да (сврз.) - падне (гл.)

За едно обично име можат да паднат многу глави.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Едно утро, пред да падне големиот снег, во мугрите, учителот ја зеде Мила и се упати кон планината.
„Времето на козите“ од Луан Старова (1993)
Вината ќе биде твоја ако ти се случи да паднеш дури и во бездна.
„Балканска книга на умрените“ од Мето Јовановски (1992)
Како можело да падне во дворот, кога стражата цела ноќ варди?
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
На креветот во дневната соба пред да падне во постела седеше врз гума за пливање како мало дете кое уште не проодело за да не се преврти на едната или на другата страна.
„Ласа“ од Наташа Димитриевска Кривошеев (2011)
Таа година се погоди Прочка и Бајрам да паднат во еден ден.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се качувавме по дрвјата, иако наставниците молеа и викаа да не се качуваме - може некој да падне, па да стане несреќа.
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Не оди блиску до Треска, може да се слизнеш и да паднеш во реката!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Не трчај - да не се испотиш! - Ако случајно се испотиш - не пиј вода - да не настинеш!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
- Да пиеш вода само од твоето шише!
„Клучарчиња“ од Бистрица Миркуловска (1992)
Ги засили потерите по цело Мариово од двете страни на Црна, но поминаа недели: немаше никаков абер ни да удрила потерата на Толета, a камо ли да паднал в раце.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ќе ја продолжиме борбата, да паднеме побргу да ги платиме гревовите или ќе се криеме во глувчева дупка?
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И таман се утешија, дека кршил глава пак во Бугарија кај таа „ороспија“, му дојде друг абер од битолскиот кајмакам.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Не често, но се случува, во планината сланата да падне рано.
„Бојан“ од Глигор Поповски (1973)
Бевме како добро уигран тим кој на дрогерашките терени не може да падне „даун“.
„МАРГИНА бр. 26-28“ (1996)
Ќе помуабетиме, ќе се изнасмееме, а може да падне и песна.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Го барав и во болница, да не го удрила некоја кола па да паднал во кома и да не знае кој е.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
А на крај може да падне некој паушал како хонорар, ако директорот позитивно ти ја оцени работата.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
Можете исто така да паднете и во стапица константно да ги давите сите околу себе со вашите неверојатни и единствени искуства на ЛСД.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
Личност која е духовно сиромашна, соочена под дејство на дрога со своето вистинско лице, може да падне во депресија, бидејќи не може да ја прифати вистината којашто го навредува нејзиното самољубие и замислената слика за себе.
„МАРГИНА бр. 8-9“ (1994)
МИТРЕ: Не џанам, за тоа не му се плашам и уште толку да падне. Маро, што правиме, до каде сме?
„Парите се отепувачка“ од Ристо Крле (1938)
Според тоа, гревот за уништувањето на Градиште, ако постоело, може да падне и на душите на одамнешните претци на денешниве жители на Потковицата.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Од историјата познато е, славјанските натрапници на Балканот немале нежен однос спрема староседелците.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Години црни жили ќе здрват, може и в крвав да паднам бој.
„Песни“ од Коле Неделковски (1941)
Лошина: една птица што прелетуваше над улицата да се претвори во тежок камен да падне и да го скрши излогот на блиската слаткарница.
„Маслинови гранчиња“ од Глигор Поповски (1999)
Луција стоеше во стројот и чекаше да ѝ дојде редот; јас со поглед го барав Земанек, го молев, го проколнував да му се случи нешто, да го удри инфаркт, да падне, гром да му отепа мува на челото, што и да му се случи, во краен случај да му се оди по надвор, само да замине и да ме постави мене на неговото место, како заменик, оти стројот брзо се движеше и Луција сѐ поблиску доаѓаше до него, до Земанек.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Бараше од мене арамија да бидам, разбојник, крадец, затоа што се плашеше дека Филозофот е викнат кај нас за да го растолкува записот од одајата, и не сакаше ливчињата на таткото негов, од чија плот и семе беше роден, во туѓи раце да паднат и слава на друг да му донесат.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Постојат моменти кога човек извршува симболично самоубиство, уживајќи во сопственото исчезнување и понижување: тоа се моменти кога човек сака до толку да се понижи, што да падне сосема ниско, а да ги убеди другите дека таму доле, му е сосема добро и дека е задоволен.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Тој трча по неа, како дете. Не гледајќи наоколу, може да падне во амбис.
„Мудрецот“ од Радојка Трајанова (2008)
Атентатите ќе имаат за последица интелигенцијата да падне по затворите и востанието ќе се осуети.
„Солунските атентати 1903“ од Крсте Битоски (2003)
Касетофонот те ослободува од страницата. Те ослободува од бирото.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Те ослободува од патријархалната претпоставка за тоа што значи литературата и како таа се создава.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Додека да падне ноќта, веќе го имав целиот расказ на четири касети и бев вон себе од радост.
