речиси (прил.) - не (чест.)

Се сврте и за миг речиси не ја препозна.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Речиси не можеше да постои историја без оружје, како што не можеше да постои оружје без историја.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Додека ме внесуваше во собата каде што спиеше речиси не забележав дека излегуваат некои луѓе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Поточно, ако општествено научното гледање на сето постоечко во некои теориски концепции уште и ја доведувало во прашање сеуреденоста и, следствено, објаснивоста на социјалните, историски, духовни, културни итн. феномени, на природонаучните пратеници кои во научната република ги застапувале владеачките парадигми или научно-истражувачки програми - тоа речиси не им паѓаше на ум.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Знакот беше топлиот чај врз твоите панталони, но кој би помислил на тоа додека авионот се тресе, јас, еве најискрено ти кажувам, не.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Здивот речиси не ѝ се слушна, таа спие страшно тивко, како пред себе да има деноноќија сон.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Волчицата почна да се прикрадува кон трлото, полека, нечујно, речиси не допирајќи се до земјата, за да не биде пак изненадена. Но знаеше, ја демнеа, и таа во тој час не можеше да ја разбере смртта, од која скоро ослепе и оглуве.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Беше при свест, но свеста бавно му работеше, а со рака и нога речиси не можеше да мрдне.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ми се чини дека вчера пристигна писмото од вас, а јас веќе денес ви возвраќам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Моето, можам да кажам, брзо помина, речиси не го ни почувствував.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И, од брзо зборување, речиси не се слушаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Куќите им се пониски од дрворедите, речиси не се гледаат од високите стебла.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Волчицата почна да се прикрадува кон трлото, полека, нечујно, речиси не допирајќи се до земјата, за да не биде пак изненадена.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Наредните денови ми поминаа во една жизнерадосност поради која пладневните запурнини речиси не ми пречеа.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Овие сознајби татко ми ги извлече од една многу ретка книга, од која, речиси не постои друг примерок на Балканот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Кога видов дека има уште многу од патот се разочарав, останав уште малку да размислам, бев малку заморена бидејќи се влечкав по стомак, а торбата со преврски и другата опрема речиси не ми беа ни потребни зашто само ме изнамачија.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Еден од нишанџиите упорно ме следеше, но никако не можев да видам дали има излез, некоја друга врвица.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Жетварите речиси не се гледаа.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Татко ми речиси не се појавуваше на широчинката.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не се стеснуваше со него да зборува нашински; потоа, офицерот речиси не знаеше да ветува; ништо не тврдеше; а и вербата негова во некоја божемна праведност одамна беше начната.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)