да (сврз.) - трпи (гл.)

Да не му текне да откажат, та да трпиме цел ден.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
И си ги викна Толе своите арамии, си го јавна Белчета и околу полноќ му влезе на Орле.
„Толе Паша“ од Стале Попов (1976)
Ставен под опсада на бездушни крадци пијавици гладни и човекојадци мојата душа е ставена на мета во светот будалест неуморно прета Мојата душа претрпе стрес неправди безброј, понижувања, бес гази ја , ништи ја за сѐ што е крива еве ја тука повторно е жива Во душата моја се сееше чемер бескрајни лаги од секој лицемер мојата душа се навикна да трпи гази ја, ништи ја повторно се крпи Душата моја е жива и спортска трча на долга стаза маратонска неуморно скока на животна пречка гази ја, ништи ја ќе остане вечна
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Не дај боже Јоже да се врати љута е Јованка скупо ќе му плати со пензија мала ја остави сама да трпи за леб и посебна салама Таман се посрав, седнав на пача ми текна на вториот Тито од Псача ги мразев и двата, се сетив сетне го пуштив на цеде Тито Пуенте
„Проклетници“ од Горан Јанкуловски (2012)
Тие казни не го оставија на мир ни Гоцета, кој многу пргав по природа, не можеше да трпи стеги и неправди.
„Гоце Делчев“ од Ванчо Николески (1964)
Значи, до тогаш до кога ќе продолжи движењето им ние не можеме да очекуваме вистинско замешување во нашите работи и до тогаш нашиот народ ќе биде принуден да трпи најголеми бесполезни и бесмислени несреќи.
„За македонцките работи“ од Крсте Петков Мисирков (1903)
Мораше да трпиме сѐ, без викање со шепот се разбиравме. – преплашена Невена зборуваше тивко.
„Ветришта“ од Радојка Трајанова (2008)
А пак има луѓе кои ни од блиските не се примани како што треба, но можат да трпат и истрпуваат. И да молчат. Како мене.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
Сетне јас, не можев да трпам, му се јавив и на шумарот од Лерна, се познававме.
„Братот“ од Димитар Башевски (2007)
4. ШТО САКА НЕКА БИДЕ, ТОЈ Е УЧЕН ДА ТРПИ - и невин, од виновните на срамен столб качен, од честа испокината сурат циркуски ќе скрпи, па другите засмевајќи ги, самиот ќе плаче...
„Куршуми низ времето“ од Љупчо Стојменски (1976)
Беше хронично гладен и хронично настинат - ништо не го најадуваше и никогаш не беше дојаден, а од друга страна беше истрениран да трпи глад со денови; зиме - лете носот му течеше, кога мрсули кога водичка, па не знаеше што е тоа да ти биде топло, кога е доволно да имаш нешто на грбот колку да не ти се тресат вилиците.
„Синовски татковци“ од Димитар Солев (2006)
„А со она, со мажачката, што сѐ ти следува, што сѐ ќе ти биде одредено да носиш и да трпиш, тоа е сосема друга работа.
„Жената на белогардеецот“ од Србо Ивановски (2001)
Весна е дежурна и еве веќе неколку дена не може да трпи неред.
„Билјана“ од Глигор Поповски (1972)
Божја работа се и војниве и болестиве, вели, а наше е да трпиме и неговите казни да ги поднесуваме послушно и понизно, како негово верно стадо.
„Пиреј“ од Петре М. Андреевски (1983)