тивко (прил.) - да (сврз.)

Слушачите го мекнееја лицето. Некој ќе крикнеше, но толку тивко да не ја загуши оваа возбудлива приказна.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Отидов во тоалет, ја пуштив водата од чешмата за да го придуши звукот и се обидов тивко да повраќам дури од мене не излезе последното конче месо.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Навечер секој од нив тројцата седел што подалеку од огнот, плашејќи се некој тивко да не му се прикраде од зад грб, да не фрли вреќа врз неговата сенка и да ја однесе недозадушена, како црн гавран.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Дали не знаеш дека никој оттаму не се вратил, си редам, ама тивко да не ме чуе, редам, и со жешки солзи го утопувам лицето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еден од тројцата помлади крај огнот срипа и се упати кон нашата грмушка.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- А и да знаеш дека е добро за телото.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Толку многу се занесов во раскажувањето што заборавив дека мора ептен тивко да се шепоти.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Браќа мои, ние не можеме еден без друг, ниту пак има потреба да се кине еден од трите листа на детелината.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)