а (сврз.) - лице (имн.)

Неговиот глас неверојатно се измени, а лицето му стана истовремено и строго и непријателско.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Русата коса ѝ паѓаше по рамената покриени со сивкаста карирана кошула, а лицето ѝ беше ишарано со црвени пеги, кои можеа да се видат дури и во слабо осветлената малечка бина на Златно славејче.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
— Ета лаж, вели Фирсов, а лицето му светка, како да носи маска, двојна кожа, безбоен лак.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се собирам, а лицево се прелива, пламнува и згаснува. Морници ме полазуваат.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Во мислите му се отвораше светот, полн со секакви потреби, нужди и страв во разни облици.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
И во ова утро везирот беше уморен и ненаспан, ама мирен и прибран; клепките му беа тешки, а лицето како заледено во свежината на утрото.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Косата бела а лицето модро, бакарисано. Сета болест на лицето му е напишана.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А лицето ѝ е бело, небаре варосано ѕитче. Мислиш спие жената.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А лицето без очи не го познаваш, не знаеш што ти мисли.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Пред мене стојат мажи под месечина, а лицето не им се познава од брадите.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Е, некако нѐ баци, а лицето цело ѝ подвирува од солзи. Батачка.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)