да (сврз.) - сонува (гл.)

А токму поради еродираниот морален хабитус на медиокритетскиот и малодушен феномен наречен „македонски судии“, насушно е потребно, добро и правично [bona et aequi], да се регулира 308 оваа „сива зона“ – со цел економски помоќната страна да не ја злоупотребува својата доминантна позиција на пазарот на труд.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Која ли страна тие ја одбраа – на законот, а против Правдата; или на Правдата, а против законот?
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Овие припадници на богатата класа уживаат во комодитетот на своите удопства, привилегии и имунитети – кои им ги носи професијата, земајќи редовна плата од над 1.200 ЕУР месечно, додека мнозинството македонски работници само може да сонува плата и од 120 ЕУР.
„Работни спорови - Позитивни примери од судската пракса“ од Димитар Апасиев (2011)
Долу, во приземните простории, двајцата копачи, и Коле машинистот, ја спиеја кај мене во Маказар последната ноќ, спиеја во длабок сон, толку длабок и тежок, што не им даваше да сонуваат.
„Бунар“ од Димитар Башевски (2001)
Таа полека стана, се исправи, направи полукруг и, како да сонува, ги рашири рацете. Лебед, вистински лебед.
„Бојана и прстенот“ од Иван Точко (1959)
Вистината вели: Човекот ја јавна Расната кобила со единствена намера Да ја совлада бескрајната рамница! (А човекот не може да јава без да сонува)!
„Посегање по чудесното“ од Србо Ивановски (2008)
И како да сонуваше и не веруваше дека славјанскиот јазик ни е мајчин и предедовски јазик.
„Потковица на смртта и надежта“ од Миле Неделкоски (1986)
Станав, и влегов во станот за да донесам ќебе да ја покријам.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Заспа. Беше топол септемвриски ден, но јас знаев дека нејзе ѝ студи, знаев дека тој студ ја тера да сонува зима и мраз, сонува како е оставена некаде сама, и на неа паѓа снег.
„Сестрата на Сигмунд Фројд“ од Гоце Смилевски (2010)
Жежок пепел на згасната ѕвезда. Свежината на шумските јаготки пробива низ заболеното ткиво: да сонуваш, распаѓајќи се!
„Слово за змијата“ од Александар Прокопиев (1992)
Тој далечен живот, сега, наеднаш, криеше толку многу примамливости за него, што тој веќе почнуваше и да сонува за селото и за сите луѓе во него.
„Белата долина“ од Симон Дракул (1962)
Одмор сама - можеш да сонуваш. А, богами, ни тоа!
„И ѓаволот чита пРада“ од Рада Петрушева (2013)
Си мислам: дали сум разбуден или сега почнувам да сонувам. Ништо не разбирам.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)
„Таа е ...“) грлена и гласна, со распуштени коси и со подадени раце кон неговите раце; ќе се најдат и ќе се јазат по ѕвездена пајажина кон спокојство и тишина во која, најпосле, се разговара со очи и со допири.
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
И сепак не можел да бега, дури ни да сонува бегство кон ѕвезди и кон средби; во дружината бил, на земјата ѝ припаѓал таков - дрипав и заборавен но пркосен за да не клекне пред сенките и сеништата на ноќта. „... нема!“ Господи...
„Тврдоглави“ од Славко Јаневски (1990)
Кога излезе надвор, Акакиј Акакиевич се чувствуваше како да сонува.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Како си можел буден да сонуваш?
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Ми дофрли: – Како која обетка? Онаа која е предуслов за да станеш јунак во приказната „Чај за двајца“ и да дојдеш овде.
„Црни овци“ од Катица Ќулавкова (2012)
Да сонува за живот кој не се случил и ден кој сѐ уште не стигнал...
„Разминувања“ од Виолета Петровска Периќ (2013)
А знаеш ли да сонуваш ѕвездени врвици? Знам, пак ќе му рече. Сѐ знам.
„Месечар“ од Славко Јаневски (1959)
Отсега натаму тој ќе мора не само да мисли исправно; ќе мора и да чувствува исправно и да сонува исправно.
„1984“ од Џорџ Орвел (1998)
„ Ќе а гледам, ќе а гледам и ќе а гледам, дури да ми се наситат очите!" — заклучи тој и заспа за да сонува: како се качува на една висока топола, на која имаше страчкино седело; во седелото мали страчила и таман кога требаше да ги ловне, сите излетаа, само едно го додржа за опашка, а страчките, и двете, му се пуштија, сакаа да му ги исколваат очите.
„Крпен живот“ од Стале Попов (1953)
Сам во самица Составен од изохипсите на векот Се молам, Ве молам, ближни мои, Да го заробиме сонот за жешката магма И да сонуваме, да сонуваме Повторно раѓање.
„Век за самување“ од Веле Смилевски (2012)
При што никому од тукашните главатари не му текнува Да поведе сметка и за нас коалите Па на секој новодојденец да му наложи при цапнувањето во Австралија Да засади макар по еден еукалиптус За ние да можеме безгрижно да сонуваме И да си ја исполнуваме својата мислителска мисија А не да ни ги скусуваат соновите и од нашиот еукалиптус Уште да прават и некакви бонбони за шмукање Божем нема со што друго да го лечат народот од грлоболка Ние коалите не сме злопамтила Ама вие сега видете каков тоа човек создала работата И дали е баш вистински човек оној кој на коалите им зема дел од еукалиптусот Таквите во Македонија ги викаат човеци Некои од нив доаѓаат од стар крај со навики да крадат дрва за огрев Ама и кога крадат барем крадат дабови и борови а не еукалиптус
„Сонот на коалата“ од Ристо Лазаров (2009)
Да сонуваш, значи да спознаваш да уживаш, страдаш, патуваш да убиваш, бегаш, леташ да паѓаш во бездна, во кошмар да правиш сѐ што правиш и будна и уште, и многу повеќе автентично, во боја (…) оти сонуваш симболично сонуваш навистина сама - како острово - како безгрешен зачеток. 
„Ерато“ од Катица Ќулавкова (2008)
Сувопарен си, ми рече. Не знаеш да сонуваш.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Помирно добиче можел само да сонува.
„Желките од рајската градина“ од Србо Ивановски (2010)
Не можеме минатото да го избришеме, а да сонуваме за иднината.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Кога ќе се сопнеме и паднеме во стапиците на животот да не го заборавиме она што нѐ тера да станеме и да продолжиме.
„Жонглирање со животот во слободен пад“ од Сара Трајковска (2012)
Тоа е многу поубаво отколку да сонуваш пар убави стихови.
„Чкртки“ од Румена Бужаровска (2007)
- Не авион, ама автомобилот им беше вистински авион, ти таков не можеш да сонуваш!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Сосема се одзедов. Мора да сонувам.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
А не овој нашиов раскапан „сто кец”!
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Убиецот тргнал токму мене да ме бара.
„Игбал, мојата тајна“ од Јагода Михајловска Георгиева (2000)
Заборавениот вагон на заборавениот колосек само можеше да сонува за главниот колосек и за животот што тече по него.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)