да (сврз.) - бега (гл.)

- Синко, знаеш ли дека сме во обрач од Германци, да бегаме, трчај колку можеш по коњите...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
- Изгледа лошо е, да бегаме! – му рече дедо Димче на Кире... ги потераа празни коњите, а тие потрчаа по нив...
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
Како на сон кога сакаш да викнеш а не можеш или кога сакаш да бегаш а ни чекор не можеш да направиш од некоја оловна тежина во нозете.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како што чуварот ме здогледа така истовремено вресна и прсна да бега по ходниците викајќи: - Вампир! Вампир во Парламентот! Ај анасана!
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како олово да имам на нозете. Колку повеќе се напинам да бегам толку повеќе нозете ми тежат и од место не можам да ги мрднам.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Тој стана, го грабна фесот и јуначки ја спрашти да бега.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Сеизот, кога ги виде вооружените комити, се уплаши, веднаш скокна од коњот, ја фрли пушката и ја спрашти да бега по патот кон Струмица.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Секој пијан ќе ти се истопори на влезот и ќе ти се измоча, да простиш, на диречено. Ѝ велам на Зорка, не е ова некој живот, треба да бегаме.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Но тоа е сега неважно. Во мигот, над нас, и по целиот предел, паѓа огнот, парки жар. Маската се отима, сака да бега.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
„Да бегаме, да си гледаме работа“, рече трета и тргна да си оди.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Имаше нешто гротескно во судбината на сега веќе куциот човек и на уште неколкумина негови пријатели кои, во една вејава зимска ноќ, во времињата кога земјата беше затворена за патувања и преселби, тргнаа да бегаат преку граница, преку Каба Планина, кон Грција, а оттаму, како што веруваа, во Америка или во некоја друга слободна земја.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Некои, благодарејќи на тие гласови се обидоа да бегаат.
„Светилка за Ханука“ од Томислав Османли (2008)
Таквиот збогатен систем не е едноставен, не е подложен на едно начело (исто така нема „водич”), не е сличен на војничкиот систем за да ги игнорира промените и да бега од новотариите кои лесно би го минирале; напротив, тоа е систем кој што безризично произведува ново и демонстративно ги апсорбира сите новини.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Споменатите инсталации (со логиката на виртуелните машини поврзани дела) без големи тешкотии го менувааат општествениот систем на уметноста како комплексни, нелинеарни, автореференцијални и автопоетични.
„МАРГИНА бр. 15-16“ (1995)
Потаму - не видовме ништо, зашто Коле наеднаш ни свика да бегаме.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Морав да бегам. Бегав низ ливадата, а тие сѐ повеќе и засилено врескаа и трчаа по мене.
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
Да бегаме ... - Чекај, - реков и обидувајќи се и сам да се успокојам. - Од каде знаеш?
„Дружината Братско стебло“ од Јован Стрезовски (1967)
За миг аскерите прснаа да бегаат надолу низ папратта, оставајќи го онбашијата, Трајка, Ташка и еден војник да клоцаат и да се валкаат во тињата под чешмичето, да стенкаат со забите, сега тие, како преѓеска Јован.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Жените и децата припиштеа кога видоа дека гори куќата и летнаа да бегаат надвор од дворот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
— Тој е, кој ќе биде друг. Толе со дружината — објасни останатиот селанец, Стојан Мегленецот, и испратија двајца од аскерите да сторат абер во Витолиште на мулазимот и мудурот.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
- Сум заборавил, чесен збор. Не чувствувам никакви тешкотии. - И сакаш да бегаш од планината.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Ошт' од малечки години учех сина, карах он од Турчина да бегат, да не му отврштат.
„Крвава кошула“ од Рајко Жинзифов (1870)
ДЕПА: (се нервира). Не е молзена ами како! Кажувај пак да бегаме.
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Арно ама, штом кучето му го видело синџирот в раце, спрснало да бега и оттогаш никој повеќе не го виде.
