трајно (прил.) - сеќавање (имн.)

Ја раскажуваат за да остане во трајно сеќавање, големата приказна за илјадните борци, за нивната црвена крв пролеана за слободата.
„Добри мои, добар ден“ од Глигор Поповски (1983)
Од интимно исповедните ноти како продукт на човек кој припаѓа на редот на авторите во егзил (од 1938 година ја напушта Романија и живее во Франција), она што ми остана во трајно сеќавање е ламтежот од натисокот на проблемите од егзистенционален карактер.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Ми остана во трајно сеќавање средбата со Ремон Кено во собичето кај Галимар.
„Потрага по Елен Лејбовиц“ од Луан Старова (2008)