а (сврз.) - што (сврз.)

И секогаш му успеваше да се изнафали, а што повеќе врева правеше, толку поопасен стануваше.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Тој ден тој носеше фланелска кошула со тен боја, ако не се сметаат оние големи потемнети делови од пот, предизвикани од летното сонце.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
А што имаше едни очи: како небо, како море.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
А што? . . . – победоносно ме погледна како девојчето што некогаш ме држеше во неизвесност пред крајот на приказната. – Лузна. Белузникава, долга лузна.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)