сѐ (прил.) - верно (прил.)

Во тие белешки беше сѐ верно и тој не можеше на никого да му замерува.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Последното такво собитие се случи со ќерката на логотетот (за ќерката на царот и за нејзината чудна смрт ви преподадов сѐ верно), која се роди слабоумна сосем, и логотетот само на Писмородецот му го беше доверил воспитанието и стекнувањето со ука нејзино, а овој го прими тоа со голема почест.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)