уште (прил.) - побрзо (прил.)

ВАЖНО, ваквиот прозорец на градски паркинг може да ве посрамоти зашто мора брзо да излезете, да го притиснете ливчето со „баркодот“ за да го отчита читачот и уште побрзо да се вратите во колата, да „убаците“ во прва и да ја фатите рампата додека е крената.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Брзината на автомобилот за час ни фрла пред очи куп убави и непознати нешта, а потоа уште побрзо ги брише. Како некоја волшебна гума...
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Затоа пак таа уште побрзо го праша: „Пак е Атиџе?“
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)
Брзо се снаоѓаш, а уште побрзо се адаптираш. На Македонциве овде им се мењаат и фаците.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
— Сакаш уште побрзо? — Сакам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Неее, викам, сакам уште побрзо!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Уште пет минути!... Од дома... од дуќанот... од омнибусот, од таванчето... колку да се измоча... за да се нацрта уште побрзо во „Генитрон”... да се струполи тука, распуштен пред канцеларијата на де Перер...
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Куртиал, во таков случај, од толку што беше авторитетен штом ќе се разлутеше, ќе го згмечеше в џеб и најненаситниот манијак, ќе го набуташе веднаш во глувчешка дупка.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Куртиал не беше дебел, туку живо и кусо, набиено човече.
„МАРГИНА бр. 21“ (1995)
Учителот ја викна и учителката. – Ајде, прво Мара, но таа ја рецитираше уште побрзо, ми се чинеше уште повесело и погласно, а ја слушнав учителката како ѝ вели – полека, сакаш да видиш разлика.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Само чу дека штракнаа ножиците и едно перче од нејзината бујна коса ѝ се оддели од главата и како летно облаче ѝ помина пред очите.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Но Сија Хаџибанова набргу се прибра, се созеде. Си погледна во нозете, како да сакаше да се увери дали ѝ се тука, и уште побрзо избега.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Брзината на автомобилот за час ни фрла пред очи куп убави и непознати нешта, а потоа уште побрзо ги брише. Како некоја волшебна гума...
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И тие бегаат колку што ги носат нозете. И уште побрзо. И пред своите нозе бегаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)