да (сврз.) - узнае (гл.)

И тргнав, решен да узнаам. А кога дојдов до одајата на Лествичникот, нозете ми се отсекоа.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Но, како можеше да узнаеш?“, го прашал Филозофот.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Но јас премолчев нешто пред увото ваше, о, вие кои доаѓате, кои читате и ме судите, а сега дојде времето да ви кажам што премолчев, да узнаете, да прогледате.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
„Утре ќе го натерам логотетот да застане со ѓаволот, пред него да стои, со негови очи да види, да узнае дека под словото друго слово има, под буквите видливи – други, скриени, под душата на словото друга душа е настанета!“
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
И тогаш сфатив дека меѓу уката на чинењето мозаик и уката на преподавањето сказанија – нема разлика, дека и за двете важи истото правило, закон ист: дека не можеш да видиш, да узнаеш, да го созерцаш целото додека сѐ не си дојде на свое место, додека не стигне времето за целото, додека од малото да сочиниш поголемо, а од многуте – едно.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)
Не знаеше веќе и не се бореше да узнае.
„Две Марии“ од Славко Јаневски (1956)
Никој умен на лицето од Земјата не можеше да го прочита, иако Граматици викав многу и многу товари азно сум дал за да узнаам.
„Папокот на светот“ од Венко Андоновски (2000)