право (прил.) - во (предл.)

- Право во Европа ќе нѐ водиш, - ми вели.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
- Ева, ручекот е готов - извика нејзината мајка од прозорецот кој гледаше право во лулашката.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Синот, повторно, за да докаже дека таткото не е во право во мислењето што го има за него, прави секакви мајмунлаци за да му се доближи на таткото и да го придобие неговото внимание, но како контраиндикација, наспроти тоа, успева само да го оддалечи и да ја удвои нетолеранцијата меѓу нив.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Соколета како да го прободе самиот седми ангел со огнениот мечовиден јазик право в срце.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Три врати однадвор водат право во одделените прегради.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
— Викна Бојко така силно, та дури ехото повтори во долот во Врткова Ливада и се разнесе по целата гора до Кучкин Камен нагоре.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Толе слезе од високата меѓа и отиде право во крчмата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Еднодушно го одобрија планот сите и веќе секој пајдос и по два пати се враќаа во клозетите со по едно ќесе земја врзано за учкурот од гаќите.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Води право во Драгоров над самиот пиш од водениците на Арслановци, та сите ќе попаѓаме во вирот без да се плашиме оти Драгор ќе не однесе.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Му се овргали право в очи, и како на дедот Јована преѓеска што му удри една клоца во слабината, сега и на Бојка му удри една уште посилна меѓу нозе, та, макар да беше силен, млад и јак не помалку од Брниклијата, Бојко се фати за удреното место и се свитка на тревата крај дедот Јована.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И на птиците - еретици, помислувам, кои слетуваат право во пазувите на жените и во нив заспиваат како во библиско горје.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Кон залез на птиците помислувам кои ја исполнуваат квечерината на Париз со едно високо це, со огнена и портокалова светлина како од времето на Матеја кога ги пееле псалмите.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Знаеше Тој дека има и птици - еретици, кои откако ќе долетаа во родниот крај слетуваа право во пазувите на девојките.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
„Утре на училиште“, ми рече Влатко и се разделивме пред нашата зграда.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Часот ми беше здодевен и долг.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дежурната ученичка веќе го пријави како отсутен и наставничката по историја го запиша во дневникот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Наставничката предаваше, ја гледав внимателно, право в очи, веројатно мислеше дека сум многу заинтересиран, ама нејзините зборови летаа покрај мене и низ отворениот прозорец одминуваа надвор - во спокојното септемвриско претпладне.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Дома влегов на прсти и право во купатилото.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Четворицата молчешкум потврдно нишнавме со главите.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Би можел, тоа беше мислењето на Гистин, да раскажуваш пријатни нешта... од време на време... Не е секогаш право во животот...“
„МАРГИНА бр. 19-20“ (1995)
Протиница гледаше право в очи, не оставаше ни малу сомневање дека за каква било работа да се нафати таа, ќе ја оствари.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Потпирајќи се на една голема ластегарка и со завој на главата, под кој му стрчеа перчиња руси коси, тој застана пред војводата Питу Гули и, гледајќи го право в очи, го замоли да го прими во четата.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Но веќе беше доцна, наводната врска го доведе како кротко јагне и просто го внесе, покрај стражарот на вратата со напрчен бајонет, право во бановинската зграда на Главната управа за внатрешни работи и народно здравје, а особено во политичката полиција заинтересирана и задолжена за комунистите и нивните симпатии.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Птицата се сврте кон него, го фокусира шашливиот поглед преку нишанот на својот клун право во неговата глава, па кресна нешто просто и пцостно, го напрчи ветрилото на опашот и навистина одлета, ама не како избркана туку како поканета.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Тој ме погледна благо, право в очи, и ми рече: - Сине, и јас размислував долго, цела ноќ.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Инаку, во сопчето дневната светлина вистински можеше да се почувствува само во јасните сончеви денови и тоа претпладне, кога сончевите зраци удираа право во прозорчето.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Со нив, тој го гледа соговорникот право в очи, но така што соговорникот никако не може да се ослободи ни од впечатокот дека овој ништо не разбира од тоа што го слуша, ни од уште полошиот впечаток дека неговиот поглед открива барем непријатна умисла.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Лазор престанува да ја скубе тревата од пред себе; ја исправа главата и го гледа Јосифа право в очи.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Во меѓувреме, додека тие пристигнат, и Лазор станува; извишен над сите и преку сите и сиот растреперен гледа право во имотските луѓе.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Само што го слушнав брмчењето на нивниот автомобил прво што направив се втурнав право во нивната спална соба.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Наеднаш тој се втурна во мене, силно ме гушна и ме баци право в уста.
