чујно (прил.) - рече (гл.)

Да... - тивко, одвај чујно рече едниот и стана.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Забрзано дишејќи, одвај чујно рече: - Држете! Го пушти едниот крај на јажето.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)