да (сврз.) - плукне (гл.)

Лесно е да плукнеш на човека. Тој се борел.
„Големата вода“ од Живко Чинго (1984)
Зар не гледаш дека цело време мука и блека, вели и ја стокмува устата да плукне, дупка да направи во снегот.
„Небеска Тимјановна“ од Петре М. Андреевски (1988)
XX. Постоја крај тезгавот и крај оној челичен слив на запците од бичкијата, додека под него бесно се плискаше, пенејќи се, водениот порој, удрен во челичниот прстен на турбината, само толку, колку што имаше време да плукне во своите две големи дланки.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Забите му се стегнаа. Сакаше да плукне.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)