажувањата на мајка ми, а потоа ќе пишувам по мое сеќавање.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Ќе ми дојде некого да го бацам в чело а веднаш потоа ќе ми дојде да го плукнам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Седни да ручаш, - рече, - па потоа ќе видиме.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
- Прво да го врзиме Дорча, и магарето, а потоа ќе запалиме оган како вистински домаќини - рече Евто и го поведе магарето кон долниот крај на воденицата, каде што се наоѓаше пондилото.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ќе се качеа прво на неколку скалички, со раширени раце за рамнотежа, ќе стигнеа до највисокото скалило и потоа ќе слезеа од другата страна.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Наведнувајќи се, честопати и ќе офнеше, а потоа ќе се исправеше и со рацете ќе се фатеше за половината.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Има да знаеш дека постои разлика меѓу другарка и другарка и мајка и ќерка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сакаат да го видат не само учинокот туку и последиците од своето несмасното однесување).
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Ќе го завиткаше, потоа, во ленено цедило, а потоа ќе си го земеше пагурчето, ќе седнеше покрај нас во постелата и ќе си запееше: прати ми во писмото малку од твојот глас, да го носам со себеси зашто твојот глас е гранче чесно дрво...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Тогаш ќе може да поработи малку. А потоа ќе си се врати кај Мара и сѐ ќе биде добро.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Венко Андоновски ПОСЛЕДНИОТ МАКЕДОНСКИ РЕКТОР
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Потоа ќе бидат забележани и карактеристичните заемки: мегдан, мејдан (од арапски meydan), вид плоштад, во селата и градовите, но и место за одмерување на силите; sokak, улица, но денес се употребува само за означување тесна, калдрмисана улица (од арапски sokak); џаде, друм, државен пат (од арапски cadde); калдрма (од турски kaldirim).
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Тој првин ќе си вечера, а дури потоа ќе пее за љубов на уметноста.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Се разбира не спомнав дека ова што се случува со мене, дури и самото испитување, го сметам за моја сериозна заангажираност околу прашањата што најмногу ме интересираат.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Еднаш, кога те затвораат, ќе ти удрат еден дајак сите полицајци по ред и преку ред, додека началникот божем води записник, а потоа ќе те одвлечкаат до визбата како празна вреќа да не можеш да стапнеш на нозе додека лежиш, чекајќи да те осудат. Ако дочекаш.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Но веднаш потоа ќе клапнеше: тие живеат според закони што не се наши, а нивната судбина ни е толку туѓа како судбината на некаква река низ која пловиме.
„МАРГИНА бр. 36“ (1997)
А ако го припокриеме со земја? - Мислиш... арамијана, нели? Гревота е, а? - Гревота ќе биде ако го оставиме.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Додека ние да им дадеме знак да застанат, тие заминаа, но за среќа или за несреќа на последниот камион му се дупна гумата.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Потоа ќе ги пресече јажињата за да го ослободи големиот балон.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Баба ми потоа ќе завршеше секогаш со истата реченица: Деца, жената на мажот треба да му биде најголемиот пријател.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Потоа ќе пијат и ќе пеат, ќе летаат по студеното небо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе треба да го наведеме точното значење на секој од оние кадри.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Леонард Мид ќе запреше, ќе ја накривеше главата, наслушнувајќи и погледнувајќи, а потоа ќе ја продолжеше прошетката без ниту најмал шум.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Потоа ќе ги забележите стаклените шкафови што содржат импресивна колекција на прибор за пушење и предмети во врска со дрога, од разни цевчиња до шампон од марихуана, „liquid XTC“ и смарт друг прашоци, плус две големи кутии со кондоми.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
„Баба ќе се врати“ - извикав така што можеше да се сфати повеќе тага одошто радост.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
А јас, куттрата, дури и не можам книга да му пратам на Крсто мој во Америка.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Можеби потоа ќе му помине. (На својот маж.) Ти мене во последно време некако непријатно ме изненадуваш и не ми се допаѓаш, Пол.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Ќе не чекаше навечер сите да си легнеме, а потоа ќе ги распостелеше книгите во кујната на масата и почнуваше со ноќните учења.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Разменуваше малку зборови со мама, прашуваше дали е сѐ во ред со нас децата, со домот, а потоа ќе го земеше „Талмудот“ и, седнувајќи што подалеку од другите, тивко почнуваше да чита на хебрејски, јазикот кој за него беше свет, а кој никој од нас, неговите деца, не го научи.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Првиот удар со чеканот и глетото на него, му ја возбудуваше душата, трептеж чувствуваше во рацете, во снагата; зашто првото удирање беше почеток на милионските удари што потоа ќе уследеа за да се оформи каменот.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
