Колокации | Дигитален речник на македонскиот јазик

Се чудам така и истовремено си велам: Боже, Боже, кој знае што глупости сум правел во животот.

„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)

Тие зборови му значат дека ништо немало ниту може да има меѓу оваа девојка и него, сето ова е една измамена случајност, и нема полјакот зошто да се смешка така и да расправа после по комшилукот и по чаршијата.

„Послание“ од Блаже Конески (2008)

Се разнесе смев сред купот.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

Денеска троа утре троа — го поткопала реката и ене го, каменот се одвалкал. Така и ние.

„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)

- Те начекав на тазе боза. - Кај чичко Лазе сѐ е тазе. - Азис сакаше да го викаат Лазе, па така и сам се викаше.

„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)

Бојан лежеше со отворени очи, долго лежеше така и се чувствуваше како повратник кој долго време бил во некој далечен, туѓ предел, па сега, враќајќи се во својот сакан, познат крај го доживува како ново откритие и влегува во него со извесна претпазливост.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Потоа истрча малку кон Заветна, на западната страна од колибата, свирејќи сѐ така и довикувајќи ја Стрела.

„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)

Ако воопшто постои дарба за прв допир ( прв допир и во нашата прва, и во нашата дваесетта, и во нашата педесетта година!) – дарбата го преобразува времето, ја возобновува и враќа возраста во зачеток, па како што времето не постои како некоја имагинерна и од материјата независна кондиција така и поезијата не постои надвор од времето.

„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)

Така сега, така и прееска пред тргнување.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

После, и другите што одат со него се луѓе не се магариња; како за нив така и за него.

„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)

Јас не постапував така и гледаш каде втасав. На планинските беспаќа!

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Ќе те потсетам на нешто но не е во врска со пораката содржана во овој совет туку со објаснувањата што ги користиш за да го сфатам советот.

„Синот“ од Србо Ивановски (2006)

Така и на другиот ден, така и на третиот и на четвртиот и на десеттиот... Така војната сврши.

„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)

Така и мравата. Така и човекот. Така и јас, човекот-мрава, со цел лукава, ниска, недостојна што бев; јас, мрава што ви го преподавам ова сочинение Вам, кои доаѓате на лицето на земјата по мене и застанувате пред лицето на Господа, како јас што стоев и не достојав, оти Он ме изгони од пред лицето Негово.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Таа се согласила дека е така и признала дека згрешила.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Фискултурецот така и запиша во записникот што го водеше.

„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)

Го чувме тоа ние другарите на Моне Хенџов-Даров, но како да не чувме. Не беше така и со нашиот другар.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

Така и сторив. Пак запалив оган и сторив жар.

„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)

118. Според Правилата на Дружината „Вардар” од 15.3.1894 год., целта на Дружината била: а) да работи врз испитувањето и запознавањето на својата татковина во земјописен, народностен и историски поглед; б) членовите на Дружината заемно да се помагаат, како во воспитен и морален, исто така и во материјален поглед; в) да работи врз сестраната подготовка на своите членови за да можат што подобро да му послужат на својот народ во државата на Неговото Величество Султанот.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

По забранувањето на весникот и затворањето на клубот, Дедов и Мишајков отидоа во руската престолнина и во меморандумот до руската влада и до Советот на С. – Петербушкото словенско благотворно друштво од 12.9.1902 год. меѓу другото пишуваат: „По завршувањето на Правниот факултет во Белград ние почнавме да го издаваме весникот Балкански гласник (Reviue Balcanique), чија цел беше да ги брани интересите на македонските христијани не само од угнетувањето од Турција, но исто така и од разните пропаганди, и да проповеда за самостојна Македонија во политички, национален и духовен однос.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

96. Исто така и Сарафов и другите подоцнежни револуционери се јавија само како нивни продолжувачи и следбеници, но не иницијатори на револуционерната организација.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Секојпат и насекаде бивало така и така ќе биде сега и кај нас.

