притоа (прил.) - мисли (гл.)

Тоа беше причината да се смеам додека излегував.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа мислев на дрвцето покрај шадрванот кое и вистински е со одрана кожа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
ИВАН
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Но зошто се смееше Ѓурчин, навистина не сфатив.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Притоа мислам на личностите кои никогаш и од никого дури ни на шега не биле спомнати.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Притоа мисли на Србија и на Бугарија, а колку за Грција - со нив, со Грчиштата, поинаку треба да се разговара, машки, отворено, а не да се фаќаат владите една со друга под скутина, за никој да не ги виде кај се држат.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Се разбира, тој притоа мислел на идентична состојба на тотална сосредоточеност којашто некои личности можат да ја доживеат спонтано.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)