утре (прил.) - ќе (чест.)

Сето тоа лошо се одразува на иднината на Македонија, на духовниот пат на развој мора да посееме добро семе, оти: кој денес ќе посее оган, утре ќе пожнее крвава бура Сега доаѓам до еден мал одговор на сите овие прашања: Мора добро да се изостри погледот- до таа мера што ќе има моќност или моќ за опсервација, веднаш да ги види сите добри или лоши нешта, и моќ притоа да ги одвои едното од другото.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Со тој ум, со таа тврдоглава глава, денеска ја раскрвави раката, утре ќе си ја скршиш и главата...
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
- Уште утре ќе купиме куче и потоа нема да имаме потреба од преговарање дали сакаме да шетаме во паркот, секогаш ќе мора да шетаме, ќе мора него да го шетаме, шетањето ќе стане нужност. (Кога не му паѓа на памет да шетаме дете - ќе шетаме куче).
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
„Соколе, земи ме бегалка - како да му вели таа - сега веднаш, зашто утре ќе биде доцна”.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
- Не знам, така велат .. Утре ќе разбереме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Отиде право на караколот, го најде бимбашијата што го бркаше на „Соколот" четите и му кажа дека нападнале вчера вечер кај него и утре ќе денуваат на високата чука Маргара над нивното село.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Co два збора го побара и го најде Бахтијар — паша, истегнат под својот „сарај“ од платно, и му ги шепна истите зборови што и коџабашијата во Старавина на бимбашијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Турците почнаа да стрелаат на ветар, а христијаните да кршат прсти и да се жалат, оти утре ќе ги јадат овие „пци“.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Со еден збор, Организациата сака да направи од целиот наш народ војска, аскер, послушен кој утре ќе се дигне и наоружан ќе и нападне. сете турцки уќумати, ќе и исколе сете мудури, кајмаками, валии и паши.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Тодор беше земјоделец и по малку туџарка, џамбас, та веднаш си скрои план: „Ќе и зема вечер кај мене и утре ќе му кажа кај има за продавање добитци, белим ќе капне некој черек и друг.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ете, утре ќе одат пазарџии со штици, ќе тргнеш со ниј со едно магаре, оди ми со здравје, ама јас не одговарам за твоата глава, — се искажа Толе и го викна Гулета. Му го предаде Ѓорчета со два збора: — Човекот сака да биде мариовец и утре пазарџиа за Битола.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Митре си ја зеде грижата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
A сами вие кумитите, сигурно ваа работа не можите да а свршите. Како и сам шо гледаш.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Утре ќе ви е сончево, пријатно за есенска прошетка...“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ја подотвора рерната, го свртува плехот.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Убаво нарасна“, вели „секоја година со душа го печам, да ми јадете, да ми раснете.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Утре ќе бидам претпазлив. Утре може да е доцна.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Меѓу два залака варена пченка тренираме продолжен запир на здивот и дури утре ќе забележиме дека сме испокасани од невидливи мушички.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
Без никаква дрога, освен кофеин и никотин, јас утре ќе бидам во Сан Франциско и ќе слушам некоја своја музика, а во недела, ако даде Господ, ќе се разбудам на Хаваи со папаи и ананас за доручек.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Валентина Васон јадела некои божествени печурки во Мексико и се видела себе како се наоѓа во Версај во 18 век слушајќи некоја Моцартова музика.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
На неа почнав да работам во септември 1963.
„МАРГИНА бр. 11-12“ (1995)
Утре ќе видиме дека сеното ни е разнесено, плодовите се соборени, снопјето разнесени...
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
- Вечер или утре ќе ме распрашува за сѐ, а потоа ќе се фали пред сите.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Кога татко им се врати однадвор им рече на домашните: - Мирисаше на снег. Сигурно утре ќе забели.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
Стравот пола живот е, па живеам денес. За цел живот да имам. Утре ќе го нема вчера.
