смирено (прил.) - рече (гл.)

- Ќе живее – смирено рече тој – само што ти нема да можеш веќе да ја видиш и да бидеш со неа, но тоа не значи дека таа ќе престане да постои.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Тој подаде глава и кога ја виде регистерската табла, смирено рече на македонски: - Добре дојдовте. Повелете. Влезете.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И тогаш сосема смирено рече дека болката, на која се жалеше пациентката, може да е резултат на некоја внатрешна инфекција.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
- Молчи, Игбал – го прекинав нестрпливо. – Ме плаши ова што ти ми го зборуваш.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Добровечер, - смирено рече нечеканиот гостин. Дедо Бошко го отпоздрави низ заби и тргна по него.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)