да (сврз.) - брои (гл.)

— Мори, мори, Рожденкината ќерка, ошче во пелените почнала да везе! — ја озборуваа Доста по чешмата невестите чии ќерки ни по десетте години не знаеја ни да везат ни да бројат.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Уште од петтата година Доста започна да ја учи Нешка да брои барем до сто и тоа не само на мајчиниот македонски јазик, ами дури и на турски и грчки.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Потоа пак зел да брои жолтици и пак откако изброил рамно сто, пак ги турнал пред стрика Никола; Овие, рекол, ви ги давам за кô ќе порасне Драганка и за кô ќе ја мажите.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Како ли ќе одвикнеме од тоа и како ли ќе му се вратиме на ралото, на чеканот, мистријата... на тишината, на топлината под топло веленце и на меракот, а мерак е и тоа - да знаеш да гледаш и ѕвезди да броиш и во сено да се прпелкаш и меѓу снопје да се валкаш, на момина коса да погледнеш и длабоко да здивнеш - воздивнеш и да се радуваш - изнарадуваш затоа што си жив...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
- Ете, Кузе, пред Господ и Богородица ти давам... – ја отвори кутијата и почна да брои: сто и дваесет и две лири, седумдесет и осум наполеони, три златни белезгии, три златни шердани, четири сребрени пафти, еден сребрен колан, шест златни прстени...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Никогаш не се ни трудеше да брои колку чашки испил.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ќе го гушнеше до себе мачорот Сурко и ќе му зборуваше: - Кога ќе пораснам, Сурко, ќе научам да бројам многу, многу, па една вечер ќе ги избројам сите ѕвезди. Ќе ги избројам до една...
„Било едно дете“ од Глигор Поповски (1959)
- Добро. – промрмори Бугаринот затегнувајќи ја пушката, ја подготви за нишан за Нисе, па почна да брои... –Еден, два..
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
И фатил да брои. Едно, две, три, четири, пет, шест, седум... Едно му нема! Се исплашил Итар Пејо и од страв слегол од магарето.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Кој од вас знае да брои? – праша учителот.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Сите знаевме да броиме, ама Јоле наш се јави: - Јас – рече Јоле.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Едната е незнаењето, да речеме ако Итар Пејо не знаел да брои.
„Крстот камбаната знамето“ од Мето Јовановски (1990)
Да броиш огништа ноќе, некои расфрлани сонца од соништата кога се распалуваат по покосените ливади, косите на косачите кога светкаат на месечина, кога почнува полноќна љубовна игра меѓу две песни: девојките низ некој темен глас кога ги довикуваат своите момчиња и тие кога им одветуваат...
„Љубопис“ од Анте Поповски (1980)
„Не можам да научам да бројам“, рече таа. „Затоа ...“ „А буквите?“ праша Едо. „Што се тоа букви?“ праша мутлавата.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Ќе ги водат децата и, за да не им се спие, ќе ги тераат да бројат ѕвезди.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Држи ја средината, Коста. — Ја држам. — Почни да броиш.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Се поздравувам со стариот, и при тоа Господ не му го спомнувам, само велам да брои до сто и една и в рака му пикнувам кутија цигари и ќесе кафе.
„На пат со времето“ од Петре Наковски (2010)
- А, - рече бабата, - не знаете вие, Зоки умее да брои до десет!
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Почна Зоки да учи да брои. Му покажаа кои се бројките до десет, тој ги повторуваше цел ден и сите помислија дека ги научил.
„Зоки Поки“ од Оливера Николова (1963)
Офицерот почна да брои на германски: - Ајн минутен, цвај, драј, фир, финф!* - но и сега никој ништо не рече.
„Волшебното самарче“ од Ванчо Николески (1967)
Песната вели, Војната, војната тригодишната, а јас велам, оној кој ја испеал оваа песна не знаел да брои.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Училницата одеднаш зовира. - Да пееме! Да цртаме! Приказни, приказни, учителка! Да броиме!
„Прва љубов“ од Јован Стрезовски (1992)
Ќе се избричи, ќе ги ласне чевлите и ќе излезе да брои муви.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)