чудно (прил.) - убав (прид.)

Ако е сама, и таа ќе копнее, не како него, лошо и налудничаво, зашто тој старее а таа има седумнаесет години, ќе копнее убаво и жаловито како ластовица, и не за некого, зашто нема приличен пред нејзината младост, а така сама од себе дека е толку чудно убава.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
И така од чудно убавиот лустер таа направи плашило, грозно и страшно плашило кое потискува, измачува, убива...
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Тука беше нејзината невестинска кошула, бела како снег, со ситен алов вез, која ѝ стоеше толку убаво кога беше невеста - висока, јадра, црноока и чудно убава Бојана.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)