да (сврз.) - крене (гл.)

„Значи, и тој веќе знае и, ете, нишчо тешко не и дава да крене, нигде не а тера, ни по вода ни одвода, ни на река, ни одрека.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Но сепак, и покрај сите перипетии, како што наведува уредникот на оваа студија – нашите работници знаеле да се одважат, да кренат глава и да организираат штрајк.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Ама затоа гласен и бучен беше кметот. Дојде пред да крениме софра.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И рисјани и Турци го знаеја тоа и се плашеа, дури и да сретнат таква дивеч, а камоли да кренат пушка на неа.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Крај огинот останаа само Аргир и Веле. Обземени од своите мисли, тие и двајцата долго стоеја загледани пред себеси, без да проговорат или да кренат очи да се погледнат.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Кога Гоше ќе се појавеше на вратата на аптеката „Здравје“, на Ласте срцето му заигруваше, го фаќаше под рака и заедно влегуваа во малата просторија наменета за прием на стока, за да кренат по едно до две чоканчиња ракија.
„Полицајка в кревет“ од Веле Смилевски (2012)
Што да правам? Да се откажам, да кренам раце, и да се предадам?
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
- Не разбрав, - рече Барбут- бег. – Со што ќе ни платите, почитувани муштерии?
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Везден молчи, сепак само глас да крене – лисец ќе се стресе волк ќе фати џенем.
„Пупи Паф во Шумшул град“ од Славко Јаневски (1996)
Ама, времињава не се арни, Томе, гледај шо се случува прво низ цела Европа, а и ние македонците тука од војни, ропства и поделби глава не можиме да крениме.
„Белиот јоргован“ од Хајди Елзесер (2012)
Знам дека никој не ме испраќа, ама пак ми дојде да кренам рака.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не можеме глава да кренеме.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Ни да се обѕрнат, ни глава да кренат.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Па, Исак, види, јас ќе морам да излезам, имам некои други работи да завршам, имам состаноци еден куп, не можам глава да кренам, види ти што сака таа жена, сослушај ја, запиши, направи да изгледа како да ѝ даваш некој совет, не објаснувај премногу со што се занимаваме, не ѝ давај ниту некаков конечен одговор ... но, знаеш ти како треба, веќе сто пати си го правел истото... биди нежен, ајде, умееш ти со жените, знаеш како да ја сослушаш, знаеш како да ја погледнеш и таа веднаш да се окуражи...
„Вител во Витлеем“ од Марта Маркоска (2010)
Куќата е на еден кат, со задниот дел свртена кон селото, а со лицето кон езерото; кога ја градеше куќата, жена му го тераше да кренат уште еден кат, но тој не се согласуваше; ѝ велеше: „Куќата е како дрвото: за да се крене повисоко - треба да пушти подлабоки корење, а ние сме тенки во парица: не можеме ни надолу да одиме, ни нагоре“.
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
- Јас војник не сум бил. Некако ми е жал да кренам рака на жив човек.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Се плашеа раководителите на градот од клетвите на мајките на своите деца, на сите детства и на младоста ако им се наредеше да кренат нож против козите.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Но кој да помисли да крене нож на своите кози, на себе...
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
„Добро смирете топка, да кренеме весниците, да измиеме раце. Мама Зата ни подготвила ужина“, рече Влатко.
„Тополите на крајот од дедовата ливада“ од Бистрица Миркуловска (2001)
Тој на Бошка му изназборе толку, што овој ни глава не можеше да крене, а камоли да си ја каже маката.
„Луман арамијата“ од Мето Јовановски (1954)
А една хаубица, мајчето нејзино, бричи, не ни дава глава да кренеме.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)