„МАРГИНА бр. 32-33“ (1996)
Не можеше да го издржи тоа, што беше оној, кој требаше да падне.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Пред Змејковиот прозорец продолжува игралито да потреперуваат и да се колебаат дали да паднат на земјата, или пак да се вивнат нагоре, божем одбирајќи го местото за своето слетување, тие немирни водушести снежинки, што надоаѓаа озгора во роеви-роеви и носеа сонливост и чмаење.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Вашиот ценет сопруг е видна личност во македонската емиграција и ние сме загрижени да не дозволиме да падне врз него сенка што би можела да го опетни.
„Црнила“ од Коле Чашуле (1960)
кога ќе испуштаат душа - кожата им продолжува и понатаму да им поигрува, да се тресе, како под неа да јураат ситни бубачиња со голема брзина; другите ајвани, пак, коњите, магарињата, маските, ждребињата: пред да паднат, да се стропачат на земјата, се тетерават à наваму à натаму како пијани, како бунило или треска да ги зафатило: одат па се повраќаат, тргнуваат кон една страна, кон друга, се завртуваат во круг, и како пред нив да се отвора голема бездна, ги опнуваат нозете во земјата, се потргнуваат газум-газум и паѓаат; кога ќе треснат на земјата, продолжуваат со главата да мавтаат на сите страни како да сакаат да скинат некој невидлив оглав со кој се врзани, и удираат со предните нозе, гребат по земјата и, чиниш, си копаат гроб или кинат нешто што ги сопина; испуштаат душа со подзината уста, со искривена муцка, со пуштен јазик, со очи смигнати или отворени и рогливо извртени; над нив се собираат сите птици, сите кучиња од селото; дрпаат и завиваат; луѓето ги слушаат, се ежават и ги колнат: главата да си ја изедете!
„Свето проклето“ од Јован Стрезовски (1978)
Значи, за да станеш видовит, кој го раскажува минатото, ја гледа сегашноста и „може“ да ја предвиди иднината, не мора да завршиш студии за историја (дека така одеше дефиницијата за историја - запознај го минатото, за да ја разбереш сегашноста, за да можеш да ја предвидиш иднината), ами само еднаш да паднеш во кома на пократок рок, па кога светлината на крајот на тунелот ќе ти се појави, да се сториш пишман и - оп, рикверц, ама со нов ум, претприемнички подготвен да го спасиш и општеството и човештвото.
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Ќе сменам: „Одвај чекаме да падне ноќта и да го преземеме Крушево, та заедно со сиот народ да го викнеме нашето Македонско УРА!“, и линк од Google Earth.
„Сонце во тегла“ од Илина Јакимовска (2009)
„Зар е можно да паднат и да пуштат корен опасните бацили токму тука?“ и полека и сигурно во мачниот тек на иследувањето се создава во него нешто како обврска, одговорност за нешто и некоја не сосем определена виновност, што се создава од самата службена потреба да се наѕира во душите, во мислите...
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
Ѝ веруваше дека ѝ се одблагодаруваш за нејзините рискови да падне во рацете на полицијата, да загине за нешто што не умееше да го разбере наполно и беше готова да го жртвува само заради љубовта кон тебе.
„Пустина“ од Ѓорѓи Абаџиев (1961)
И во влечењето да се сопнеш, да паднеш, мајката пак ќе рече: мене да ме нема, чедо, оти да не бев јас, немаше да паднеш и да се удриш, ќе рече.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Сам си велам, сам се слушам. Се искачуваме нагоре, на планината, а таа висока, камен да фрлиш од врвот нема кај да падне.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
А војводата рекоа дека загинал од својата граната. Ја испукал гранатата, рекоа и истрчал да ја стигне за да падне на него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Кога видел какво е ослободувањето, ја испукал гранатата и истрчал за да ја стигне, за да падне на него.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
Дождалци, Salamandra maculosa! Ене ги, се влечат мешечки околу куќава и чекаат да паднам неподвижен и со пена на уста.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Очекував човечки да се собере, да падне на коленици, да закука за својот живот, точно тоа, зашто поинаку и не можеше да биде. Но тоа не се случи.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Немојте да ме стрелате. Туѓинецот е вкочанет. Нема сила да падне на коленици.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Во такви часови, место да паднам, растев во неговите очи.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
А ако не гледа може да падне в бунар. Да се удави.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Пред да падне со лицето в трева, му се стори дека неочекувано брзо се стемни.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Секако дека им беше заповедано да убијат или да паднат убиени.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
Имам впечаток дека е таа наполнета со олово - се ниша, тежи и се заканува да падне в прав.
