што (прил.) - тогаш (прил.)

Само што тогаш нас ќе не нема“. Ете така му реков.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Паметам дека „мојата” куќа, нека ја наречеме така, зашто навистина беше таква што тогаш и сега, ја чувствувам како своја, беше ниска, само со приземје, покриена со керамиди, опкружена со висока авлија и голем двор со многу разновидно цвеќе и тукушто расцутени трендафили.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
И што тогаш, и што тогаш? Вотни си ја главата во земјата и пробивај ја врвицата кон неговата гибел.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)