„Портокалова“ од Оливера Доцевска (2013)
Ако сакаш - утре ќе бараме птичји седела. - Има ли? со недоверба прашав. - Што има ли? Ќе одиме кон Водно.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Филозофот се заврте кон Стефана Лествичник, кој одејќи по скалилата на властољубието и гордоста мислеше дека по скалилата на знаењето и Вистината се искачува, се поклони, се прекрсти, го поздрави со „Мир со тебе, оче Стефане“ и рече: „Утре ќе ви ја откријам, пред логотетот, тајната на значењето на секој глас одделно.“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Ќе ја преместам за една ноќ, потем ќе ја ставам книгата во лажно среде и кога утре ќе дојдеш, со царот, да му го покажеш чудото, ќе ја загубиш милоста негова.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Утре ќе го натерам логотетот да застане со ѓаволот, пред него да стои, со негови очи да види, да узнае дека под словото друго слово има, под буквите видливи – други, скриени, под душата на словото друга душа е настанета!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Кога вечерта си легнале децата, слушнале како маќеата му вели на татко им: „Утре ќе ги земеш децата и ќе ги однесеш во гората каде што ќе сечеш дрва.
„Друга мајка“ од Драгица Најческа (1979)
Спасот никојпат нема да ни дојде од пропагандите, зашто ако е денеска едната посилна – утре ќе стане и другата таква, а првата ќе ослабне.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Да било така лесно и безнакажано престапувањето на меѓународното право, досега државите денеска ќе примаа на себе разни задолженија и утре ќе се откажуваа од нив.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
- Ајде, жено! Не е преку свет. Ако толку сакаш да го видиш, уште утре ќе те качам на воз и правец Љубљана.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
- Дали утре ќе ја рецитираш наградената песна или некоја друга? - праша Виктор.
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
И сѐ така, стручни шоферски прашања, а јас, натпреварувајќи се со самата себе, се обидував со одговорите да му објаснам за разработениот систем, кој пред фискализацијата навистина така и функционираше, дека сѐ е сиво и како станува бело, небаре утре ќе отвора бутик, па, ете, јас ќе му помогнам околу фактурите, декларациите, увозот, шпедицијата.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Кога се подготвуваат овие што им е недраго повеќе се грижат за тоа како ќе се претстават самите себе, за што помалку да биде видлив нивниот банкрот, па, како сите други во дипломат-чорап, утре ќе немаат за леб ама денес отмено ќе пропаѓаат.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
И ако денес не стигнам, секако утре ќе си дојдам пак, понавреме од денес... едно час, час и пол пред да отворат, па ќе си бидам меѓу првите дваесеттина...
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ќе им фрлам малку сено да жуберкаат, вели, а утре ќе ги товариме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утре ќе го размесам и ќе го опечам, си велам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Охохо, ќе направам, вели, и ај, доста е, ќе си речам, и за утре ќе треба, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
се фаќа за носот и повраќа, некој снебивлив и кревок човек, ние одиме и смрдиме, ни смрдат алиштата, ни смрди и дишењето, душата, одиме меѓу пушки и штикови в затвор, а таму - пак сослушувања, нови премрежиња, кај ви се пасошите, ни велат, ги фрливме в море, велиме, од страв да не бидат откриени, велат, не од страв, туку од радост, велиме, не можеш со ѕидон да се разбереш, ние кажуваме едно, тие прашуваат друго и ништо не помага, нѐ осудуваат на смрт со стрелање, мене, Стевана Докуз, Илија Јованов, Добри Закоски, Јоше Богески и Силета Плевнеш, Стеван се тресе, го собира срцето ко полжав роговите и олкави солзи му се тркалаат по образите, му паѓаат в уста, а тој само шмрка и ги подголтнува и идат две војничиња со муцки од глушец и со ситни очи како топуски и ни собираат сѐ што имавме купено: чевли, шапки, палта, панталони, обетки и прстени за жените, џепни сатови, пари, сѐ, еден зема, другиот ги собира на една мушама, ги подврзаа плачките и ни даваат белешка, што зеле, ја подврзуваат мушамата со крајовите, ја креваат и си заминуваат, отиде печалбата наша и седиме, никој не заспива, од утре ќе имаме напретек време за спиење, уште една ноќ живот, си светкаме со очите и прашуваме кој го фрли прв пасошот,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Утре ќе ти речат: „Довде се зборува српски и довде е наше.“
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сипаниците денеска ќе им излезат, што се вели, утре ќе им угаснат. А научив и јас многу маривети. 37
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ни пред господа ни пред луѓето ова не е грев. - Не е, за тебе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Доаѓаа и разговараа над мене, не знаев кој и не знаев што, конечно легна врз мене мрак на треви или мека сенка на облак, или можеби ме фати стапица на недолговечна смрт, умирав, мислев дека сум мртов, дека смрзнатата кожа ми е гроб под кој веќе нема ни движење ни надежи, нема ништо.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Утре ќе го напишам твојот лик во вжештена смола, меѓу ороспии и крадловци, меѓу безделници и никаквеци.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
- Те проколнува Јаков - слушаш ли, ѓаволу?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Утре ќе отидеш со својата арамиска дружина и ќе ме оставиш да раснам од твојот квас. - Чекај, каков квас?
