а (сврз.) - нема (гл.)

Начинот на исплатата на паричното побарување на тужителката беа извршени доброволно – по пат на спогодба, а спогодбата имаше и нотарска заверка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
5 Но, тука симптоматично е тоа што тогашниот претседател на 149 велешкиот суд (Ш.Адеми) го усвои приговорот на тужениот дека миксетата, како дел од опремата, е суштински потребна за извршување на неговата работа т.е. „за понатамошно одржување на работниот минимум“, иако радиото воопшто не работеше, а немаше ни изгледи дека ќе се рестартира – па ја издвои од пописниот имот кој беше предмет за принудно извршување, иако токму оваа скапа миксета најмногу ќе му помогнеше на тужителот за неговата идна професија [всушност, тој отвори своја приватна маркетинг агенција].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ниту една од странките не покрена жалбена постапка пред второстепениот суд, а немаше потреба ниту од изрекување на било каква времена мерка.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Како извршно средство, поради празната и блокирана сметка на Радиото, се користеше попис и проценка на имот со заплена на движни ствари [res mobiles].
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Тајната не беше во преместувањето на компјутерот или работната столица, тајната немаше да биде ниту во промената на работното биро, доколку тоа се случеше, а немаше да биде ниту во промената на работната просторија, па дури ни во комплетната промена на работното место.
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Уште како дете, дента на Шабат, Лука одеше во домот на Кореови да го пали огнот за подгревање на саботниот ручек, па тие го задржуваа и го помагаа на начини што ќе бидат полезни, а нема да ги навредат ни него, ниту пак неговите родители.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Бегаа од дома и се капеа во студеното море до доцна во октомври, а во топлите летни вечери пееја закинтски кантати во компаниите што шетаа по градките улици и се упатуваа на молот.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Бараш трет за преферанс а немаш ни втор за реми – играш пасијанс со спомените.
„Зошто мене ваков џигер“ од Јовица Ивановски (1994)
Тоа утро кога не се смилуваа ами преку врска го примија в болница, тоа утро му студеше на лозарот, а немаше топли чорапи, тоа утро лозарот од Неготино потајум и во себе се прашуваше - ако докторите доцнат, доцни ли и смртта?
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Со Fallen Warrior (1970), тој ги карикира ставовите на ликовите на Мур (Henry Moore), ракувајќи со пародијата како со оружје кое ќе го употреби против скулптурата, а нема да ги поштеди ниту пријателите, како на пример Ричард Лонг (Richard Long). Маргина 34 29
„МАРГИНА бр. 34“ (1996)
- Ни фали само уште Џони Вокер Црвенкуровски, но за него тука нема место, а немаше ни виски.
„Двоглед“ од Горан Јанкуловски (2011)
Се врати пак во спалната и седна на креветот. Му се јаде а нема што.
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
На крајот од расказот, авторот се исповеда: „Најлошото од сѐ беше што ми се пушеше, а немав кибрит со кој би ја запалил цигарата, ниту пак смеев некаде да застанам да го купам“.
„Календар за годините што поминале“ од Трајче Кацаров (2012)
Знаат да зацелеат, како ни една друга животинка а нема да ти се вратат в раце, тие големи самјаци, сè додека се во состојба да направат барем уште еден чекор потаму, а ти оди ако сакаш по нивната крвава ораница со денови, со недели.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Буден, а немаше никаква разлика дали сѐ уште продолжува да талка низ заутеноста, која не беше никаков сон, или е присутен на таа виделина.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Лесен, за да можам да го затресувам кога ќе се запраши од погрешни зборови искажани во лутина, што тежат, а немаат тежина.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
А нема до кого да се добереме, кој да нѐ чуе, да нѐ земе под крило.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Се враќаме дома, а нема каде да се измиеш, вода да си префрлиш. Јазот е замрзнат, коритото е преполнето со соспи снег, израмнето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А немав мака ни со млекото, ни со одбивањето. Срамота е да се плачам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Тешка си, а нема кој да те одмени: треба готвение да се направи, да се усучи нешто, да се меси. Да се пригоди, да се стори.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А немаше година откако се врати од Стамбол. Цел живот таму го помина.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А немаш човек да те види, од некаде сонце да те угрее...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Еее, сега ми стана јасно зашто у официјална визита не се дојдени ни Бате Чире, ни Тхе Ред Бане, а нема да дојде ни Хорхе Ивано. Нема кој да ги пречека.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
„Ти ќе се викаш Летка“, ѝ рече Едо. Елефтерија ништо на тоа не приговори. Премолча. А немаше таков обичај.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе почне од трубите и од бунарот, ќе помине преку петшест среќни и несреќни судбини а нема да заборави да го спомене и војводата Каменчо, од турско, оној што не дошол да ги одбрани од срџбата на зулумќарот Ибраим кој ги прогнал од родното огниште горе на Плачковица.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Замисли си, да го видиш ликот на мајка си, или на онаа која ти е прилегната до срцето, како се лелее под површината на водата а нема сили да се измолкне надвор и вистински да се покаже.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Не сакам да знам за сите обвинувања и изговори, нема причина, а нема ни вистина.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Ушите ми свират и слушам: некој од некаде ме вика, некој од некаде ми се оѕвива. Постојано зборувам со некого, а немам јасна вистина за ништо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А немаш и такво чувство.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Така ме викаат другите, ама јас не се согласувам со додавката на моето име, оти мислам не сум толку добар и не ќе бидам добар до колку не им угодам на прекрасниве суштества, што сум ги создал, а нема со кого да играат...
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Граѓаните кои живеат во оваа улица резигнирано истакнуваат дека таквата состојба е резултат на индиферентниот однос на ЈП „Комуналец“ кое на овој дел од градот не врши редовно собирање на сметот од индивидуалните станбени згради, а нема поставено ни контејнери.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
- Е, гледаш, јас пак сакам да раскажувам, а немам кому.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)