да (сврз.) - мириса (гл.)

И конецот почнува да гори, да се собира и да мириса на присмадено.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сета планина да мириса на запалено човечко месо.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
- Парфемот може да мириса како најубава тревка! - се противстави Бојан.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
По некое време станот почна да мириса на слатко и на топло.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)