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сѐ што било пред тоа Лозан Перуника утре ќе е призрак на скрб.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Сети како тој ја зграпчува за рака: ’Ајде!’ Сите води на светот навалија на нејзиното срце.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Бродот испушти долг, тажен пискот во маглата; ако замине, утре ќе биде на море со Франк тргнати кон Буенос Аирес. Имаа резервирано билети.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Не верувам дека утре ќе врне, реков.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ги учел и учел, и ги учел пак. Научиле тие само едно „грак“.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Вчера имале дуќанче. Утре ќе отворат стоковна куќа.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Барбут –бег го дополни. На две нозе – па двајца сме, нели? Утре ќе сме во палати бели.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ако досега не си слушнал за мене, утре ќе знаеш повеќе.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Волкот го видовме по неполна минута.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
За лисицата и за гавранот што држел во својот клун парченце сирење?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- Марки и долари – имаш ли? - Ништо. Џебовите ми се дупнати.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ние утре ќе прогласиме Република, ќе го означиме крајот на шествековната деспотска монархија.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
Да се согласиме првин за десет. Секој да предложи по пет и утре ќе започнеме да ги разгледуваме. Се согласувам.
„Балканвавилонци“ од Луан Старова (2014)
„Свиња си, домуз. Твојот труп утре ќе го крка поган крмнак. Слушаш? Твојот труп, ѓаур.“
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
А над нив блеска големо око, позлатен жолток од џиновско јајце; удира дожд: веќе нема луѓе и нема живот, сонцето се гасне, утре ќе е парче прегорен јаглен во темница без волчи завивања и без љубовни воздишки во која заглибила лагата на верувањето.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
За денот денешен ама и за утрешен. Утре ќе е Велипеток.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Еден ден, можеби Утре ќе сетиш белег мал на твоето Лито, истрошено тело И ако си мислел дека пророк си бил Дека си некој си Лутер Или дека победи, битки извојува Бедник си, знаеш, не си за лутење Или мислеше Троја – твоја ќе биде?
„Сите притоки се слеваат во моето корито“ од Марта Маркоска (2009)
Ако до утре ги добијам парите, уште утре ќе тргнеме.
„МАРГИНА бр. 17-18“ (1995)
Та по неа се управува и самиот наш дедо поп Трајко, кој ете, утре ќе стане кај полноќ, ќе излезе надвор и ќе ги фрли очите право кон Српјановец да види дали е излезена Деницата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Од друга страна, треба Андо и Трајко да излезат до пазариштето и да „намирисаат" како оди стоката — овците, козите, јагнињата, говедата, оти од утре ќе дојде пак Мате од Кокре, Мице од Бѕовиќ, Ангеле од Штавица да купуваат стока, та и нив да ги „излажат" како Петруша и другите трговци во градот.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но се задржа кај старците цел ден и ноќта преноќева тука во дворот под ведро небо и точно разбра дека водата во тврдината е доведена со ќумци од Беренското Чешмиче, кое е надвор од тврдината 400-500 метри, та уште утре ќе им ја запре и ќе ги принуди да се предадат.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Утре ќе се фрлам на градите од мајка и сите мои маки ќе исчезнат!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Се најде кој ука да ми дава како се варди пламенчето на коренот или пак знаеш што значи некој само еднаш да ти бркни во тебе и да те остави со тежина за цел живот а тој да ја цапа дуњата заборавајќи дека некаде го запалил пламенчето на нов живот и ти велам не туку ломоти не ми кажувај како треба да ги довардам знам јас како се вардат оти угол сама го довардив тој што ги оплодил овие семчиња заминувај си од мојот сон остави ме да се соземам утре ќе ми треба многу сила сега си нашол да ме учиш што и како кога пред мене си само сенка!
