тогаш (прил.) - треба (гл.)

Штом веќе моите емоции не реагираат, штом е отсутна мојата вообразба, тогаш треба да пофатам директно со прстите, да ја опечам раката.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Тој не ги поведе своите на манастир, како што правеше секоја година, не ги поведе да не му пречат, зашто мислеше на сѐ, - можеби ќе си пријдат со Богдановото девојче, необични и тој и таа, узнавајќи се од душа такви, а тогаш треба човек да биде сосем слободен, ќе треба можеби да бегаат заедно далеку од род и родина, каде што сите стеги паѓаат, ќе треба можеби уште веднаш да загинат заедно, дека е тоа најдобро, не знае тој.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Но ако веќе дошло до тоа да се земе ризикот што го носи секое доверување, тогаш треба од помагачот да се бара нешто повеќе, да не се испушта туку-така можеби единствениот случај, особено ако биде нужно и добро да се плати.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Дали тогаш треба да се учествува во производството на некоја емисија?
„МАРГИНА бр. 22“ (1995)
Можеби уште тогаш требаше да замижам со очиве, да поголтнам, како што е ред, и да ви пријдам под стреата каде што ме чекавте...
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Тоа подобро од било што друго наведува на размислување за сегашноста, потеклото, смртта, животот или соживотот.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Многу научив од текстот Што е литература? и од оние од списанието Situ- ations преку кои ги запознав делата на луѓето на кои и денес им се восхитувам (Понж, Бланшо, Батај), но во почетокот на шеесетите тоа веќе не ме задоволуваше. 4Како тогаш треба да гласи прашањето? 4Сметам дека прашањето на Сартр е нужно но недоволно, едновремено е и премногу социо-историско и метафизичко, и гравитира вон посебноста на литератур­ната структура која Сартр не ја потпрашува, или пак ја пред-толкува тргнувајќи од мошне одредени книжевни примери (исто така со непознавање на значајни книжевни фигури на овој век - било да не ги ни споменува - Џојс, Арто - било за нив да зборува, би рекол, премногу сведено - Маларме, Жене - и притоа ништо не кажува за тројцата писатели погоре споменати).
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Доколку навистина интенцијата на предлагачот е унапредување и зајакнување на заштитата на човековите права и слободи, тогаш требаше да бидат прифатени сугестиите на експертите и стручната јавност кои сугерираа таксативното набројување да биде заменето со една општа формулација која би ги опфатила сите права и слободи гарантирани со Уставот, како и оние гарантирани со Европската конвенција за човекови права и останатите меѓународни конвенции кои ги штитат правата на човекот ратификувани во согласност во Уставот, со што со ваквата формулација би дошло до хармонизација со чл. 8 ст. 1 и ст. 8,147 и чл. 118148 од Уставот на РМ и целосно би се применил супсидијарниот принцип во процесот на заштита на загарантираните права и слободи, со што би се следела успешната примена на уставните тужби во земјите од поранешна СФРЈ како Словенија и Хрватска или пак Германија, чиј модел го следеа најголемиот дел на европски земји при имплементирањето на овој позитивно-процесен инструмент.
„Обезвреднување на трудот - 2 Анализа на трудово-правната легислатива во периодот 2010-2014“ од Мартин Краљевски, Дејан Лутовски, Ивица Костовски (2015)
Кого требаше да го исплаши или барем замелуши тој нејзин облак на привидувањата?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Зошто тогаш требаше да се повикува на нив?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Како и да е, ако го читаме насловот да значи дека терапијата може да биде согледана и опишана како разговор, тогаш треба да погледнеме како овој специјален вид на разговор ги исполнува терапевтските цели и како оваа гледна точка ни помага нам и на нашите клиенти да работиме заедно.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Терапевтот дури и нема потреба да знае нешто друго освен како да води разговор, слично на разговорот што тој или таа може да го води во ресторан.
„МАРГИНА бр. 4-5“ (1994)
Значи, ако не може да се докаже дека атентаторите биле испратени од Бугарија, тогаш требало по секоја цена да се докаже дека биле членови на Револуционерната организација или пак анархисти.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ако новото течење од гледиштето на комитетите е нешто опасно и непожелно, тогаш тоа треба да се искорни уште при самиот зафаток; ако тоа само по себе нема почва, тогаш треба да се остави само од себе да исчезне; а ако е полезно за Македонија, тогаш ќе треба да се поддржи од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ако сме логични, тогаш треба да признаеме оти автономијата на Македонија, за која досега револуционерите се бореа, има смисла само во тој случај ако револуционерите согледуваа во нашиот народ такви квалитети и особини што се немаат кај другите балкански народи, а се само наша карактерна црта.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Му се чинеше дека го разбираат уште помалку од тогаш и студена пот го облеваше кога се присетуваше на ироничното смеење на оние што тогаш требаше да донесат судбоносни одлуки.
„На пат кон Дамаск“ од Елизабета Баковска (2006)
Дури тогаш треба да се стори она, што треба да биде сторено, а пред тоа треба само да се излезе на прошетка.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
А ако најдеш сродна душа на овие години. тогаш треба само да пројдеш неколку пречки и, ако ги положиш, можеш да запловиш по мирни води со кајакот... до смрт.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Првиот бизнис на Пепелашка Кога за 12 фотографии од матично ќе платиш колку за вечера за сите гости од страната на невестата тогаш треба да бидеш глупав, а да не се сетиш дека овој занает за млад човек е златен рудник.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Тогаш требаше да го спречам чедоморството и да ти се вратам.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Само кога тие сакаат да сум тука, тогаш треба да сум тука. Инаку не.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Тогаш требаше да го спречам чедоморството и да ти се вратам.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Ако се апстрахираме од специфичната реакција на руската емиграција, тогаш треба да се одбележи дека драмата на Набоков поседува еден значаен театарски квалитет: во неа нема долги, здодевни монолози, секогаш има што да прави и партнерот што молчи, настаните повремено ги прави интересни и само потсмевот.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Тогаш треба да си го отруеме детето и да ни и к'ни коските додека е живо.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Требаше навреме да открие што црв имаше влезено во нејзиниот Костадин, уште кога почна да го алка местото околу селото, тогаш требаше да го врзи за гашникот, сега уште ќе си беа во тоа богато и мирно и топло и спокојно село.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Така со ракијата додека не сфатив дека и кога не ме нудат имам желба да префрлам чашка во себе - па си реков дека ако се откажувам од љубовта, тогаш треба и од неа да се тргнам.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Го позна ракописот. Тогаш требаше да се фотографирам со пликото в раце, мислеше сега.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Откако ја усвоивме Searle-вата интуиција дека самиот процесор нема разбирање, тогаш треба да заклучиме дека компјутерот кој извршува програм е машина различна од оголениот хардвер.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)