сега (прил.) - да (сврз.)

Краста: Бети, сакаш ли сега да те претворам во твор?
„МАРГИНА бр. 37“ (1997)
- Само господ сега да ни е на помош, - вели свеска ми.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Некој ми ѕвони на врата. Кај најде сега да ми ѕвони!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Треба сега да се продолжи уште донекаде со копањето, да се направи подлабоко лежиште за водата, а потоа да се изѕида бунарот.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Револтирано промрморев: „да имаше волку храна баба ми дури беше жива, немаше сега да ја закопуваме“.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
СЛОБОДАТА: Сакаш ли сега да ти кажам која сум?
„Духот на слободата“ од Војдан Чернодрински (1909)
Па неоти ќе не остават сега агите живи?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Слушна? — Слушна, брат Толе, слушна. И кој ќе ме слуша мене сега да му дада?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Нивната сила се виде. Народот разбра со кого има работа, та тешко ќе биде сега да се повела.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Главно е сега да и довардиме главите, та за главабашии, буљукбашии сете веќе сме печени, — му одговори Толе и ги раздели на четири чети: — Еве ти, Стојо, земи и виа твојте орленци, марулчани, мојте крушевчани и чанивци пет шест души, и држи а Маргара, до кај Будимеш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Којзнае шо ќе стане со нас по ваа ѓурунтиа! — се приближи Бешот до вистината на блиската иднина на сите оние што учествуваа во бунтов.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И уште истата ноќ и тој се раздели со Стоја и Петка и тргна со Андона кон Крушевица, откаде го зеде со себе помалиот свој син Велјана да не падне и тој во рацете на агите, како постариот Трајко кој веќе, заради татка си, беше затворен пред една година.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
А сега да одиме да си ги видиме децата и да каснеме некое компирче.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
А- А сега да каснеме малку па да си прилегнеме. Ако не ти се спие, ќе си прикажуваме. Уште не сум ти рекол сѐ за Волчарот.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Пред малку рече дека не е болен веќе. Како сега да излаже?
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Нели, сосема обични зборови а може да се случи да ги запаметам и да ги повторувам многу почесто одошто би можел сега да си претпоставам.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Се обидувам сега да се присетам на нејзиното раскажување и, колку што можам, поверно да го пренесам до читателот.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Нѐ убедуваат дека тоа не е можно, дека мажите секогаш мора да владејат, но постоела ера кога жените владееле.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Најважно е сега да се избориме за рамноправност на жените и мажите.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега да поминеме на другото прашање: од каде новото течење ќе зема сила ако македонската интелигенција и комитетите во Бугарија зафатат борба со него?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега да видиме дали од гледиштето на другата, т.е. Јагиќевата теорија за образувањето на јужнословенските народности може да се објасни со настанувањето, при сегашните политички околности, на една нова македонска словенска народност?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега да видиме дали избирањето на централното наречје за литературен јазик се оправдува од практично гледиште?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега да допуштиме да се и Македонците Бугари и особините на македонското централно наречје да се исто: толку бугарски колку и источнобугарските.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега да се запрашаме друго: дали ќе биде точно да се вели дека во Македонија има две народности, и ако има една, тогаш дали таа народност може да биде наречена српска или бугарска?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
61. Да беа го направиле тоа, немаше зошто ние сега да се занимаваме со него.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сега да видиме со што плативме ние за таа арнотија, или колку нѐ чини таа?
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сето тоа, собрано во едно тешко бреме, мораше сега да се носи на својот грб таму, напред, кон дома, со тоа мораше да се тоне во длабокиот студен снег, тоа мораше да биде извлекувано од под онаа тврда кора, што удираше во цеваниците при секое пречекорување.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А оној продолжи и сега да отскака исто како да не се случило ништо, цепејќи ја белината на сиот оној простор нагоре, пречекорувајќи и по десетина метра во еден заграб, додека земјата подмолно протатнуваше од секој негов скок.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
И заплива полека во тоа, а неговата тврда корупка, што ја имаше и тој, како и секоја семенка, околу својата свест, почна сега да се отвора со една речиси неосетна спорост, низ која сепак имаше токму онолку, колку што му беше потребно простор за да се подаде и да поникне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А нему му е потребно сега да си влезе во магазинот без да го забележи тој тамо. И тоа е сега негова грижа.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Сега да почнеме со лебот и сирењето. Арсо, со незадржливиот нагон на гладно животно, откина јадар залак. Другите веднаш му се придружуваат.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Зар толку само? Сега да се умира? Што видел тој?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
А сега да помислиме на војнава, вели, дали уште за долго ќе трае, вели, и одново го пали конецот.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Па ние одамна не сме се омрсиле, вели Дуко Вендија, може и сега да нѐ причестиш.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Уља и Велика како врзуваат крај со крајот, Горица сега да ме види не ќе знае што род сме и сигурно ќе бега од мене, улав живот, ебати животот наш, да не се делевме заради мене може поарно ќе живееја, ама човек не треба во ништо да верува и најубаво му е на оној во ништо што не верува, во ништо што не се надева, барем него ништо не може да го изненади...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А сега да те оставиме со здравје, му велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А кога не знаеш што правиш, не знаеш и што зборуваш. Кој пат сега да го одбирам?
