а (сврз.) - можеби (мод.)

А можеби и оттогаш почнуваат европските предрасуди за Балканот.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
А можеби вистински одговор и немаше.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Селаните цврсто го барале тоа, но Никола со синовите дал мито кај Абди-паша во Монастир, а можеби и кај Ахмед-паша во Цариград, и ја зел планината. Кај маказарчани ова предизвикало голем бес.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Кажувај што можеме да направиме? — продолжи нашиов Шаќир, на кого не му се одеше 101 година сургун, а можеби уште на втората и третата да му го најдат чарето агите и да го испратат кај Алекса и Дончето ќираџијата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Бегање? — се испушти од триесет грла.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- А можеби имаш право, оваа работа бара коњска енергија.  - Јас ти реков: бадијала седам, бадијала не работам.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Кога уште некое време некој ќе го спомнеше, тој не велеше го прости Господ Илета Вегов, туку велеа - „Забара, којзнае што му се случи на Брчалото, како в земја да пропадна, а можеби и волци-врани го раскренаа...“ ***
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Дека беше во прашање зависта сфатив кога реши да го искористи случајов и да ме замеша во разговорот и мене.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За жал Општината изгоре сосе сите документи кога нападна Четвртата македонска ударна бригада.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Всушност тоа мерење на далечините, како и времетраењето на пристигањето и оддалечувањата, беше една од моите посакувани игри.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Таша никому му нема кажувано, но еднаш или двапати во времето на окупацијата одела во Општината за да прими некакви пораки; а можеби во прашање биле и пари.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Средбава во вагонот, а потоа и моето присуство веројатно ѝ се чинеле и премногу податлива околност за излевање на некоја нејасна завист а можеби и на горчина во која не бев упатен.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Најмногу ме мачи сознанието, дека еве и сега, од оваа раздалеченост не сум сигурна каква требаше да биде и што да содржи приказната што требало да му ја раскажам?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
За сите други податоци препорачувам да му се обратиш на Боге од Бањи бидејќи и самата знаеш дека тој е нарачателот а можеби ќе биде одговорен и за погребот“.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Сите ние многупати зборуваме онака како што ни чини.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А можеби неговиот поглед се беше нафатил да измери уште колку чекори му претстојат до нашата куќа.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
А можеби несреќникот само замижал пред незнаењето како што слепецот е спремен да ја прогласи за ден и опачината на денот.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Познато било дека нејзиниот војник исчезнал уште во почетокот на 42-та а моето раѓање се случило токму девет месеци по борбите од другата страна на Сина Скала што се воделе дури при крајот на 43 та.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Второто навраќање на Боге од Бањи, само за да проверел колку ми напреднала работата, го искористив за да му го соопштам моето мислење дека изгледа токму бабите се најдобро информирани за однесувањето, дејствијата и последиците на смртта.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Со моите мали и речиси никакви познавања на патиштата по кои замина за да се загуби а можеби и да исчезне засекогаш човекот што толку го засакав, на што ли ќе му заличеше тој човек за кого ќе тврдев дека му е татко?
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Дека сигурно знаеле оти војникот што ја донел на коњ во деновите на априлската војна бил отсутен од куќата од под Сина Скала повеќе од година и половина а можеби и нешто повеќе кога почнало да се шепоти оти осаменичката, горе, во планината, не е повеќе сама, туку е носечка.
„Синот“ од Србо Ивановски (2006)
Пред влезот на секое гратче се наоѓаше неизбежната бензинска станица, со црвени, сини или жолти пумпи, а можеби и мотел, а потоа доаѓаше самото гратче, со продавници на двете страни од патот, а можеби и сива стара црква изградена многу одамна, и по неа следува, сега анахронично бочно припиени со челик што не ’ргосува, ресторан и продавница за автоделови.
„Невестата на доселеникот“ од Стојан Христов (2010)
Така, денес се пристапува кон создавање народни спортски и пејачки друштва, младински и студентски сојузи, во кои се јакне националниот дух и свеста за народниот карактер на секоја голема уметност, а се удира по сето она што одбива да се декларира како народна уметност, а можеби самата е уште подлабоко во своите корења – изворен народен дух (мислев, се разбира, на мојот џез, инспириран од народната песна).