„Кловнови и луѓе“ од Славко Јаневски (1956)
- Но, како да сакаше да каже: „Застани! Закочи! Не сум откос кој треба да падне со првото замавнување".
„Последната алка“ од Стојан Арсиќ (2013)
Дождалци, Salamandra maculosa! Ене ги, се влечат мешечки околу куќава и чекаат да паднам неподвижен и со пена на уста.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Во такви часови, место да паднам, растев во неговите очи.
„Забранета одаја“ од Славко Јаневски (1988)
Му требаше половина час за да го најде коњот и да го врати. – Добро, – рече тој, – скокај. – Цел свет сега се буди. – Што ќе правиме, – реков јас. – Или ќе го вратиме, – рече тој, – или ќе го скриеме до утре наутро.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Пред да паднам, рипна преку седум лози. Потоа продолжи да трча.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Очите ги чувствувам како да сум ги тркалал во крупен песок, видот ми е замаглен. Налудничав.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
Собата изгледа како да паднала бомба во неа: пивски шишиња насекаде, со нив и едно празно шише виски, два пикавци од џоинт, сметката за електрична струја.
„МАРГИНА бр. 6-7“ (1994)
За тоа време, исплашениот продавач беспомошно трчаше, спремен, како мачорот Том од цртаните, да го додржи сето она што можеше при оваа акција да падне.
„Ниска латентна револуција“ од Фросина Наумовска (2010)
Не може да падне во правта гледајќи ме мене во неа.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Сето тоа го виде пред да падне ѕвездата, што јас морав потоа за сѐ да му верувам.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Никој веќе не го спомнуваше Сентерлевиот рид, како снег да паднал на него, како сонцето да умрело.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
По моето рецитирање, како голем камен да падна од душата на Трифун Трифуноски.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Жолтите одрази на сончевите зраци од последното лисје пред да падне на земјата ги придружуваат тажните Палестинци кон својот Јасер Арафат, човекот веќе претворен во симбол, одземен од животот...
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Само модрозеленикавата Сена тече рамнодушна кон историјата.
„Амбасади“ од Луан Старова (2009)
Не можеше да се движи брзо, не можеше да го држи столот со исправена рака, не можеше да застане на една нога без да падне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Кога тој настојуваше сепак да зборува за такви прашања, таа имаше една незгодна навика да падне во сон.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Постојат само четири начини на кои една владејачка група може да падне од власт.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Ѕвончињата се истурија по земјата. Изгледаше како да паднале сами од себе. Тој ја фати за рака.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Тоа беше спротивно на тенденцијата кон механизирање, која стана квазиинстинктивна речиси во целиот свет и, уште повеќе, секоја земја што остануваше индустриски неразвиена беше беспомошна во воена смисла и беше осудена да падне под доминација, директна или индиректна, на своите понапредни противници.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Може да падне секаде: на темето, на увото, на надлактицата, на лакотот...
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
Уште гроб му градиш и чест му држиш... Јас не давам раска да падне на тебе, а ти?!
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Може човек да биде огорчен, во еден момент да се чувствува дури и сронат, но јас нема да паднам пред искушението на изгубена верба.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Ако заштитното друштво не ги исполнува пре- двидените услови за поседување на тој статус во период до 90 дена, пропишано е дека нема да го загуби овој статус, но, при тоа не смее повеќе од три пати во последователни две години да го наруши минималниот процент на инвалидни лица или да падне под минималниот број на вкупно вработени работници на неопределено време.
„Обезвреднување на трудот“ од Савески, Апасиев, Ковачевски, Василев (2010)
Пра не дава да падне на неј. Море месење, море перење, крпење, не се знае оти немаат живи домаќинки.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Крсташ орел се зададе откаде Пуловец и прелета над Трибор за да падне некаде по Раец, Раково или Дунското.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
А за да падне мостот во широкиот вир кога ќе сакаат, тие врзаа по една ортома на двата краја на мостот и двајца се решија да се скријат во густиот врбјак, та кога ќе се накачат напаѓачите, да ги тргнат ортомите, да се урне мостот со сите луѓе што ќе бидат на него и да се издават во вирот.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Неколку пати се настрани да падне, но двајцата сејмени што ги определи Суљо да пазат, навреме ја задржуваа едниот од едната, другиот од другата страна.
„Калеш Анѓа“ од Стале Попов (1958)
Стана со сѐ куверта врз себе чиниш се плаши да не остане отскриена пред миризбите Димостенови задржани во одајчето и така наметната како со гуна почна да чекори наваму натаму не со умисла да се згрее, туку за да се умори, за да папса, за да падне во некоја дупка од каде ќе нема враќање.
