сѐ (прил.) - поретко (прил.)

Во несреќата, беше среќен што десната рака, со која ги прелистуваше страниците на книгите и сѐ поретко пишуваше, му беше сѐ уште жива.
„Тврдина од пепел“ од Луан Старова (2002)
Хелихоптерот падна дур трепнеш, како сандак.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
По оваа историја, тие се смирија и започнаа сѐ поретко да се појавуваат. Сега сум сам.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
- Некако во последно време сѐ поретко ме дочекува пред прагот.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- А знаеш, сѐ поретко ми се јавуваат, освен службено.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Човекот ги уништува. Сѐ поретко и поретко кружат во облаците, - рече Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Сѐ поретко слетува на скопскиот аеродром.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Тешко ми е да го завртам неговиот телефонски број. Како да го прашам к-како си? Тоа не е сообраќајка! Тоа не минува.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
На многу места, во сите книги од Твојата фамилијарна сага, Ти одново и одново пишуваш за таквата благородна и лековита тишина во која Твоите родители живееле цел живот.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Признавам, од опусот на Барт најмногу сум приврзана кон неговите подоцнежни книги, оние од постструктуралистичката фаза на неговото пишување, жанровски и методолошки хибридни (како Задоволство во текстот/Lе plaisir du texte, 1973, или Светлата соба/Lа chambre claire, 1980) и белким и поради тоа апсолутно заводливи.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Живеејќи семејно и општествено токму вака како што денес вообичаено се живее и модернизирајќи ги, соодветно, нашите семејни и пријателски релации така што сѐ побегло се познаваме, сѐ помалку си кажуваме, сѐ пократко се гледаме и сѐ поретко си зборуваме (но си пишуваме СМС-пораки!), ние сосема ја загубивме драгоцената можност да комуницираме и со тишината.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)
Младичот извесно време ѝ пишувал од странство, ѝ ветувал убав живот таму, но пишувал сѐ поретко и поретко додека сосема не престанал да се огласува и од дотогашната и од некои нови адреси.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Сѐ поретко ја посетував Клара. При тие средби, додека таа и јас седевме една спроти друга, Густав ја прекинуваше тишината.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Секогаш ги раскажуваше истите нешта: како нивната мајка го исфрлала бесот врз сестра му уште кога таа била девојче, како Клара била претепувана кога организирала протести за правата на жените, децата и работниците, како полека нејзината храброст и бодрост се претворале во затворање на својот испразнет свет.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сѐ поретко ја гледав Клара. Таа повеќе не доаѓаше во болницата, ретко ја посетуваше Сара, кога доаѓаше кај мене мајка ми секогаш наоѓаше некој неубав збор за неа, и таа не се чувствуваше добредојдена.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Сега таа помагаше во домовите во кои живееја жените избркани од своите сопрузи и во домовите за деца без родители.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)