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
Од утре ќе ја забравам вратата, ќе ги спуштам ролетните, ќе ги исклучам телевизорот, фрижидерот, машината за перење, ќе ги изгорам фотографиите, писмата и сите останати продукти на хуманизираната носталгија, ќе се соблечам и... ...во мракот, во молкот, ги начулам ушите, пуштам да ми се провлече 'ржењето низ грлото, нечујно газам по тепихот од трева, бршлен, од мравки и изгниени коски на жртвите, ги насетувам, од другата страна на решетките, преплашените контури на полуќелавите, бледи чиновници, го одбирам најмалиот, најизгубениот, веќе му го распознавам лицето што со мазохистички грч се ѕвери во мене, со побелените прсти го стиска работ од канцелариската маса, врз која лежи расфрлена хартија, избраздена со црвен фломастер, немарно се испружувам, токму до неговата нога, загризувам силно, под платното на пантолоните, под епидермот, но не дозволувајќи му на сечивото на забот да оди подлабоку, заплачува додека со јазикот нежно минувам по ранетото место, сѐ уште воздивнувајќи од болка го зграпчува црвениот фломастер, нервозно зачкрипува по хартијата... волшебниот лет на шарената топка или повеќезначност на современиот театар ...
„Или“ од Александар Прокопиев (1987)
Утре ќе сакам да трчам до крај на светот. Денес сакам да ставам кров над себе.
„Курвите на ѓаволот“ од Елена Велјановска (2013)
- Добро, рече - Нека легнат некаде па утре ќе се видиме.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- Утре ќе одиш во Струга, ќе однесеш дрва и ќе му предадеш писмо на чичко Талета.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Утре ќе одиш во Струга, не ли така рече? - праша Горјан. - Да. Ќе одам.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
- Утре ќе бидеш млекар!
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Си реков, седи сега Мањо, вдиши длабоко, размисли...
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Во Скопје и околината, најави спикерот, и утре ќе продолжи студеното време, со температури под –10.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Утре ќе ми рече дека сама си го заслужувам белегот, затоа што сум можела и цела куќа да ја запалам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
— Добро, вели, утре ќе добиете лекар.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Утре ќе го закопаме на закон, рече баба, зашто човекот ќе дојде и ќе ни раскаже како е убиен, дали многу се мачел и дали нешто рекол, дали нешто порачал кога умирал.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А утре ќе видиме.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Лицето ѝ се вцрвило од игра и сонце: „Утре ќе ви раскажам колку убаво си поминав.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
„Утре ќе одиме за Батинци“, рече Влатко. „И јас сакам!“
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Утре ќе слезам на село при Спира – чорбаџијата, ќе му фрлам стадото.
„Робии“ од Венко Марковски (1942)
- Добро. Утре ќе добиеш план за нивен распоред по единиците.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Нејсе. Да не и бараме кривите сега. Утре ќе и најме и за пример ќе ги казниме...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Во текот на денот или утре ќе го довршам писмово и ќе се погрижам што поскоро да ти го пратам...“
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
МИХАЈЛО: Утре ќе бараат да се премачкаме самите.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
Денес ако ми дувне да ја оженам, утре ќе правам свадба.
„Диво месо“ од Горан Стефановски (1979)
„Сигурно утре ќе чуеме добри абери“.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Утре ќе си раскажеме која како поминала.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Кога ме испраќаше на скалите, ми довикна: - Немој да заборавиш да го адресираш писмото за Игбал, па утре ќе го испратиме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
- Не гледаш? – свика татко ми. – Ни влакно од косата не ѝ недостига, а ти тука паѓај во кома, избезумувај се, баш ѝ е нејзе гајле за нас. – Срам да ти е! – ми се вдаде. – Оди легни си, не сакам ништо сега да знам, утре ќе разговараме.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А, чичко Ставре, татко ѝ, свика од дневната: - Кажи му на татко ти да се качи до кај нас, да се договориме за еден пациент.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Палтото ми остана во Охрид, утре ќе ми го пратат, па затоа те прашував дали си дома, веќе како божем надмено и ладно мрмореше.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Не знам што ќе правам без тебе, ми рече, кога ќе ми текне дека утре ќе си одиш ми паѓа тешко.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Ги разгледував можностите за плаќање, фантазирав како се запишувам на смерот за Меѓународно право и дипломатија, дури го имав заокружено на самата корица како божем утре ќе се запишувам.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
Утре ќе ја донесам мојата труба, па кога ќе поминуваат возовите ќе трубиме, нели? - Ќе трубиме, - се согласи човекот.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Неколку дена пред Нова година ѝ реков на Билјана: - Утре ќе одам да купам елка.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А утре ќе испее песничка за него.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
- А сега оди си. Биди добар па утре ќе ти раскажувам за Возовија.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)