секогаш (прил.) - застане (гл.)

Гоше двогледот го употребуваше два пати на ден и тоа секогаш застанат отпростум, со широко раширени нозе, со високо кренати лакти во линија на ушите.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
— Уу, Оливеро, велам, детето е секогаш застанато пред него.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој знаеше дека секогаш застануваат, знаеше дека тие нивни врвици така го пречекуваат денот, но ниеднаш не помисли дека ќе застанат токму тука.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)