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Де Ман ја отфрла филозофската компонента на неговата проза како можно објаснување за неговата оригиналност.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
„Борхес треба“, пишува тој, „да се чита со очекувања поблиски до очекувањата на луѓето што се интересираат за Волтеровата conte philisophique отколку оние кои ги интересира романот на 19-иот век.“
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Дали нејзината вредност - како што смета Џон Барт - е во тоа што тој напишал „оригинални книжевни дела, чијашто имплицитна тема е тешкотијата, а можеби и непотребноста, на пишување оригинални книжевни дела“?
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Мислам дека Пол де Ман беше оној кој, пред било кој друг критичар, најмногу се доближи до некаков одговор.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Зигмунд Фројд: Скица на психоанализата. .
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
„Мораме да ја отфрлиме идејата за план за излекување на психотичните личности – можеби засекогаш, а можеби само привремено, додека не пронајдеме некој подобро прилагоден пат.“
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Како и да е, додека го вадат од водата, од него ќе испадне „бакарната книга“ испишана со „непознати букви“, и тогаш , со еден странски восклик („о, возљубени читатели“) искорнатото срце на авторот пак ќе зачука во градите, и тој со „ангелска леснина“ ќе летне „кон својата татковина, кон дома“, со книгата можеби напишана а можеби ненапишана.
„Захариј и други раскази“ од Михаил Ренџов (2004)
Можеби некој, а можеби и мнозина меѓу нас ќе речат оти уште е рано да се суди за резултатот на воставањето.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Ние се викавме Бугари. Со тоа, од една страна, сакавме тоа име да ни послужи како центар околу кој ќе можеме сите да се згрупираме, без да бараме за таа цел некој друг, а можеби и сосем нов, од друга страна, ние мислевме оти вистина во соединувањето со Бугарите е нашата сила.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Блазе си му на тој маж. А можеби и не знае што пропушта, си рече.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
Бригадирот Језекил ги имаше претрпнато во себе сите такви болки и сега беше само настојчив: - А можеби свитка некој, што мислиш, ха...
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
„Или ќе престанеш еднаш да крадеш“, му рече еден ден на оној еден од нив, а можеби тоа му го рече тој самиот, но тоа беше безразлично, „или ќе си ја поскусиш раката со тоа твое левосување, или ќе му кажеме на Башмајсторон, да си знаеш“, додека се враќаа во приквечерината кон своите бараки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во салата се понесе едно потиснато шушкање што требаше да значи: зачуденост, сожалување, а можеби и револтираност.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Тие се можеби, чекори на случајни минувачи, а можеби тешките скорни од чуварот на овој одвратно глупав поредок. Да! Во тоа е сѐ.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Се правите како да не го гледате злото. А можеби и навистина да не го гледате.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ридот со неколку дрвца стрмно се качувал кон својата гола грпка.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Се сопнал а можеби и сакал така да се случи, не знаел (најпосле тој трик можел да го научи во лесновската шума од неуморниот заведувач Арсо Арнаутче), паднал повлекувајќи ја и девојката со себе.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Бабата се насмевнува: ќе може и овде на прагот на напуштенава куќа, а можеби и в село ќе се најдат добри луѓе гостопримци.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Шифрантот Иваз уште од самото мое влегување во амбасадата ме задолжи со редица општи и тајни прописи кои морав само јас да ги знам и да ги чувам во мојот челичен сеф, заклучен со шифра што ја знаев само јас (а можеби и шифрантот).
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Значи, додека Симона се туширала со своите пријатели, а можеби и ја продолжила својата групна романса под нејзиниот златен туш, нашиот човек го префрлил филмот на неговиот стик.
„Браќата на Александар“ од Константин Петровски (2013)
Дали си мераклија на собирање печурки, шумски јагоди и боровинки? А можеби си и неустрашив ловџија на кој му дошло преку глаа од тепање зајци, еребици и препелици.
„Тибам штркот“ од Зоран Спасов Sоф (2008)
Возможна е претпоставката на авторот дека е тој руски Евреин, некој Полјак, Украинец, а можеби и Србин од Војводина. Кој ќе знае.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
А можеби беше и во незавршената реченица, незавршениот збор во галаксијата на азбуката.