„Исчезнување“ од Ташко Георгиевски (1998)
14. О однесете го нека спие долго со долг сон и закопана песна во црвеницата на својто мртво око Но не под врба проклета ко војник чемерен и заборавен од секој и не ко мома со жолтица на усните Исправен беше до задниот миг со песна стројна како `рбетот строен ко дрво извишено в лет Спуштете го под бука бушава лисје да падне да го разбуди ветер да вејне да го распее Зашто тој пее слушате ли пее та пее во вас неговата смрт со жал ве храни и надежи нови О однесете го нека спие долго
„Елегии за тебе“ од Матеја Матевски (2009)
Пред да падне во водата, музичарите скокнале во Езерото.
„Ервехе“ од Луан Старова (2006)
Кога ќе помисли да се помести за да се пресегне по куферчето, диференцијалот е на ѕидот, но кога ќе посака да направи чекор за да се пресегне, фатен е од тежината на диференцијалот што сега секој миг може да падне и да ја осакати Германија.
„Продавница за љубопитните“ од Мето Јовановски (2003)
Шармот на невидливото ќе го опседне и тука навистина ќе наликува на тебе;  ќе пребарува по писмата, песните, интервјуата ќе разговара со современиците, преживеаните ќе ги препрочитува нивните мемоари и дневници ќе гази по рабовите ќе се загледува де на лево - де на десно одржувајќи рамнотежа за да стигне до крајот  со непрестан зазор да не би да падне некаде на полпат како тебе. 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
За Шишмана не се плашеше; кога ќе му тропне третото камче тој ќе искочи како откачен од федер. Штом го чуе да падне.
„Будалетинки“ од Мето Јовановски (1973)
Тој не бега, негде збор да не се чуе што бомбашот страшен исплашено бега, за надежта млада безразлично му е, не се плаши мртов да падне тој сега.
„Локвата и Вињари“ од Лазар Поп Трајков (1903)
Неговиот тресок врз ливадата осветлена од месечината, под столбот, создал звук како некој голем телефонски именик да паднал од небото.
„Лек против меланхолија“ од Реј Бредбери (1994)
Откако ми блесна оваа мисла додека ѝ честитав на Деспина чинам сиот досегашен товар како да падна од мене!
„Црна билка“ од Ташко Георгиевски (2006)
- „И колку ниско под честа човекот може да падне?“
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Господ нека ни прости за сите наши немири.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Толку е силен тој огин, да падне морето и сите реки у тој огин, не можат да угасат ни една искра.
„Избор“ од Јоаким Крчовски (1814)
Завојот ми го заматува видното поле и опседната сум со двете бели дамки што ме следат каде и да погледнам.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Ма, какви лулашки! Забрането ти е да одиш воопшто на лулашки, да паднеш таму да се искршиш!
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Ѝ се слизна од испотените раце и го пушти да падне на земја.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Сув ли е мостот? - реков, за да покажам дека нешто знам. - Е, што мислиш? - ми рече Миле.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
Го решитиме оздола Љатифа, не му даваме да падне на земја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не остана ништо негово да падне на земја.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Чекаме да се отпушти, да падне.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не даваше ни роса да падне на мене.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
И на нос да падне, што се вели, пак нешто ќе најде.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Не сум знаела до кај може да падне човекот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
— Ако сака дотаму да падне, вели, ако е дотаму дојдено.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
Кога си со мене, можеш да правиш се – да носиш играчки, да патуваш таму каде што си бил и не си бил, па и да паднеш, да се испрепрчалиш ако ти дошло до тоа....
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Ги зачуди и Дедомразовите живи очи, иако неговото срце, подзапалено од симпатијата, во одредени моменти знаеше да се соземе, да падне на земја смирувајќи ја топката огнена што удира во мирните вијуги на неговиот мозок.
„Авантурите на Дедо Мраз“ од Ристо Давчевски (1997)
Но, З не предвиде дека сликовницата во која живееше може да падне во погрешни раце. А се случи токму тоа.
„Азбука и залутани записи“ од Иван Шопов (2010)
Сал за краток миг прекинуваат и само толку, колку за да земат здив, колку за да падне песната во уво, да се вкови во душата.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Ти можеш да паднеш, ама позицијата, ридот, не смее да падне...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И... дрвото погодено од шрапнел, прво се стресува, се навалува, миг стои, небаре размислува на која страна да падне, потоа полека - паѓа и сѐ побрзо паѓа и пред себе и околу себе собира сѐ што му стои на патот: бучи шумата, се слуша кршење, завивање и тресок.
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
И сега се потсети како лани, во доцна есен, пред да паднат големите снегови, застана скраја од патот, прашуваше двајца: - Ами, бре деци, да ве опитам?...
„Големата удолница“ од Петре Наковски (2014)
Лошина: една птица што прелетуваше над улицата да се претвори во тежок камен да падне и да го скрши излогот на блиската слаткарница.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)