ама (сврз.) - пак (сврз.)

Ама пак да не рече после оти невидена појду, нека дојде најпосле и он утре со дедот Петка, па и нека ме виде, немој утре пишман да се праве, да ви а к'не душата како на дедот Петка, така и тебе, а мене да ме тр'е сол на главата.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Само ме чуди, велеше, од каде ветрот на вашите дедовци во овој вагон зашто не знам колку време веќе гние таму, на крајот, ама пак, човек може сѐ да знае?
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)