„Човекот во сина облека“ од Мето Јовановски (2011)
Но едно од нив, внучето на Мусли бег, синот на Арслан бег, на оној едноокиот, веројатно потпирајќи се на осиленоста на татка си, не само што не пофте да бега туку грабна камен и му го зафучи покрај глава.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Чекав да видам што ќе стори - ќе го спобрка ли зајакот со шапка на главата и дали тој зајак ќе почне да бега.
„Сенката на Карамба Барамба“ од Славко Јаневски (1967)
Како глувче во фак. Лежам и како насон, кога некој ме брка, не можам да бегам; се мачам и го чувствувам чукањето на срцето дури и во коските.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Тоа го изненади Баждара. Тој ја олабави раката и јас се истрганав. Но немаше потреба да бегам.
„Улица“ од Славко Јаневски (1951)
Ние не отстапувавме и сѐ повеќе се собираше народ, запрежни коли, говеда, кози, овци, запрежни коли и товарени магариња... – Назад! – викаа – Назад! Наредба е да бегате кон Пероо!
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
Но, јастребот не го оставаше, се вртеше во круг околу него, крескајќи толку силно, што Еразмо пребледе, ја фрли вреќата и почна да бега – ни самиот не знаеше каде.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Според него, бидејќи решиле „да се арчат“ велешките младинци, иако биле добри ученици, започнале да бегаат од училиштето и да скитаат покрај морето.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Ти си јак и можеш да му се допреш на сѐ, уште ниеднаш досега не си се почувствувал преборен, кутнат наплешти, и можеш да бегаш од тоа. Но, дали е и тоа како што треба?
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Во крвавиот траг на боиштето остана само едно од тие изребрени суви тела, што се превиваше во морничаво, жилаво умирање, продолжувајќи за сето време да замавнува во празнината со своите задни нозе, чиниш и во своите последни соништа продолжуваше да бега, некаде во некоја шума, некаде меѓу некои стебла, однесувајќи ја и од онаа страна на животот својата исконска глад.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Знаеше оти ќе има време да го стори уште тоа, а после ќе му остане само можноста да бега назад, кон својата пилана, без да губи време.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Веднаш по паѓањето на Ѓорчета, токму во спротивен правец од Младичот и Ивана, почнаа да бегаат некои луѓе. Веројатно исплашени од пукањето.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
Везачките писнуваат силно и почнуваат да бегаат.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Но имаше и фини: ме испраќаа љубезно фрлајќи ми со врвот од прстите водушни бакнежи; но некои врескаа толку силно, што ги собираа и соседите и полицијата; морав да бегам и да оставам сѐ што имав во станот.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Истата изгледа „да ја грабнеш и да бегаш“, што е уште еден квалитет кој го исполнува, ама излезе дека недоволно била секси зашто оваа заменава што го пополни нејзиното место многу порано од што тоа беше испразнето, ја развиори својата црвена коса и колкови кои не мируваат сместувајќи го помеѓу своите бутини, насмеан и флекав, и згужван... и накапан со кафе кое секогаш прво го претекува, а потоа го преполнува во напрснат филџан, ама и оваа вештина испадна крајно невалидна за тоа врските и нивниот рок на траење.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ништо не ми се вдаде друго освен да бегам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Момчето почна да бега. - Мамката шумкарска, рече војникот потоа и ја крена пушката за да го нишани момчето.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Ама попот се уплаши и почна да бега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Сега пак да бегаме, вели Јоше Свирачот. - Кон кај да бегаме, кога не знаеме од кај ќе дојдат, велиме. - В шума, вели некој.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Го гледаш - со рака да го досегнеш, а со трчање никако да дојдеш до него. Како да бега пред тебе.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Удира зад нас и Бугарите полегнуваат. А јас, наместо да легнам, почнувам да бегам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Колико си у војсци, није то коломас, Маричиќ, не подмазујеш волујска кола, сето време сум на фронт, господине капетане, не шкљоцај у празно, Гвозденовиќу, одакле си, од Македонија, тукашен сум, нож и ножнице на крају, Пешиќу, чија je Македонија; сега - засега ничија, све иде кроз нишан и мушице, после како ќе речат големите и господ, големи смо ми Мегленовиќу, оќу сунце у цев, дали би побего, кај ќе бегам господин капетане, сега сите војски на светот се во Македонија, јужна Србија, Мегленовиќ, не ми паѓа на ум да бегам, велам...
