ДИГИТАЛЕН РЕЧНИК НА МАКЕДОНСКИОТ ЈАЗИК

Да се смета дека Деридината философија е антропоцентрична може да се чини погрешно, бидејќи тој го отфрла поимот за унифициран човечки субјект.25

Додека средновековната филозофија е теоцентрична, во модернистичките системи Бог исполнува помалку важна философска функција ако воопшто и исполнува некоја.

Бог сѐ уште игра значајна философска ролја во Декартовата, Спинозината, Лајбницовата и Берклиевата философија, но неговата улога е многу помала во Локовата, Хјумовата и Кантовата философија, кои се сосредоточени околу способностите и склоностите на човечките суштества.

Со зборови на Rychlack: Kant сугерира дека човечките суштества се опремени со a priori категории за разбирање кои го предицираат искуството од почетната точка.

Описот мора да се даде во светлина на фактот дека човечките суштества станале толку расчовечени, изветени, затупавени - што не се свесни за сопственото понижување.

Ако човечките суштества не се проучуваат како човечки суштества, тоа повторно претставува насилство и мистификација.

А никој од нас, верувам, не поминал многу бессони ноќи заради заканата од уништување надвисната над човечкиот род, и заради сопствената одговорност за таквата состојба на работите. 40 Margina #22 [1995] | okno.mk Во последните педесет години ние, човечките суштества, со сопствени раце сме убиле околу сто милиони припадници на сопствениот вид.

Деструкциската уметност ги претставува односите меѓу болката и замислувањето.

„Болката не му се спротивставува едноставно на јазикот“, таа „активно го уништува, преведувајќи го во состојба кога криците и звуците на човечките суштества постоеле пред јазикот“.8 Оно 1962 г. ја напишала Conversation Piece, драмата за акција којашто е нарација на болката.

Проблемот со Кулик е што тој се обидува да се однесува и изгледа што повеќе како вистинско куче, а не разбира дека само човечките суштества уживаат во таа игра - затоа кучињата не фураа во чопори на неговиот перформанс!

Но, доколку психоанализата нè учи на било што, тогаш тоа е фактот дека човечките суштества не се насочени кон постигнување среќа.

Или последен пат прегрнувајќи ја својата драга Елени: „Со тоа ги обавивме човечките суштества”?

Можеби треба да се направи ова за да го разберат вжештените глави?

Техничкиот напредок е една работа, а наравот на човечките суштества кои сметаат на прогресот е друга работа. Најнапред.

Пред некој ден бев во Монпелје.

За човечките суштества Јас е секогаш Јас, и Јас не може да биде Ти, и Ти не може да биде Јас; и ветерот секогаш ќе биде нешто друго, иако ќе минува покрај мене, иако понекогаш, заради неговата силина, ќе ми се чини дека ми се вовира во коските, ветерот ќе остане ветер, а Јас ќе бидам Јас.

Но, има луѓе на кои нивното чувство или мисла им бега и се вселува во некој друг, во нешто друго; или можеби, некогаш одамна, научиле дека помалку ќе боли доколку дел од своето Јас, оној дел кој чувствува нешто, се префрли во нешто друго, наместо да остане во нив.

Архитектонските естетски концепти треба да ги имаат предвид перцептивните и психичките потреби на човечките суштества, како да се дел од естетското искуство на околината на некој поединец.

Дали е возможно овие согледувања да се прошират и на човечките суштества?

Ова без сомнение е најсубверзивната парола што се виори над вековите хуманост, најпредизвикувачката налепница врз нивните невро-авто-мобили.

Сократ, тој горд, самоуверен Атински демократ, индискретно се избрза откривајќи ја опасната вистина со зборовите: “Целта на човечките суштества е да се спознаат себеси”.