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, ај, сега да си одиме, ѝ велам на Уља, на јатрва ми. Во умот пак ми е Јон: да не се врати, да не ме најде дома.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Лесен сум на сон и не сум далеку од твојата куќа.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
А ќе ме обвинуваше ли сега да не ги спасев?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Е сега да ти кажам, ќерко, што сум дојдена.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Тааа!... речи, благодарение кај сум вака, што не се оженив на време, та сега да ја земам Антица.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Извесно време дланката од десната рака ја имаше положено на книгата, потоа ја отвори и почна да чита: “А сега да ти напишам неколку збора за нешто сосем друго: утврдив дека за време на подолг престој во затворот на чувствителните луѓе им се заканува опасност да станат огорчени непријатели, да почнат да го мразат сиот свет, отапуваат, ги обзема резигнација и стануваат премногу себични.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Кој беше тој, Јоханес Гризебах, со осквернета рака да ја симне маската и да открие дека зад неа нема никого?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Момчето се засрами: Парацелзус е шарлатан или обичен визионер, а тој, натрапник, му влезе низ врата и го натера сега да признае дека неговите познати магиски вештини се јалови.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како сега да се помириме со тоа дека Египјаните си допуштале таков посебен контрадикторен јазик?... дека на меѓусебно најнепријателските мисли им давале една иста гласовна подлога и дека во нераскинливо единство го поврзале она што взаемно најсилно се спротивставува?“
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Баба му Депа излегуваше во дворот, ја вадеше шамијата од главата и се молеше: „Господе, името твое му го дадовме за да ни го чуваш... Помогни му сега да оздрави...“
„Животраг“ од Јован Стрезовски (1995)
И сега да не чујам веќе ништо! Ништо, разбра? Бегај в соба! “ викна Таки оштро.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Станаа обајцата. Ги испија чашките пијалак на искап!
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
А сега да си наздравиме за завршената работа! Ако може да се смета за завршена.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Доста ми е: сум протерал преку глава дваесет и пет илјади денови, па зар сега да се мачам и да пекам за уште, и тоа за јадовни, тегоби?
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Дваесет години су а гледала, та сега да ви а дада вам!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
„Тоа беше шо беше!“ — си рече Митра — „ами да гледам сега да се омира со Доста, та да поседиме ошче некоа подина заедно дури да ми потпркнат дечињата, па кога ќе втасаат веќе за работа, да си се оддела и да си а гледам работичката.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Овде имало некоа солунка, без маж. А' сега да те вида шо пријател си ми!
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
— Дедот Бале си зеде слобода да бара појадок од домаќинот оти Ило му тапоса половина лира а на невестата Менка бела меџудија, та ред е сега да ги нагости и тоа тој што сака — качамак и сланина.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А кој повесел можеше сега да биде од нашиов зет Крстета? Никој, се разбира.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Кој можеше сега да биде четвртиот тетреб?
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
- Сега да почнеме, - рече капетанот. Име и презиме, место и дата на раѓање... - Народност? - праша капетанот.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
И не бери гајле, пак јас ќе те однесам и ќе те донесам и пак човек ќе те сторам; арно беше сега да не го окршиш шишето, ама откога ќе се стори едно лошо, не се враќа лесно.
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
„Па, не можам сега да престанам. Наскоро ќе дојде мигот. Ќе бидам добра, прости ми.”
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
„Докторе?“ „Да Чарлс?“ „Можам ли сега да одам на училиште?“ „Мислам дека ќе можеш, утре. Многу бодро звучиш.“
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Можам и сега да тврдам дека пораката на неговите зголемени очи заради прилично мрачниот ходник не беше заканувачка или непријателска.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Помислив во собата има некој - рече стражарот откако ја внесе низ вратата бушавата глава.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Толку јасен ми се стори од далечината што и самиот се зачудив како тоа до сега да не се сетам на него.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Чини ли сега да го остават.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И како сега да не ги сакаш балоните?
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
- Сега да купиме нешто за ручек – вели Зоки.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
КЕВА: Сега да пие, кога ни виси токмак над главата.
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
ПЕТНАЕСЕТТА ПОЈАВА КЕВА, ТОМЧЕ, НАЦА И СПИРО
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
- Не може, Олга, има работа тука кај нас. Сега да не ти објаснувам по телефон!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Едвај чекав тетка ми да ми го покаже тоалетот - но на мое големо разочарување, имаше само еден тоалет кој им беше на располагање на сите членови од семејството.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
И тут, мут, ништо не ни текнува сега да прашаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Мрдај сега да те видам!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
4. Ме учат сега да одам кај бабицата во Желево.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Но кој може сега да ти каже која е прогресивната страна? Можеби лажеше.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Како можат сега да јадат, ѝ велам на Оливера Поточка.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Поарно сега да мислиме како да ги усреќиме вештерките, оти понекогаш можат да бидат негостољубиви.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Сега да се избањам, и коса да си измијам, и да си легнам, и да се напијам!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Би сакал сега да ѝ кажам колку е глупаво нејзиното суеверие, но таа умре истата вечер кога безуспешно се обидов да го скршам огледалото.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
„Доста досаѓаш, досадна една! Ме мрзи сега да одам по наполитанки!“ - ѝ рече Ѕ на цимерката, која со лутење излета низ вратата велејќи дека ќе си купи сама.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
- Е, сега да го довршиме пазарот. - Вчера, дедо Крсто, бев кај епитеоритијата и кај владиката. Му кажав све за даскалот.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И така сега да ја направиме сметката и ти мене да ме исплатиш и со здравје пак да си поможиме, нели?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Не е време сега да ти ги објаснуваме надолго и нашироко тие работи.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
„Сега да речеме, мајстор Јосиф ефенди, Алах нека му е на помош, така?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Да може сега да влезе во собата, па и нека се лути што без прашање седам тука, сеедно, и нека ми се дере, и нека ми се заканува, сѐ ќе издржам само да е овде.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Бато, повторував, дали ти знаеш дека јас тебе многу те сакам?
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Чешмата нека си тече - ѝ велам. - Се освеживте и сега да одиме.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)