ама (сврз.) - да (сврз.)

— Добро, ама да не бидеш пишман кога ќе те влечат агите по судиштата.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Да, и женското треба да учи, ама да готви, да меси, да сучи, да пренди, да крпи, да плети, да ткае, да молзи, да...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
„Да“, је вела' ја, сѐ то е млогу уб'о, је вела’“. „Ама да беше ти на мое место, ќе го напраеше истото што го напраив ја.“
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Можеби така мислела зошто сите мои бивши се слаби, ама да знаеш, ако беше тоа причината, јас ќе ти кажев.
„Знаеш ли да љубиш“ од Ивана Иванова Канго (2013)
- Слушај, ама да не си зинал некому! - Како бунар сум за тоа, - вели човекот. – Само ти кажи ми.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
„Пиво“, рече сега неочекувано Паско Бачо, „ама да е ладено во бунар!“
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но за тоа подоцна, оти времето не е стигнато, о возљубени; а јас сум познат по тоа дека уживам да сочинувам слова секакви и да си измислувам свои истории што воопшто и не се случиле, ама да изгледаат така како пред очи да ви се; и знам сказанија да преподавам така, со прекини; по малку да ви давам да вкусувате од собитието, од слаткиот мед на историите, како на изжеднет вода што се дава во пустина, капка по капка, за да не го усмрти заситувањето на жедта, на потребата.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Сега ќе се женам и на свадба ќе те канам. Ама да ми дојдеш!
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Ама да не му кажваш на мама, те молам.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
— Сум чула нешто, велам, ама да не се навредиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Знам, ама да се кажува нешто.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Зар и таа е таква, ми иде да викам, ама да не згрешам.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Може си е добро детено, не велам не е,- малку го ублажи гласот, - ама да внимаваш, да не ви снема нешто од дома, има и багабонти во тие домови.
„Јас - момчето молња“ од Јагода Михајловска Георгиева (1989)
Велат, можеш сѐ, сѐ, ама да дојдеш во одајата на волшебникот Желбоноско – тоа ќе се случи кога мушмулата ќе роди краставици.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
„Ама да нѐ не ставаат во кенефите да им ги бришеме газовите како во таа прикаската за царот и сиромавиот?”...
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
„Тогаш за мене ФИЈАТКАТА“ реков, „само тоа останало“.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Гледате - шрафцигер. Ама да не мислите ќе отшрафувам. Шрафцигерот го потпикнувам под амблемот, натиснувам и - го откорнувам. Ќе оперираме еден по еден.“
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
„Имам само еден алат“ од џебот Љупчо извлече шрафцигер со зелена рачка.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
И, луѓе мои, колку се изнамачи, ете цела година и половина, а кога беше готов замина за Стамбол и го превезовме скелето, се одвлечка на оној коњ: ама да се свртеше еднаш или накај нас или накај мостот! Јок.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веднаш отиде во болницата на италијанските Фрањевци.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
и се враќаме пак назад, по истата трага со лазење и го наоѓаме Бугаринот кај што го оставивме, можевме и да го отепаме, ама ај, си велиш човек е, може тој ќе те носи ако те ранат, и што да правиме сега со тебе, му велиме, што ќе кажеме за тебе, а тој - вие сте ми мајка, вие - татко, ако ме кажете ќе ме стрелаат и нѐ моли, ни ја пика главата под колена, се митка ко живинче, се уплашив, вели, ама да не кажеш ти, му велиме, не, вели, уплашениот е секогаш уплашен, ме фати голем страв, вели, ме сопна и не можев да се помрднам, и го целива ножот, се колне и после фативме двајца Грци и тие ни кажаа дека ќе нѐ удрат два полка, еден грчки, и еден англиски, и ноќта зедовме наоколу сѐ миниравме, ископај чиневме дупка и наполни ја со дробен камен, со чакал, и среде камењата ќе врзиме по пет бомби во китка, со тел, сите дупки ги врзавме со една жица и кога наближија војниците, ги дрпнавме мините,
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама да пее не може па ја натера Левтерија. И Левтерија пее:„Два орла се бијат, горе на небото“ . 145
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)