Зборувајќи за Чинго непрестано посакуваме да забележиме дека понесените загрижените и поетски раскази на Чинго се одликуваат и со едно својство што денес станува сѐ поретко: тоа се покрај другото убави раскази што оставаат длабоки траги и во свеста и во срцето.
„Големата вода“
од Живко Чинго
(1984)
Сѐ поретко ѝ се обраќаше со Мајко Персо, а сѐ почесто со Мајче, Мајко, Мамо.
„Црна билка“
од Ташко Георгиевски
(2006)
Потоа, на различни служби, сѐ поретко се гледале и така ги разделил животот.
„Друга мајка“
од Драгица Најческа
(1979)
И тие, старците, сѐ поретко се појавуваа.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)
Понекогаш Криста ја запираше Клара во паркот.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“
од Гоце Смилевски
(2010)