Бојан се надеваше дека снегот ќе престане, а потоа ќе долета јужен ветар, па за ноќ, две ќе го преполови, и ќе го отвори патот од селото кон планината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
На крајот уште ќе ве погледне крајно внимателно, потоа ќе плукне пред себе и ќе си замине.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Ќе се насложат лепешките во огништето, над нив, на камушките, припремени горе на таванот или а гредите, ќе се обеси котелот, ќе се тури во него вода, сол, и неколку дрвени лајци сало, потоа ќе се потпали огнот под него.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Така ќе поседат молчејќи, сѐ додека над нив не засветкаат ѕвезди, потоа ќе слезат долу, на четвртиот кат. okno.mk | Margina #32-33 [1996] 122
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дури потоа ќе го чуев гребењето на нивните метли, по што знаев на која страна се движи струјата во воздухот која го носи смогот.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Секогаш кога потоа ќе се сетев на неа, помислував на она глуварче и на нејзините раце кои го поземаа свежото цвеќенце во паркот, кога низ решетките на оградата ѝ го подаде едно дете; на нејзините раце кои го кренаа пресуваното глуварче од градите кога тоа падна од меѓу песните на една книга. …
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа ќе раздадеме за душа негова, рече баба.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Дали е жив татко ми?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Имено Евелин ми кажа дека има цанцер на градата и дека ќе мора да и ја одстранат, а потоа ќе следи терапија.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Ми се чини дека со мало задоцнување сепак научив да не грешам, и покрај фактот дека одамна веќе никој не чувствува потреба да ми ги лови грешките.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Марта и Ана ни кажаа дека живеат во убава куќа во тивко лондонско предградие, и постојано нѐ уверуваа дека пријателите на Зигмунд прават сѐ ние сестрите да добиеме визи за излез од Австрија, па потоа ќе можеме да им се придружиме во куќата.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
А потоа ќе мора да ја сврземе вредноста на тоа значење директно со конкретната општествена состојба на геј-мажите.
„Како да се биде геј“ од Дејвид Халперин (2019)
Да ми го извадеше окото потоа ќе му беше жал.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Кога Џонс објасни дека тоа не се конзерви од пиво туку дека му било потребно многу време и напор да ги направи, и дека би можела да забележи дека не се со иста висина (т.е. дека не се симнати од иста фабричка лента), зошто тогаш, се прашува тој, таа беше придобиена?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Таму ќе го поразат самите Германци; поддршката што тие сега му ја даваат на Хитлер е само привремено помрачување на нивниот ум.”
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Потоа ќе те сретне вториот сосед и ќе те праша дали со тебе долетуваат или сами од себе се појавуваат од земја камените глави од Месопотамија, глинените садови од долината на Нил, бронзениот лик на Ацтечкиот крал, амфората во која се криел синиот тамарис на Сафо, мермерната плоча од Анталија, црвената грутка од Долината на монасите од Кападокија, молитвениот камен од Радика во кој и сега коленичат Богомилите, црниот камен од вулканот на Санторини, или шарата со проклетствата на Перун од Ел Тепе?
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Кога, пак, тој ѝ раскажа што била работата, таа плесна со рацете и рече дека треба да оди директно кај началникот на полицискиот реон, дека блоковскиот ќе го измами, ќе му вети а потоа ќе го влечка; дека е најдобро да оди направо кај началникот, дека тој ѝ е дури и познајник, зашто ×ухонката Ана, која порано работела кај неа како готвачка, сега е дадилка кај началникот, дека таа често го гледа и него лично како минува покрај нивната куќа, и дека тој исто така секоја недела е в црква, се моли, а во истовреме ги гледа сите со весел поглед и дека, според тоа, по сѐ се гледа дека е добар човек.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И секој што потоа ќе доаѓа на мојот гроб, да фрла по еден камен.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Полека, ми се чини, ги собирам мислите. Ќе го надгледувам уредувањето на гробот на Борко, а потоа ќе заминам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Нашите родители, доаѓајќи во Виена, имаа решено, како и многу други Евреи во градот, да им го пренесат еврејството на своите деца само преку крвта, но не и преку религијата; се надеваа дека тивката асимилација и сочувувањето само на невидливите белези на нашето потекло – оние кои се во крвта - ќе направи да бидеме рамноправни со останатите граѓани, а самите тие остануваа во својата вера онака бесшумно како што татко ги изговараше зборовите додека гледаше во „Талмудот“.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Јас првин започнав да ги читам книgите на преведуваниот автор Луан Старова (Времето на козите и Татковите книги, објавени кај Фајар, а потоа ќе ја читам и книгата Слогани од камен од Јулет Аличка).
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Со растреперена рака посегнува во пазуварката и, кога ја отвори широката испечена и испукана дланка, жените видоа свиткано ливче хартија.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
- А потоа ќе ме пуштиш, нели?
