така (прил.) - и (чест.)

А како умен и разбран човек - просветен работник! - секогаш настојуваше да ги усклади желбите со можностите. Така и овој пат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Дури кога ги подмири поважните работи, реши да си сошие и едно летно палто.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Така и направи. Се пресели и остана да живее во гнездото.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
И запаливме оган невиден, клада голема, до небо: и кога виде отец Стефан Лествичник дека огнот е добар, рече: добар е огнот и време е да се фрли нечестивиот во него. И така и би.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
87. Ова се однесува не само за студентите Бугари што членуваа во Бугарското студентско друштво во С.Петербург, туку исто така и за оние членови на ТМОК, чиј претседател беше и самиот Мисирков, кои, членувајќи и во тоа бугарско друштво, организираа разни вечеринки, лотарии и сл. „за добротворни цели”.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Сегашното востание е многу поучно, како за нас исто така и за Турците.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Историјата, како на нашиот исто така и на другите јазици ни покажува оти секој дијалект, поддијалект, говор и подговор може да се употребува во литературни творби.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Националниот сепаратизам ќе се зголеми исто така и од лицата што ја осознаваат сета штета од националните и верските пропаганди, кои под вид дека ги бранат нашите интереси, безбожно ги експлоатираат нив, и коишто ќе се решат на борба за националното обединување на Македонците против сите тие пропаганди.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Како што во една држава има државен центар, којшто најдобро е да се наоѓа во средината на државата и кон којшто се собираат сите конци од државниот живот, исто така и во јазиковните или областите од сродни наречја треба да има еден центар, којшто по неговото значење треба да се однесува кон периферните наречја и говори така како што се однесува центарот и престолнината на државата кон крајните окрузи и околии.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Токму тој вртеше со главата велејќи дека насилството не е решение и дека мораат да научат како да се почитуваат бидејќи мораат да прифатат дека тука отсекогаш живееле заедно и дека така и ќе остане.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
„Две црвени за мене, - две за тебе; едно бело за мене, - едно за тебе; жолтото за мене, - зеленото за тебе,“ - делеше „Да ѝ го дадеме на мама!“ - извика братчето. Така и сторија.
„Градинче“ од Бистрица Миркуловска (1962)
- Ами сега - рекло ќосето - брашно н¯ ни втасвит за погачата?
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Така и ја, ако и да сум мал, ама знам да царуам, оти сојот ми је царски.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Чунки од татка си знаело шчо стока било ќосето, сега детето се мислело, каква хитрос да измислит, за да не можит ќосето да го измамит ида му задржит брашното.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Многу сум среќна и сигурно се чувствувам во земјава во која законот се применува неселективно... за сите, без исклучок. А, така и треба, нели?
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И така и куќите: ту ни поцрнуваат, ту ни побелуваат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Е, добро што сте добри, вели вујко, така и треба, рече и си отиде. Толку беше.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Во лутината најмногу се грешава. Така и овој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Добре дојде, ми вели Левтерија. - Добре најдов, ѝ велам. Така мене, така и на Витомира му вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Многу биле лоши, разлавални; татко и мајка ич не ризале, многу ги огорчувале, и зер татко им бил многу лут, така и мајка им, та беа ги колнале многупати, ете зер ѓавол натемаго беше се погодил, чедо, некој лош саат, кога ги колнала мајка им вака: „Синко Сиве и ти ќерко Чуле!
„Силјан штркот“ од Марко Цепенков (1900)
Но тоа не беше така и со човекот со големи зелени крилја.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
- Така и му треба на јатак арамиски.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Вечерта, додека ја стискаше својата Пеличка во своите веќе пресушени гради, знаеше дека достојна се оддолжила како со враќањето на коските на дедо Костадин, така и сега, со враќањето на нивните внучиња кај своите родители.
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
Така и кога ме сретна Жења.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така и сторија. Дедо Владимир седна, а Влатко со садниците тополи стоеше во задниот дел на автобусот.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
На многумина уште не им е јасно што фактички значи федерацијата во целина за нашата земја и за различните народи посебно.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Иако во времето кога го поднесувале извештајот „правните надлежности на АВНОЈ (и на Националноослободителниот комитет) сè уште не се јасно дефинирани“ и „сѐ уште не се зацртани границите меѓу регионалната Влада и централната власт“, тие сметале дека „би требало да се очекува, централната Влада да има неограничена власт, а регионалните влади сѐ уште се ембриони не само по форма туку исто така и во однос на власта. ‘Прашањето за федерацијата’, ќе напише Тито, ‘им е познато на многу наши граѓани единствено како израз –‘федерација’– кој претставува нешто подобро отколку она што беше во стара Југославија.
„Македонија низ нишанот на САД и Британија“ од Тодор Чепреганов (2012)
Речено сторено... Така и дојдовме...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Како што зимоска срната се засолни овде во манастирон од глад или потера од волк или нешто друго, таа така и сега е дојдена од мака.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Така и би. Жена на ибн Бајко му стана Тодора, ќерката на богатиот папуџија Јосиф, а првото момиче што им се роди го крстија Костадинка, Коца.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Бевме едногласни: да си ги земеме велосипедите, божем ќе возиме низ нашата населба, а јас да ги понесам и тениските рекети, можеби некое од игралиштата во паркот ќе биде празно, па ќе нѐ пуштат да поиграме без пари. Така и сторивме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Ќе се вратиме до седум и пол – реков на тргнување. Тогаш е сѐ уште ден, а Мила мора да е дома.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Така и на другиот ден, така и на третиот и на четвртиот и на десеттиот... Така војната сврши.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)