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
За да бега лошото по вода, еда, за посигурно, ми вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Бегај, му велам. - Кај да бегам, ми вели Мирче.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога чуја козарите од што бегаме, почнаа и тие да бегаат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Зошто е клепањено, ја прашувам Уља, дали е празник или куќа некаде се запали. - За да бегаме, вели Уља, да излеземе од селово.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Чинела дојди мечката на потокот, велеше татко, да се напие вода или да се искапи, велеше, а крмакот ќе се затрча и ќе ја шибне одзади со секачите, со 'рпалата и мечката ќе рипне, велеше, ќе почне да бега, ама дека нема многу време за бегање, велеше, ќе се качи на една бука.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
На крајот со пиштење ќе прснеш да бегаш низ врата, надвор.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- За полесно да бега, вели Огнен Ѓорго и примижува со очите. И за полесно да избега, вели.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Вистина е мачно, вели, ама од мачното не треба да бегаме, оти и господ го сака тоа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Потоа чул, бездруго го викале, и грубо тргајќи ѝ ги младите раце од своите врели дамари ѝ рекол да бега, да се врати дома.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И сепак не можел да бега, дури ни да сонува бегство кон ѕвезди и кон средби; во дружината бил, на земјата ѝ припаѓал таков - дрипав и заборавен но пркосен за да не клекне пред сенките и сеништата на ноќта. „... нема!“ Господи...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И Лозан Перуника се вратил од почва на гримизна топлина во зелен свет на стварност, не за да го предаде својот сој и неговиот нагон туку да го надрасне густото шепотење на крвта.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
„Таа е ...“) грлена и гласна, со распуштени коси и со подадени раце кон неговите раце; ќе се најдат и ќе се јазат по ѕвездена пајажина кон спокојство и тишина во која, најпосле, се разговара со очи и со допири.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Таа, пак, немајќи каде да бега, се фрлила преку пенџере.
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Ајде ние да бегаме!...
„Антица“ од Ристо Крле (1940)
Дури иако не наполно разбирлив, не барем за сите, и сепак со злокобно значење во себе, како да беше опасно да се држи под јазик, брзо се искплукуваше; секако, сеедно што за некои дојде привлечен и нов, ги присилуваше со магиска закана во себе да бегаат од него.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Чекорите му ги слушаше постојано зад себе и постојано на иста далечина.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Веќе не знаеше што да направи повеќе. Ја фати паничен страв и летна да бега надолу кон автобуската станица на патот.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Арамии, клети, вражји сили, гламна ќе сте од удар на гром.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
На Моби Дик низ мориња јавал, пиратите офкале од страв: „Да бегаме, да спасиме глава, нас нѐ гони со меч Пупи Паф!“
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
- О, мајко! Мајчице мила, изгорев! Умрев, - рече и избезумено почна да бега, горе, долу, насекаде низ домот.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
4. Ако доброто почна да бега и од него зашто тогаш не му рекоа обвинет си дека си луд, смртна опасност си за луѓето, дојди на испитување, болницата се наоѓа таму и таму, бројот на телефонот е во телефонскиот именик, туку дојдоа како ураган, обајцата - горила со ниски, безгрижни чела и зелени подочни кеси, обајцата колку тројца како што беше тој, набрекнати, сити рамнодушни за сѐ, дури и за себе, ни толку умни за да бидат некогаш луди.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Постојано повторуваше оти Бог му е сведок дека никому зло не сторил па нема зошто да бега!
