сѐ (прил.) - ист (прид.)

Земјата е сѐ иста, плазика, нешто меѓу камен и земја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но таа си остануваше сѐ иста: навикната да ја гледа само опачината на работите, сурово одбиваше сѐ што би можело да повее радост, надеж...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
А не вака, сѐ истите, па истите.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога ќе ги облечам облеките на мајка ми, е, тоа е веќе нешто сосема друго.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
И за цело време, целиот ден и ноќе, додека патуваат, сѐ истото и само тоа прашање му се врти в глава и постојано со изненадување и мачна вчудовиденост, го повторува и преповторува: зарем неговиот Васил, кој меѓу првите ја нарами пушката и со себе поведе и други, дезертирал?
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)