да (сврз.) - летне (гл.)

Кога му дојде мисла оти покрај жена може да го обрадува и со некое детенце, за малку што не рипна од постелата да го зграби дедот Петка и да летне, да ја земе Доста и да се најде дома каде ќе го гледа тоа дете, ќе го хране и подига, ќе биде и тој татко како сите среќни луѓе, ќе се радува на тој негов створ и ќе умре на неговите раце.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
И просто му се идеше да летне, да најде некој од големите Турци, да го заколе и да дојде да му се пофали на ова дете.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Облаци златокоси, дождови темнооки, Таги мои извишени, ноќи најглобоки, Што ми бегате штом ве иштам Дури лелекам, дури пиштам Од болки-додолки, од маки мартинки, Штом се стишам кога дишам Темното штом го рисам, За да светнам и да летнам, Како птица небесница, пеперуга златница Како миризлива стих-латица Како ѕвезда крилатица?
„Сонети“ од Михаил Ренџов (1987)
Кога директорот на претпријатието (социјалистички израз за фирма) ќе му каже дека заради неисполнување на работните обврски може да летне од работа, Шурда ќе му го обели: - А, не!
„Филтер Југославија“ од Константин Петровски (2008)
А јас, а да се престорам во змев, да летнам, да го растурам...
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Еве вака: знаеш колку имаш да ми даваш. Еве го сенетот. (Вади од џеб хартија.)
„Чорбаџи Теодос“ од Васил Иљоски (1937)
Морето е просторно, час мрачно - набрчкано и може ли некој да летне од оваа клетва?
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Како птица без крилја. Сака да летне, а крилјата ѝ се оштетени.
„Читај ми ги мислите“ од Ивана Иванова Канго (2012)
Девојчето ги ширеше рацете, ги креваше празните стомничиња, како да сакаше да летне.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Како да летнам сега кај него?
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И уште колку, колку пред мене се нижат, ме чинат да летнам, ко сокол да прхнам!
„Мое село“ од Ванчо Николески (1950)
Бодни, о поет, твојата муза да летне над раширен свет да пее со горчлива солза за гладни под ропски гнет.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
Кога ќе чуеме, онака занесено и замижено, што ќе чуеме: едночудо посетители машки закануваат да го спорат тркалањето на сопствените тајни и да ги спастрат под сенка музичките акорди.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Меѓу два Штраусови валцера сме како меѓу два залака од евтин хамбургер или сендвич од туна - никому не му е јасно како меѓу тоа два залака може да летне и да се проживее цела една живеачка.
„Светилничар“ од Ристо Лазаров (2013)
Плачам,и таа плаче... избегав на една висока карпа, сакав да летнам во вечноста...
„Поетски блесок“ од Олга Наумовска (2013)
И јас да летнам некаде далеку - колку да поминат овие небидници што ми се струполиле, колку да се заборават сите афери - па да се вратам - а мама и тато пак да имаат доверба во мене...
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Одлетале кон јужните краишта. Ех, да сум ластовиче!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Меѓу два Штраусови валцера сме како меѓу два залака од евтин хамбургер или сендвич од туна - никому не му е јасно како тоа меѓу два залака може да летне и да се проживее цела една живеачка.
„Ситночекорка“ од Ристо Лазаров (2012)
3. Време, Човек Драма, Сатурне: Јас станувам носечки лик, противник Ти почетна сила, нагон кон целината; Јас тапкам одовде-донде Ти кружиш цикличен, прстенест; Јас им се подбивам на повторувањата Ти повторуваш, ретко но редно демонски син-хроничен, цел; Јас бришам, ишкам епохи, слушаш ли, епохи, ех да можам да летнам Ти гледаш од високо пишуваш и леташ.
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
А правите ќе да летнат да не ги фане огин.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
И израснал толку голем да може да изгради силна ракета, да седне во неа, да летне до Месечината и да се врати назад.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
На едно дрво се ниша сува гранка од едно уплашено врапче што стои како шикла и не знае кон кај да летне, кај да избега.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Треба да почекаме да летне, вели, па после ќе тргнеме по неа.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
- Море, стопанче, стопанкино, си велам, и еда, после чинеше клај жарје во водата и, еда, жарјето пропадни, никако да завртат над водата, да летнат.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)