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Метонимија На Иванка Со години и години и откако го сосекоа до корен стеблото во дворот секое утро тука долетуваше птица и застануваше во воздухот кружејќи точно на местото каде што во круната на некогашното стебло беше свиено нејзиното гнездо.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
“Понекогаш ќе го видам тоа, па потоа ќе го насликам.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Ни рекоа: само да се смири малку, да ги отфрлат владините војски некаде таму, кон Олимп, да ин ги уништат аеродромите и авионите, та потоа ќе се вратиме дома, ќе учиме нема да се криеме по шумите, да спиеме под голо небо или во пештери.
„Постела на чемерните“ од Петре Наковски (1985)
Зошто известувањето дека некој нешто направил влијае на судот на другиот?
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Пред прозорецот на јужната страна од мојот стан се наоѓа едно мистериозно дрво.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Потоа ќе се испули окол-наокол во собата, Којзнае дали познава некој од нас, ама не гледа небаре качен на високо дрво.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
По еден месец ѝ се јави од Италија. Ѝ пишуваше дека е здрав и жив и дека со некој си другар што биле порано во интернатот, ја минал кришум границата и дека сега се наоѓа во привремен логор, во кој ќе помине извесно време, а потоа ќе замине за Америка.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Секако, потоа ќе заѕвонеше телефонот или искрснеше некоја итна и неодложна работа, која редовно ме спречуваше во моите намери, но за нивна среќа, а можеби и моја, оти инаку не знам што сѐ можеше да се случи со мојата, веќе до влакно, истенчена толеранција...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
- Ќе се дружиш од прво одделение, повеќе од четири години ќе споделуваш секакви мачнотии и понекоја радост, залак од уста ќе двоиш, голтка вода ќе делиш, а потоа ќе дојде некој си Џеронимо - напрчен и за глава повисок од нас - и другарството ќе се распукне како меурче од сапуница.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ќе се вратам со битолскиот воз, а вие распрашајте се кога пристигнува во Скопје“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Нема да му забележвам, си мислев, ќе проголтам сѐ што ќе каже, иако немав ништо што ме врзуваше, потоа ќе си заминам.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Додека беше прилегнат на столот, онака остарен а издолжен, ми се причини дека гледам давеник штотуку изваден од водата како се бори да дојде до малку здив.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Така ќе му рече и потоа ќе го збрише, ќе го земе во нејзините добри, светли прегратки.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Во Лондон Тито беше примен од Кралицата Елизабета II и од премиерот Винстон Черчил.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
А потоа ќе ми ги допреше усните до увото и ми шепотеше да не запирам со засмејувањето.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Најпрвин стапалата ги ладат, потоа ќе навлезат во водата до коленици, па до раменици, па ќе се нурнат - така по кошули ќе се нурнат - со плева и правта напластени.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Секоја пофалба потоа ќе биде добредојдена, иако колосекот и понатаму ќе уништува.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
И потоа ќе започне ново тиранство, враќање на првиот хаотичен поредок, на старата анархија, потиснатите омрази и пороци повторно ќе избијат, а со нив, минорните тирани на завршените циклуси.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Потоа ќе ти го избришам карминот од лицето.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А Секула потоа ќе се растажеше. - Е, момче, и ти мислиш со ова твое знаење да продолжиш гимназија?
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Најпрвин Минк ќе ја запрашаше грмушката, а потоа ќе ѝ го соопштеше одговорот на Ана.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Единствено тетин ми продолжи да гледа во телевизирот како никој ништо да не рекол.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- А потоа ќе ме пуштиш, нели? - рече рибата.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
На ѕидот ќе нацртаме прозорец потоа ќе го отвориме и ќе правиме вежби по фантазија. Kyrie. Gloria. Credo.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Не можам да спијам, затоа ќе излезам и вечерва, некаде до 2.00, потоа ќе се вратам и ќе спијам за во Недела да се вратам во нормална форма.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Тогаш Зојчев повторно станал и им рекол Вас двајцата, зашто сте чисти Бугари, и зашто сте толкави јунаци, ќе ве испратам на работа во кујната, потоа ќе видам што ќе правам со вас. Сега сте слободни.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Ти ќе се вратиш, Рајнер, му велев, реката беше само едно големо чистилиште, ме слушаш ли, Рајнер, тоа е само отпловување, и јас ќе те чекам на крајот од реката, Рајнер, ќе те чекам онаму каде што таа се влева во друго постоење, знам дека си тука, Рајнер, еве ја мојата рака, погледни ја мојата рака, Рајнер, сѐ ќе биде добро, верувај ми, кога ќе заврши твоето пловење, кога ќе излезеш од реката, ќе треба само да ја промениш облеката, ќе треба да облечеш нова облека, и се ќе биде добро, верувај ми, Рајнер, верувај ми, како што јас си верувам на себе, еве ја мојата рака, Рајнер, фати се за мојата рака, и јас ќе те извлечам, а потоа ќе тргнеме кон поинакво постоење.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Брат ми последен пат ми плаќа кирија. штом толку поради тоа се дере.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
А ние четирите научивме да живееме со стравот; тоа не беше страв од смртта, туку од измачувањето.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Најпрвин да и помогнеме на жената, потоа ќе се зафатиме со добичето - му наредувам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Намерата му е првин да проверат дали се сигурни тие, портите, а потоа ќе ги проверат и добиточните згради и гумната.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Беговите ќе го најдат, потоа ќе ни побараат сметка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Потоа ќе почнело да се збира народ и се чудел народот од кај свири гајда, оти Јоше бил скриен во гранките од тополата и меѓу нив се закрепувал за да не падне одозгора.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ќе бидеш шуплив. Ќе те исцедиме до крај, а потоа ќе те исполниме со нас.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
А потоа ќе те заковам за твојот валкан под и на таа твоја дупка ќе играме џамлии!
