тивко (прил.) - во (предл.)

А тука во Преспа, е тивко во заодот на сонцето, во чии румени воздишки одблеснува штотуку смирената вода...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Играа смирено, тивко во неповторлив ритуал, за разлика од други играчи, за кој не беа договорени, но совршено го одржуваа.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Од ова прашања, изговорено тивко во ноќта, јас не можев да одам подалеку.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Останавме два дена. Сѐ беше толку чудно и тивко во нашата убава викендичка.
„Седум години“ од Зорица Ѓеорѓиевска (2012)
Рози ја почувствува навредата што вриеше тивко во него. Направи грешка што дојде.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Но, затоа не можев да погрешам од каде се двете девојки, полово одделени на чекор едни од други.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Така, другите патници, меѓу нив и девојките од Институтот, жената Монолог и мажот Ехо и бебето (а каде се другите), сега насмеано и тивко во прегратката на мајка му, продолжија кон повисоките нивоа на аеродромската зграда, а јас бев принуден да ѝ се придружам на интернационалната нешенгеноидна група во чекалницата веднаш до влезот.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Кога во муграта, брзајќи веќе и со згаснат фенер на чезата, се враќаа тивко в град, попот Никола ја праша Тодора: „Јас знам зошто го направи ова, ќерко.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Ако ми дадете да изберам помеѓу нападот на крупен силеџија силен на јазик и меѓу нападот на безопасен странец со сини очи, седнат тивко во некој агол, ќе видите дека нешто ќе се збидне во аголот секој пат.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А сепак, умот застрануваше од овие додатоци – она што ќе го задржеше вашиот поглед, беа само оние два мали хоризонтални процепи кои ги имаше наместо очи.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Откако го земав се стрчав тивко во својата соба и почнав да размислувам.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)