шумно (прил.) - дише (гл.)

Проклетство, гореше. Шумно дишеше и удираше со едрите заби по блажното грло на скоро празното шише.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Тој што дојде шумно дише.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Андон со почит ме чистеше од сламки и шумно дишеше.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
- Така ти е, - си мрмореше тој дури си седнуваше во фотелјата, шумно дишејќи низ нос.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)