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Сега малку одмор и потоа ќе дојди инструкторот кој ќе ве научи да ракувате со пушка...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Чекајте првин да ги пробам, - не се збуни Зоки – а потоа ќе ви кажам дали се за броење.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Најпрво ќе ти каже дали кај таа девојка имаш шанси или не, а потоа ќе ти објасни на кој начин да постапиш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Грифонот дури потоа ќе ја свиткаше својата глава, испружувајќи ја преку предните нозе за да заспие и тој.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Можеби беше солза која ќе светнеше и ќе наедрееше по калдрмата, потоа ќе се лизнеше по неа и наместо да ги натажеше луѓето што ќе ја сретнеа, таа ги смируваше, ги успокојуваше.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Не работам ништо, се одмарам, пијам сок и размислувам како да го повратам циклусот на спиење.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Така ќе ѝ речев ако навистина ја најдев со некој таков малд човек и акоо потоа ќе ѝ речев.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Многу милно ми рече „чао". Можеби ми рече и нешто друго.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Тие ќе отрчаа кон водата, ќе ги забодеа насолзените клунчиња во неа и потоа ќе ги кренеа нагоре главчињата за да може водата, што ја макнале, да им се спушти во гушите.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Двајца мажи седат на масата, работејќи, со главите наведнати.
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
Затоа ѝ беше потребно по неколкупати да му повторуваш што си рекол, ако сакаш да сфати дека му се обраќаш токму нему, а потоа ќе требаше да му објасниш која ти е намерата или што сакаш да дознаеш.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Значи ли тоа дека се заречуваш оти веднаш потоа ќе ми се вратиш в прегратки?
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
И вратата има свој метален, сив дупликат, кој автоматски се затвора откако ќе се притисне копчето за катот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Модрици по телото, очај во душата, чиста рапсодија и ужасна мелодија во умот за нагрдената убавина и помодрената слика на платното.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тој знаеше по еден, а по некогаш и по неколку дена од - време навреме да подречува по неколку збора сè за едно исто, како да ги измислуваше, молчејќи, сите свои мисли во тоа молчење, од по неколку часа, а потоа ќе кажеше некому, или напросто себеси, тоа никој не можеше добро да го знае, ќе кажеше што смислил: „Животот ти е цел, еден.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Потоа ќе го преклопи стартерот и ракетата ќе зарига пламен.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Пред да заспијам, пресметав како ќе го проведам утрешниот ден: ќе ги најдам децата и ќе им ја вратам црвената топка, потоа ќе го вртам глобусот пред очи и ќе отпатувам на север кај Ескимите.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Ќе блеснеше во црвенило нејзиниот чардак таа тогај ќе наполенше вода од бунарот во дворот ќе застанеше над секоја саксија на чардакот, ќе ги налееше цвеќињата, ќе прошепотеше нешто со нив, а потоа ќе запалеше и свеќа и ќе ја запееше: на многаја лета.
„Ненасловена“ од Анте Поповски (1988)
Пули да видиш како пиши. Ќе ти пеам на грчки, а потоа ќе ги кажам што се вели.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Отец Висарион, ќе си ја пушти сенката кон мене, ќе ме покрие ко облак неговата сенка и потоа ќе ги чујам и неговите чекори од квачка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Потоа ќе замавне со нив и ќе скокне.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Дури потоа ќе го запишат резултатот: НУЛА.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Потоа дури до горе, до грлото, ќе го соѕида грнецот со суви лепешки, а потоа ќе ги потпали лепешките, јали со суви кочанки, јали со троа борина, и ќе го остави да вари.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
И долго кружеше птицата, наслушуваше нешто, се занишуваше во воздухот како што некогаш се нишаа и гранките сосе гнездото а потоа ќе откликнеше и ќе полеташе во насока во која некогаш полетуваа и нејзините пилци.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)