да (сврз.) - потера (гл.)

Една црвена тркалезна самогласка утрово ми се препречила како коска во грлово и сега само аам и еам, само иам и оам, само уам...
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)
Јас и лико повеќе ќе навиткам, и со восокот ќе го облепам, да потера побрзо и посигурно.
„Послание“ од Блаже Конески (2008)
Се измеша маслинката со пролетното цвеќе на дрвјата и чека плодот да потера.
„Липа“ од Матеја Матевски (1980)
Сите тие аам-и и еам-и, се некои кревки ластарчиња, витици кои потеруваат самогласките во мене за да ме потсетат дека јазикот, наспроти нас, е долговечно битие кое не престанува да потерува младици и низ постојана возобнова да го запишува и нашето име во нив.
„Две тишини“ од Анте Поповски (2003)