токму (прил.) - четириесет (бр.)

Коа видел царот, се зарадуал дека го надлагал син му момчето.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Арно ама тој неќел да му ја даит дека било од долна рака.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
- Еве што сакам да ми го сториш - му рекол царот: три вреќи лаги да ми наполниш и да ми ѝ даиш и после бездруго ќерка ми ќе ти ја даам.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
По некој ден прати царот измеќари да му 'и пребројат зајаците на момчето, за да види дали се триесет и девет.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа му 'и пребројале, пак му биле токму четириесет, бидејќи момчето, откоа му го дало зајакот на син му од царот, беше му дал многу пари на еден ловџија та беше му ватил еден друг зајак жив и беше му ја прекршил ногата и на тој зајак како на друзите за да не можи да бега.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Коа чу царот оти било едно момче од долна рака (долна фамилија), недраго беше му паднало и не сакал да му ја даит, арно ама цар што ќе речи, збор назад не се враќа. што измислил царот еден маривет: зел четириесет зајаци диви и му 'и дал на момчето да 'и пасит; четириесет дни без да му загинит еден; токму четириесет пак да ѝ донесит.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Секој што беше ошол, секој беше му 'и бројал и токму четириесет му биле зајаците, ниту еден не беше му избегал.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)
Голема мака му останала на царот.
„Македонски народни приказни“ од Иван Котев (2007)