„Животот од една слива“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2014)
Прифаќаат разговор и не гледаат настрана, туку право в очи, в лице.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Моторите не ги исклучувавме. Сѐ додека траеше растоварувањето, резервоарите ги полневме со бензин и кога ќе слушневме дека е готово, свртувавме и право во магазините.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Шупливиот дел од дрвената нога го полнев со хулахопки и другите работи и право во Брно, каде лично и своерачно им ги облекував на милите студентки од земјите на социјализмот.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Во камионот ми товарија триесет тешко ранети и право во Корча и веднаш се вратив назад.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Пат терале по Долно Дупени, Љубојно, Брајчино и излегувале во некое село Кажани и од таму право во Битола.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Покажете го вашиот валкан образ и погледнете нѐ право во очи...ако тоа го можете вие со скинати пранги на вашиот потрошен ум, ве има многу...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
Рада прво му се обрати на Томо, гледајќи го право во очи.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Прво се обиде да свика, и врескаше право во лицето на онаа дивинка, но таа како да остануваше глува за сите тие негови премалени викови.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Се наежува, камата се извлекува од канијата. Два-три скока и право во тилот.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сега не ги воведоа во малото мрачно собиче туку право во преполнетата сала.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Им го гледам само тилот, Ама, одејќи така, еден од крајот на редот се сопна и, паѓајќи ме погледна право в очи.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пушка на рамо нож во раката – кај партизани право в гората.
„Од борбата“ од Блаже Конески (1950)
При седнувањето судијката ме погледна право в очи, речиси во исто време кога адвокатот ми се доближи до увото и ми шепна нешто неразбирливо.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Се колнам занемевме сите кога од своето место, на предната клупа, како изгорен со револвер в рака скокна татенцето, кога како најлудо птичиште крикна: - Проклето фашистичко куче, нема да бесиш, - го напери полниот револвер право во несреќното момче Методија Гришкоски.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Им ја даваат лекарите отпусната листа и тие излегуваат надвор, но тој не оди со Марија дома, се одвојува од неа и оди право во суд и поднесува барање за развод.
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
„Нема да трае долго“, рече О'Брајан. „Гледај ме право во очите. Со која земја е Океанија во војна?“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Хипнотичките очи зјапаа право во неговите.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Секундите минуваа бескрајно долги. Со напор, Винстон продолжи да гледа право во очите на О'Брајан.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ѝ ги собуја со сила цокулите од нозете со кои се обидуваше да ги рита и ја турнаа право во скутот на Винстон, чии бутни коски одвај го издржаа товарот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Застана спроти човекот без брада, а потоа, на знак на офицерот, застрашувачки замавна со сета сила право во устата на човекот без брада.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Истиот миг кога завршија демонстрациите, тој отиде право во Министерството на вистината, иако беше речиси дваесет и три часот.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Еднаш кога се разминаа во ходникот, таа му упати брз страничен поглед, кој како да проби право во него и за миг го исполни со црн ужас.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Додека се враќаа назад преку тревата, таа за првпат погледна право во него.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Биеше право во неа и таа светеше, беше онака, пред мене, до самите мои колена. Не мислев отпрвин ништо, се колнам.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Едно сонце удри, милина, поарно да не удреше. Удри право во неа.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
- Се навикна ли на мајка му и татко му? - старата удираше право во срцето.
„Омраза - длабоко“ од Драгица Најческа (1998)
Дури таа вака си мечтаеше, раката ѝ врвеше по главчето горедолу, а наеднаш рачето на чупето го подигна гушалчето, ја пушти дојката и нежно, нежно го растегна малото устенце, гледајќи ја мајка си право во очи; пушти едно „гуу, гу, a? а?“ и почна да ја врти главата пак таму ваму: да ја лапне дојката.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— И ја гледа Бојана право в очи.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крсте го испушти надесно моливот, се наведе небаре да си го земе, ја подаде левата рака под клупата, го залепи левиот образ на самата штица и очите сами се вперија право во неа.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кога го слушна и Петре Митревиот глас, ги ококори очите, ја отвори широко устата, му се загледа право во очите и почна да муцка одоздола: — Ми ... Ми ... Митре, брате Митре!!? Ти ли си, или твоата сенка?
