тивко (прил.) - задоволство (имн.)

Читајќи ги насловите на книгите обземен од тивко задоволство најпосле Камилски заспа и од преголем замор ги спои преостанатиот дел од денот и целата ноќ.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Значи: ми се случува по кој знае којпат, несреќен читателу, јасно да ги гледам нештата онакви какви што не се, и тоа да ми предизвикува едно тивко задоволство.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)