„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)

Како што рековме, овие денови ќе ти се платат по два трудодена, а да не зборуваме за тоа дека со ова ти ја задолжуваш и целана наша Задруга, а исто така и социјалистичкиот напредок на нашено село.

„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)

Ме гледал така и чул нешто му тропнало. Господе боже, може да му тропнала пиралката, може да џвркнала водата кога ги цедев алиштата, кога ги усукував. И водата кога џврчка, така прави.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Еда, одам така и збирам, а едно мечиште, еда, ба му ти е мртви, беше нагазило еден мравјалник, еда, се расчекорило мечиштето над мравјалникот и лижи дали лижи.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Ми кажуваат мене така и јас тргнувам.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Се погледавме така и јас му велам: - Е, ај доста е гледање.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Секаде е водено. Почини така и пак забери го патот пред себе.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

И нагаѓаат едни: така и така, други: вака и вака...

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Стоиме така и ништо не веруваме. Само се гледаме и намовнуваме. Некои летни морници нѐ лазат и нѐ студенкаат.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

така после и Бугарите нѐ држеа понастрана, првин ни дадоа да подработуваме околу казаните нивни, околу јадењата и Стеван Докуз стана поразговорлив, почна и тој да арчи зборови: ами судбина, Мирче, ќе ми рече, така ни било пишано, а јас ќе му одговорам: да му се мочам во писалката на тој што напиша така и Стеван ќе ја сврти главата и ќе земе да трупи дрва и да дроби компири и ќе џвака нешто-што било, - ќе прежива со устата, оти тој кога сака и колку сака може да огладне, колку што сака не може само да се најаде, гладта, ко кучка му стои на желудникот, во дупнато решето водата николку не стои,

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Си мислам така и пак го слушам бучењето на планината.

„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)

Така и почнала дивината да се јаде меѓусебно, заради сушењето на водите.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

Клечи така и липа суво и не знае кој (неговиот утрешен призрак можеби) се исправа од грчот на преврелата снага што е и не е негова и оди и се враќа со стара стаклена ламба и ја крши од вратата и ја вади ронсоновата запалка од џеб.

„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)

„Постојано се води една војна по друга, освен тоа и така и така сите вести се лажни.“

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Поголемиот дел од неа беше здодевна рутина, но вклучуваше исто така и толку тешки и замрсени задачи, што човек можеше да се загуби во нив како во длабочините на некој математички проблем - деликатни парчиња од фалсификат, во кои немаше од што друго да се раководи освен од познавањето на принципите на Ангсоцот и од сопствените претпоставки што е тоа што Партијата сака да го каже.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Секоја сила што ја контролира екваторијална Африка, или земјите на Блискиот Исток, или јужна Индија, или Индонезискиот Архипелаг, располага исто така и со телата на десетици и стотици милиони слабо платени и вредни кулии.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

Потребна беше исто така и извесна атлетичност на умот, способност во еден момент да употребиш најделикатна логика, а во наредниот да бидеш несвесен за најгрубите логички грешки.

„1984“ од Џорџ Орвел (1998)

4. СЕ ДРЖИ КАКО СЛЕПИОТ ЗА СТАПОТ - така и за бирократот се говори често, но пак му се уважува жилавиот напор за авансирање и за нестоење во место...

„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)

Така и беше: како што растеше, така сѐ повеќе дома не се прибираше: скиташе по околните места, брда и планини.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Нарачав од најубавите и најскапите пијалоци за пиење. Исто така и најскапи јадења. Пиевме и јадевме колку што можевме.

„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)

Како што Евреите, кога воведуваат дете во училиште му велат: „Учи се! “ - како она што значи алеф, така и Грците го примија алфа.

„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)

Ако, пак, некој рече дека не ги донаправил добро, бидејќи и сега се доправаат, и на тоа ќе одговориме: „Исто така и грчките многу пати се поправани од Ахила и Симаха, а потоа и од мнозина други.