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Чекај, Досто, да те вида, чекај, јагне, да ти се нагледам! — рече замајано и како за себе почна да си зборува, кревајќи ја главата кон таванот на земникот: — Е, е, е, сполај ми ти бре, боженце, кога и јас челад су ти бил, кога и за мене дел си одделил! — и ја гледа право во лицето и ја држи за раменици.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Рипна како попарена и отиде право во земникот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Не гледај никаде Право в земи гледај Во утробата на оваа планина легни Длабоко закопај се Друг да се родиш.
„Вардар“ од Анте Поповски (1958)
Професорката ја гледаше токму неа, право в очи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Го погледна право в очи Гури Порадеци и му рече: – Ти благодарам, побратиме.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Мајка го погледна право в очи.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Тогаш убаво се сврте назад и ѝ се загледа право в очи на Су.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ми се смачи повеќе да не можам да биде и се кренав јас – одам право во Скопје. Во Владата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Расмеано право в очи го гледаше Еда, а со залажувачки погледи повремено се свртуваше кон Марка со цел да му обрне внимание дека таа слуша со посебно интересирање како тие двајцата зборуваат.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
- Право во Франција! Ова беше шанса за Љакета: - Како да не.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Повторно доаѓам пред долината и таа се отвора како стара книга на залутениот ветар лисјата се шират и во неа влегуваат право високото небо со гребенот на врвот планински што лебди над облаците потоа снегот што се спушта жолт и овенат право во моето срце измешан со поројот во 'рбетот што му шуми.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Море, право во Вардар, да се удавам! (Ја опипува главата, ја тргнува крпата со која му е врзана, ја фрла тресејќи се од гнасење.) Еј, Теодосе! Умри, Теодосе, Теодосе!... (Отидува.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
(Пак се засмејува, но сега пе потсмешливо и зајадливо, туку чисто и радосно: го привлекува веселбата во соседното лозје, која достигнува врв и орото, кое се враќа, водено од Арсо.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
По оние кружни цртежи ми се чинеше дека буквата е толку остра, што може да ти се забоде право во прстот, ако малку се лизнеш надолу.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ќе се наоружаат и право во партизани.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Од Кујбишев право во Потма.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И после, под стража, право во Лубјанка20.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Има и Вевчанска река. Таа ги собира сите нечистотии фрлени во неа од селата Враништа, Велешта, Дабовјани, секако и од Вевчани - и сето тоа го носи право во Дрим.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Да, бре, мајката, право в очи ме гледа!
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Да ми е сега тука, право в очи би го прашала: - А зошто, попе Василе, нееднакво ги вооружи со моќ, со издржливост, со храброст и плашливост и зошто така го направи светот во кој е обезличена Зоја и многу други Зои?...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Едниот од нив вчудовиден прошепоти: - Пули го оној : покажа со глава на светецот - како и да мрднам, од каде и да го погледнам, право в очи ме гледа.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ние се искачивме на горната ледина над зимниците Јанески за да му кажеме на стрико Симо за срната бидејќи се исплашивме дека може да ја испушти и таа потплашена да му избега и да удри право во Турците ловџии.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Тие стоеја неколку време по тоа пред командантот на младинските бригади – Мече збунет и исплашен, а Беличот загледан право во очите на младинецот со окалки, низ кои што тој ги гледаше малку потсмешливо.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
- Чуј – почна светлокосиот, гледајќи го право во очите. – Ќе ти кажам, ама мисли му ако гркнеш некому.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Михајло гледа право во премачканата фреска. Крикнува.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Гледајте се право во очи. (Со рака одбројува секунди. По извесно време Божо ја врти главата.) Седум секунди. (Ја доведува Параскева. Исто.) 13 секунди. (Го доведува Нове. Исто.) 15 секунди.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Се напикавме внатре, одзади, јас, Саше, Борче и Бреза и отидовме право во кафеаната на чичко ми - „Тандем“.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Со галоп влета право во морето и како бран се понесе кон давеникот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)