„Патот на јагулите“ од Луан Старова (2000)
Податоците што овојпат ги соопштува иако се труди да не ги прикаже како крајно сериозна појава, во иднина, додаде тој, а можеби и во некој близок ден, ќе претставуваат основа за многу посериозни приоди кон проблемите и опасностите што ги носи со себе сѐ уште не расветлената појава што во моите проучувања ја именував како наезда на сенките, истакна професорот.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А можеби професорот и самиот дошол до заклучок дека сознанијата од литературата и не се најсреќни примери за науката.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
И покрај наклонетоста на професорот кон таканаречените злослутни поединости тој не можеше да го предвиди настанов што ќе се обидеме да го опишеме бидејќи тој се случуваше, според наодите на службите повикани да ги расветлуваат ваквите настани, речиси во истиот ден а можеби и момент додека Седларов го презентираше својот труд за наездата на сенките во спомнатата симпозиумска расправа.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
- А можеби и не беше погреб. - Вујче се однесуваше, како да заминува на одмор. Таков впечаток понесов од разговорот со него - реков.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
А можеби затоа што секој понавивачки настроен читател е склон да биде по малку воајер кон светот на своите писатели.
„Човекот со четири часовници“ од Александар Прокопиев (2003)
Овој пат бев сигурен дека го слушнав смеењето на Јана иако не бев сигурен од каде доаѓа.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
Бев заустил да прашам случајно да не се случило нешто несакано, непредвидливо… а можеби имав речено… или спомнато нешто необично, бидејќи наслутував делови од некои патеки… но Дуда се чинеше толку несреќна додека доаѓаше или си заминуваше… и тогаш сфатив дека Дуда всушност ми раскажува за себеси; за проблеми што се чинат толку тешки а таа храбро шета по нивната смешна страна.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- Нели ти реков дека мојот пилот ми имаше зборувано за таа прекоманда.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А можеби и грешам. Можеби со оваа постапка Самоников зачекорил во еден свет чии што вредности ние воопшто не ги познаваме”.
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
- А не кажуваш зошто! Не кажуваш...! - плескаше со рацете Јана - Или не знаеше дека некогаш, а можеби и сега во некои делови на земјата прстите ги заменуваат зборовите?
„Летот на Загорка Пеперутката“ од Србо Ивановски (2005)
А подоцна додаде: „В ред, можеби директно и не го поттикнал.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
А можеби и не се осетливи како нас.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Но веднаш продолжи да нагаѓа: „А можеби Иван Степанович и свесно го поттикнал Ролана да биде татко на неговото дете“.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
- Потоа како да се поднасмвна и повторно ја погали: - А можеби е и добро... - рече.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Кравата уше не е отелена. Можеби поручек, а можеби вечер ќе се отели.
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Може да им беа свадбени дарови, а можеби од оние првите, што се фрлаат по река за умрените.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ко со магарешко копито го удрив в стомак, а можеби подолу.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Веќе и дрвјата не спијат, си велам, а можеби тие се казнети никогаш да не спијат. Но зошто ние?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А можеби се засркна од дождот, си велам, можеби премногу дожд му влезе в уста?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А можеби е така дојдено: едното око да не му верува на другото.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А можеби и во него влегол цацко, што се вели, и НКВДЕ го има ставено под свое.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Манол Форевски си ја прекасува устата, а можеби и душата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Можеби таму ќе сретнам некој од другарите, си велам, а можеби ќе го сретнам Горачинов...
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А можеби тогаш првпат се појави, вели, за да ја реши мојата недоумица.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Јас некого запамтив, па дури и сега гледам смеа и подбив во некои очи и нека бидат сигурни дека ќе бидат преземени соодветни дисциплински мерки, а можеби, дури и многу строги.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Можеби е од оние проколнатите што сме ги гледале по филмовите, можеби во неа скапува телото на некој убиен човек, или пак се крие некој страшен убиец, а можеби ноќе, таму, некакви вештерки подготвуваат отровни пијалаци за маѓепсување на децата?
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
[...] Историјата на „шемите” започнува од Емануел Кант, а можеби и порано, но јас сакам да започнам со изложување на работата на еден истражувач од почетокот на веков, Сер Хенри Хед (Henry Head) еден од оние среќни луѓе чии имиња асоцираат на нивната професија.
„МАРГИНА бр. 3“ (1994)
Главните и најважни информации од таа лекција која практично си ја научил, веројатно ќе потрајат цел живот, а можеби и повеќе.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Па има некоја причина, но јас не ја знам, а можеби и никој не ја знае, - велам јас.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
И така неколку дена, а можеби и неколку недели.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Па ќе ти даде бонбонче, а можеби и чоколадо. - А, не! - ѓаволесто вели Билјана. - Срамота е!
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
А можеби и ќе паднеше во морето ако со својата блага пролетна насмевка не ја храбреше сонцето: Ластовице, лекокрила, биди силна, биди лека, летај, летај, летај мила родно гнездо ми те чека.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)