„За буквите“ од Црноризец Храбар (1754)

Ајде, аловата за мене — и така и така — може да се најде, ами ка му беше лет пак и за Вилка да најде?

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Тода отиде кај Бисера и накратко ѝ исприкажа што направи со китката што ја зеде од котлето: Како на Тода, така и на Бисера им се направи волјата дека Нешка ја зеде китката.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

„Брат брата не рани, тешко кој го нема“, — вели народната пословица. Така и Сукаловци.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Се измешаа така и се разделија на групи и секоја група бодињаше по една уличка, за да се сретне со друга во друга та да нема каде да се поминат.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Како досега така и отсега: бесата бес, што викаат Арнаутите! — потврди попот.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

И началникот му ја остави, но Ѓуро кроеше и така и така.

„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)

Така и печалењето. Парите ништо не чинат, ако ум не ти достига. Учи се, учи се!...

„Печалбари“ од Антон Панов (1936)

Авторот уште се чудеше зошто човеков така и толку се бараше околу ременот.

„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)

Езерото, еден од најстарите резервоари на светот со слатка вода, покрај Бајкалското Езеро и езерото Титикака, може да се смета и за меморија на планетата, за него денес може да се зборува како за „музеј на живи фосили”: не помалку од двесте ендемски фосили живеат во него, меѓу кои и пастрмките летница и белвица, еден вид уникатен полжав, кој се верува дека е стар триесет милиони години, но исто така и сунѓери што не се среќаваат на друго место во светот.

„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)

Три ѕида, а отворено на кај реката и Паркот, виде дека лесно може да се крене уште еден ѕид и да се стави покрив за да се добијат две малечки простории. Така и направи.

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Пелагија се стаписа на местото, се стаписа од благиот глас на жената и полека, полека, со така да се рече надчовечки напори ја заврте главата и жената влезе во нејзините очи веднаш тука зад вратничката, а со неа и целата градина и куќичката со последното сонце плиснато по белината на ѕидовите, и вратничката се отвора на внатре, насмеаната жена ја влече натаму, ѝ прави пат за да влезат во градината Дојдете, златни, да си поседиме пред мојава врата, со денови, мори златна, да не речам со години, те гледам поминуваш од тука со момичево во рацете и со некоја голема болка во лицето, одамна сакав да те поканам да ми влезиш макар во градината ако не во куќата! и Пелагија нема сили да се спротивстави, таа дозволува мекиот допир на жената да ја води по патчето сѐ до поплочената ширинка пред вратата на куќарката каде што има малечка масичка и неколку столчиња без потпирачки наместени околу масичката и веќе седи на еден од нив, а на другиот до неа малечката Пела, и уште, уловува дека тетката седнува до неа без да престане да зборува Ако си калеша и со црно во срцето, ти си убава, и не знам дали има поубава од тебе, и по лицето ти се познава дека си и добра, твојата појава зрачи добрина! и во исто време претрчува внатре низ отворената врата и мислиш дека оди натаму а таа се враќа со подавалник на кои има чинивчиња со слатко и пресна вода во стаклени чаши Добро ми дојде, златна, во куќава, ајде, касни од слатково, јас самата го имам правено, онде од зад куќи, имам две дуњи, погледни, како сонцето што свети така и тоа свети, како твојата невидлива светлина, златна, како твојата невидлива добрина, златна, а тоа што свети во исто време и боли, мила, твојата невидлива болка, касни, заблажи се, ти ја знам болката, со денови, со недели, со месеци сноваш по уличкиве и бараш брлог оти онаа коруба сега е зграда, ене ја, ги надвишува сите куќи и вие морате да се иставите од таму, е, златна на тетка, не знам зошто, ама моето срце те одбра тебе, така да знаеш, те одбра тебе и оваа топка радост и оваа жолта заштита, вие да ми бидете радост на старост!

„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)

Ај, така да направам, ама не било така и не било толку.