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
24. И ОРЕВОТ И КАМЕНОТ КАЈ НЕГО СЕ СЕГА - чукне, скрши и резненца од јатката си апне, и да го спогнат сајбиите тој нема да бега, а со оревот и каменот на друг плац ќе стапне...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Едно време се реши, ја пушти раката кон мене и ме стегна кај лактот. Вели: Немој никогаш веќе да бегаш.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
И на 29 јули 1014 година од висовите на таа планина одненадеж и со голема викотница Никифор ја нападнал од зад грб Самуиловата војска, која фатила да бега.
„Молика пелистерска“ од Бистрица Миркуловска (2014)
Ах, оживеа вулканот! викаат, се тресат. Влегуваат во куќите, и пак излегуваат; место не ги држи; не знаат што да направат: да бегаат или да чекаат; ќе избувне ли лава или нема да избувне.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Немајќи каде да бегаат, луѓето ги молеле боговите да запре ерупцијата.
„Јанsа“ од Јован Стрезовски (1986)
Повторија другите петли уште по еднаш и два пати и Илко веќе едвај се стрпе да не го шибие дедот Петка и да го разбуди да бегаат што порано.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
На сповојницата се изредија сите можни и неможни благослови и на сите Митра викаше „амин“, иако во себе си повторуваше на благословот „да не е жив новиот човек“ — „до дните — од дните на пците“,на благословот „к'смет господ да му даде“ — „краста и орлови нокти да се чеше“; „голем да порасне“ — „една педа од земјата“; „мома убава да стане“; „плашило на векот да биде“; „за изгора во село да биде“ — „папакот да ѝ гори, и нејзе и на таа шо а роди“; „ергените по неа да лудуат“, Миша додаваше: „да даде господ она да полуди, та и татко, и мајка од неа да бегаат“; „да му се живи родители“ — „довечера, дај боже“ и така натака.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Обезоружени, овие почнаа да бегаат, селаните се спуштија по нив, засипувајќи ги со камење по грбовите и главите.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Немој да лажит некого умот да прескокнат, да бегат, зашто ќе рипни на јатаганите и ќе истурит цревата.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
(Се закашлува силно. Другарите се стрчнуваат кон него).
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Ајде, ајде, моме Стојне, да бегаме! Аман, моме Стојне, да бегаме!
„Печалбари“ од Антон Панов (1936)
Откаде доаѓа откажувањето, ако е веќе напишана да не ја објави, како да бега од неа?
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Колкав им е крвниот притисок и шеќерот На белосветските хуманитарци Кои на зајакот му велат да бега на ловџијата да пука И кои за своите самозададени мисии Папагалски повторуваат дека се мостови меѓу Исток и Запад?
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Го чувствувам немирот, ќе нѐ втаса и нас! – Да не си наумил повторно да бегаме? – се огласи Мајка неочекувано. – Друго чаре немаме! – Како, каде ќе бегаме, црни ние!
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Ги осети оздола кучињата и терачите, скршна настрана, излезе од трапот и зафати накосо да бега.
„Злодобро“ од Јован Стрезовски (1990)
И што побрзо да направам - да бегам пред тебе или со тебе заедно? Во што е разликата?
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
По навика продолжуваш да се преправаш  да глумиш жизнерадосност  да бегаш од себеси  „да не се досетат Власите“ си велиш, и тука се лажеш: никој не побегнал од себеси - жив.  Очајот, и покрај сѐ паѓа, како ноќ полека, но сигурно. 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
„Докторе“, му рекоа. „Во овој дел на градот е рација. Мораме да бегаме.“ „А ранетиот?“ праша.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Потоа се качив на Дорчо и летнав да бегам по друмот.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Ги извадија од пазувите белите шамии приготвени уште откако се решија да бегаат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
- А да бегате не се сетивте, - рече тетин Доне. - Можевме ама каде, - рече Србин. - Барем тоа е колај, - рече Шишман.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Се пропрекрстија и продолжија како да бегаат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Ете ти. Ќе чуеш, ќе ми кажеш. Моето се знае - треба што побрзо пред нив да бегам.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
А и тие се успокоија. Брзаа, се разбира, но не одеа како да бегаат.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Другиот мачор навистина брзо избрка еден глушец од неговото скривалиште, но кога Мацко го виде како трча кон него, почна да бега.
„Раскази за деца“ од Драгица Најческа (1979)
Одеднаш Јоне ќе викне, и тогаш едната од нив, водачот, ќе пушти глас сличен на овчарско свирење и сите ќе спрснат да бегаат брзо како ветер, искачувајќи се по најстрмните места.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Го допре и спрсна да бега.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
На Пецета му дојде да спрсне да бега, но брадјосаниот го џапна за рака и го седна на гуњата до себеси сѐ држејќи го со едната рака поклопен.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
- Ајде да играме мрсен Петко, - им рече таа на децата и изненадено се сврте, го допре со рака Мартина и спрсна да бега.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
И секој во себе мислеше како сега поскоро би прснал да бега одошто да го стори ова што им рече дедо Геро.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
Петелот првин изгледа зачуден, но потоа како да сфаќа нешто, истрчува и почнува да бега по скалите.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
И, како што се вели за некого дека откога ќе се попари од млеко потоа дува и на маштеница, така по оваа случка и Фигаро почна да бега дури и од мувите!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Да бега. Каде? Тој не знаеше за друго скривалиште освен за својата гостилница и својата куќа.
„Пловидба кон југ“ од Александар Прокопиев (1987)
Ја познав и летнавме да бегаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ќе се зададат авионите и народот ќе прсне да бега низ шумата.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Бегајте да бегаме, се слуша и ние отстапуваме назад подбркнати од пукањето.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ние се фаќаме за појас, а тие го ставаат прстот на уста и ни прават вака: ни кажуваат да бегаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Викам да бега, но главата само подрипнува и уште поочајно ме гледа.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И ние ја дупнавме да бегаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Овдека е сѐ загубено, вели Оливера, туку бегај да бегаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ристо Коларов фати да бега од нас, а Апостол Макаровски се затвори во себе и, главно, молчи.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не гледај таму, ми вели Оливера, бегај да бегаме!
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И како кој курир ќе дојде, ќе ми каже да бегаме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Напати ќе чујам глас што ми вели да бегам, но јас не можам, отсечени ми се нозете.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Тој пак, се фати во нозете и не може да бега.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Некни една удри да бега.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Кренавме врева, почнавме на мајка ми да бегаме додека Киле послушно веќе си ја врзуваше шамијата преку капата и преку ушите и под брадата.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Ха –ха – ха ... – се кркотеше Мече, додека девојчето, после првата изненада, се спушти да бега.
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Тие се борат – а тој сака да бега!
„Бегалци“ од Јован Бошковски (1949)
Седнавме покрај една капина и мислевме дека сме се скриле.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Кога го извлекла трнот, мечката рикнала и почнала да бега и да рика; бегала, потоа ќе се свртела, клекнувала и рикала: Сѐ додека ме гледаше така правеше, раскажуваше мајка ми.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Тој ја извади порцијата со мед, но тогаш во грмушките паднаа дваесетина зрна, па тој ја врати порцијата назад во торбата и почнавме да бегаме.
„Три жени во три слики“ од Ленче Милошевска (2000)
Не ја беше видел, а сѐ уште јасно го гледаше нејзиниот лик и по тоа знаеше дека ќе му стане судбина, дека што и да направи, каде и да бега, со неа ќе мора да се сретне и да го стори тоа што му е пишано.
„Вежби за Ибн Пајко“ од Оливера Николова (2007)